De uitzending van Pauw gisteravond was er weer eentje om in te lijsten. En dan vervolgens ingelijst en wel te plaatsen in uw horrorkabinet, maar dat is een eigenlijk ander verhaal. De geroutineerde dagelijkse agitprop opnieuw schaamteloos geëtaleerd.

Gisteren was het de beurt aan Ybeltje Berckmoes om zich in haar gezicht te laten uitlachen door Jeroen Pauw en een selectie beter wetende mensen. Die selectie was – anders dan gebruikelijk – niet erg zorgvuldig geregisseerd. Het is namelijk hoogst ongebruikelijk een minister te zien plaatsnemen tegenover een (ex-)Kamerlid van een andere partij. Daar kunnen ministers nooit gelukkiger van worden, en zo zal Lilianne Ploumen dat na afloop ook wel gevoeld hebben.

De vrij plotseling de kop opstekende reuring om het boekje dat Ybeltje (recensie komt zaterdag) opendoet over de VVD was de aanleiding haar kennelijk vlot in te schuiven, en Ploumen’s tijd als minister is nog te kort om een andere gelegenheid te zoeken. Dus ‘het moest maar’.

En mooi dat het fout ging.

Aanvankelijk werd Ybeltje Berckmoes zoals je verwachten mocht door Pauw vriendelijk toegesproken en behandeld over haar dissident-zijn binnen de VVD – laten we dat een instinctmatige reactie van dit VARA-vehikel noemen. Waarbij Pauw een aantal – overigens terechte kanttekeningen – plaatste bij het functioneren van Berckmoes in de Tweede Kamer. Die kanttekeningen verloren aan scherpte door de ruiterlijke erkenning van Berckmoes dat wat hij zei eigenlijk wel klopte.

Slapende VVD’ers en netflixen: @YbeltjeBD maakte onderdeel uit van het stemvee #Pauw pic.twitter.com/47qsrBGyD9

— Pauw (@pauwnl) September 25, 2017

Wat hier gebeurt is an sich niet onredelijk. Dat er meer aandacht is voor het wegzetten van de VVD dan voor de algemene geldigheid voor het functioneren van de Regentenpartij binnen gehele parlement van het proces dat Berckmoes beschrijft binnen de VVD is vanuit VARA-perspectief logisch. De PvdA – thans het er verlept bijhangende deel van de Siamese tweeling VARA-PvdA – is nog steeds onderdeel van het zogeheten partijkartel. Daar moet maar niet teveel aandacht op worden gevestigd volgens de heersende mores binnen zowel Pauw en de PvdA.

Overigens is het meest opvallend dat de redactie van Pauw in bovenstaande clip de uitwisseling over de werking van het partijkartel wegknipte. De angstige ontkenning van Ploumen dat ze niet wist wie bij de PvdA de vrijkomende bestuurlijke posten in de gaten houdt is te bespottelijk voor woorden, dus die woorden en ontkennend hoofdschudden verdwenen in de eeuwigheid. Wie het proces wil beter wil leren begrijpen moet dit oudere artikel maar eens rustig lezen.

Vervolgens kwam Ploumen aan de beurt voor het onderwerp waaraan ze haar uitnodiging van gisteravond formeel dankte. Het excuus voor de zoveelste PvdA’er van deze splinterpartij met de volle aandacht van opiniekijkend Nederland was dat Ploumen de Aletta Jacobs Prijs had binnen gesleept. Dat heeft nog lang geduurd zou je kunnen zeggen, maar enfin. Ook vanzelfsprekende prijzen van eigen maaksel zijn aandacht waard als het gaat om excuses te rechtvaardigen.

Minister #Ploumen en @YbeltjeBD over de actie SheDecides bij #Pauw pic.twitter.com/k3Wz4DTtgR

— Pauw (@pauwnl) September 25, 2017

Ploumen werd echter nogal hardhandig en bijna neerbuigend geattaqueerd door Berckmoes over haar beleid, en toonde daarmee en passant dat ze verre van achterlijk is. Let ook op de directe interventie van de VVD-bijwagen/matras Albert van der Linde, die naast Berckmoes zat. Iedereen die in Hilversum actief is weet hoe de hazen lopen, en helpt in geval van nood zorgen dat de neusjes van al die hazen dezelfde kant op blijven staan. Ploumen wist niets beters te doen dan zuchten over zoveel onbegrip van Berckmoes – daarmee haar punt erkennend.

Overigens, wat Ploumen betreft: wie de gehele uitzending van Pauw bekijkt bij Uitzending Gemist, zal zien dat er bij het uitzenden van een inderdaad vermakelijk filmpje over een Surinaamse wedstrijd een commentaartje van Ploumen doorheen slipte dat ook niet voor een aparte clip dienstbaar werd geacht, maar dat desalniettemin wèl was. Bij de eerste beelden van dansende negers met doodskisten hoorde je Ploumen heel neerbuigend zeggen: Ach, wat aerdig! Onze minister van Ontwikkelingssamenwerking.

Hoe men bij de PvdA neerkijkt op de mensen die ze zeggen te willen helpen laat verder niets over aan de verbeelding. Wat een walgelijke mensen zijn het toch.