Het was gisteravond weer bar en boos bij Pauw. Er zaten vier mensen – PVV-stemmers – die hadden gesproken met Wierd Duk, en daardoor kennelijk dachten dat alle journalisten zo waren.

Het heeft natuurlijk wel iets. Om later je kleinkinderen te kunnen vertellen dat opa in de nadagen van het fenomeen televisie nog te zien was in een dagelijks leuterprogramma waarnaar heel intellectueel Nederland placht te kijken om de eigen mening te ijken, teneinde ’s morgens bij de koffiemachine niet voor aap te staan. Enfin, dat was vroeger. Met intellectueel Nederland in grote verwarring over de eigen integriteit, is het programma Pauw daarvan desondanks nog wel een goede graadmeter. Maar dan toch vooral door de hulpeloze wijze waarop de presentator probeert grip te krijgen op zijn werk, en zijn gasten.

We gaan het niet hebben over plaatsvervangende schaamte – dat is een gemakzuchtige platitude die suggereert dat je het zelf beter kunt èn wilt. Maar Pauw probeert zijn werk te doen – want waar zijn werkgever hem al jarenlang vorstelijk voor beloont is een vorm van intellectuele prostitutie die veel mensen pas gaat opvallen als de geboden waren nog slechts een pathetische indruk maken. Waarvan we gisteravond een fenomenaal voorbeeld zagen.

Wierd Duk had voor een reportage gezocht naar PVV-stemmers, en was er achter gekomen dat deze zich evenredig in alle lagen van de bevolking bevonden. Hij merkte op dat de PVV daarmee een uitstekende doorsnede van de bevolking vormt. Dat voelde bij Jeroen Pauw blijkbaar als een affront: want ook de vlaggendragers van de VARA beschouwen zichzelf als intellectuele voorhoede van de gemiddelde mening. En twee gemiddelde meningen in één land, dat kan nu eenmaal niet. Vier van de PVV-stemmers die Wierd gesproken had bleken bereid mee naar Pauw te komen, ondanks het gevoel dat hen een stigmatisatie te wachten zou kunnen staan. Waartoe inderdaad een poging werd gedaan. Door hun gastheer.

Het was hemeltergend. Hieronder volgt een serie commentaren uit mijn Twittertijdlijn van gisteravond die het verhaal minstens zo goed samenvatten als ik het op zou kunnen schrijven, maar korter en puntiger zijn. De verbetenheid waarmee Jeroen Pauw op deze mensen los ging – wetend dat ze zichzelf al potentieel als paria behandeld voelen, was het vak dat hij pretendeert uit te oefenen onwaardig.

De Godwins laten we er verder buiten, maar sommige dingen moeten genoemd worden. Pauw begon met het verweer dat zijn werkgever nooit mensen in dienst had gehad die Geert Wilders met Hitler vergeleken. Twitter ontplofte. Met deze:

en ook wel:

(Twan Huys heeft een VARA-achtergrond).

Verdere commentaren logen er evenmin om:

Dat je als aanduiding je naam met daaronder: “PVV-stemmer” in de banner krijgt. Om te walgen.

Nu ben ik wel wat gewend te zien tijdens uitzendingen van Pauw, maar het was beduidend erger dan anders. Dat was ook terecht, het niveau van de uitzending was bedroevend. Nu Jeroen Pauw zelfs niet langer in staat is de gladde gastheer te spelen die mensen op hun gemak stelt teneinde er de gezochte quotes uit te trekken, is zijn houdbaarheid verstreken. Ik ben het meest benieuwd wie zijn verdere toekomst op het spel gaat zetten voor een belachelijk hoog salaris en de zekerheid dat hij na de ontmanteling van de publieke oproep niet snel meer werk vinden zal door Jeroen Pauw op te volgen. Want dit kan niet lang meer duren zo.