Gisteren publiceerde de Kinderombudsvrouw over passend onderwijs. En toonde en passant de politiek niet voor de voeten te willen lopen.

Dat Kinderombudsvrouw Kalverboer bij diverse gelegenheden het afgelopen half jaar zich met politieke aangelegenheden bemoeide zal mogelijk onderdeel van haar taakomschrijving zijn, maar gisteren zakte ze in dat opzicht door het ijs door die bemoeienis juist na te laten.

Want de voorkeur van Kalverboer zou geen rol mogen spelen in wat ze te berde brengt, maar dat dit ditmaal pertinent het geval is is zonneklaar:

In plaats van een lans te breken voor herstel van het speciaal onderwijs, dat eertijds met een ideologisch sausje overgoten door de PvdA om financiële redenen werd afgebroken, duwt Kalverboer door richting ‘inclusief’ onderwijs onder één dak.

Kinderen die op een gewone school extra hulp nodig hebben, krijgen die niet altijd, blijkt uit een onderzoek van de Kinderombudsvrouw onder 184 kinderen. (..) De Kinderombudsvrouw wil dat kinderen met passend onderwijs zoveel mogelijk op hun gewone school kunnen blijven

Een herkenbaar voorbeeld van geschifte ideologische overwegingen waar het onderwijs de afgelopen 50 jaar voortdurend mee is geplaagd..Die plaag kun je overigens met een woord kwalificeren: politiek. En dat is niet waarmee de ombudslieden zich bezig zouden moeten houden. Beter is het onderwijs er van al die politieke bemoeienis namelijk niet op geworden; je zegt zelfs geen woord teveel als je constateert dat wat we nog zien de zachtjes na smeulende restanten zijn van een ooit degelijk stelsel.

Weet zo’n ombudsmens veel? Blijkbaar niks:

Het gaat om kinderen met meervoudige of complexe ondersteuningsbehoeften, die passend onderwijs moeten krijgen. Maar ze zeggen dat docenten nog te weinig weten wat ze nodig hebben. Ook merken ze dat docenten niet veel tijd voor ze hebben en dat het in de klassen vaak onrustig is.
“Het pedagogisch klimaat, de sfeer en structuur schieten vaak tekort”, zegt Margrite Kalverboer in het NOS Radio 1 Journaal. “Leraren hebben onvoldoende kennis van wat er met hen aan de hand is.”

No shit. Precies waarvoor gewaarschuwd werd bij de afschaffing van het speciaal onderwijs. Maar het ombudsmens dramt nu dat er meer passend onderwijs moet worden ingebouwd voor meervoudige handicaps die nu te weinig aandacht krijgen? Het is misschien nieuw voor die Kalverboer, maar het resultaat van extra ingrepen in het gelijk-makend-wat-niet-gelijk-is-onderwijs dat ze bepleit laat zich raden – een verbod gewone kinderen normaal les te geven met een niveau en een aandacht die je verwachten mag. Maar wat je verwachten kùnt is een houding van: ‘die komen er wel…’ – maar niet genoeg aandacht.

Iedere minuut is er namelijk één, en intensieve en benodigde aandacht voor één lastig geval waarvoor een docent feitelijk ook niet is opgeleid, betekent een equivalent van 20 minuten contacttijd die niet aan de twintig klasgenoten kan worden besteed.

En dan kun je proberen staande te houden dat er meer geld naar die speciale gevallen moet, en dat ze toch in dezelfde klaslokalen moeten worden geholpen, maar dan blijf je nog steeds een nieuw speciaal onderwijs optuigen, maar veel minder efficiënt.

De Kinderombudsvrouw wil dat kinderen met passend onderwijs zoveel mogelijk op hun gewone school kunnen blijven. “Kinderen met een extra vraag zouden onder hetzelfde dak les moeten krijgen als kinderen die makkelijker door het leven gaan.” Ze wil dat minister Slob “gaat werken aan inclusief onderwijs”.

Als mensen als mevrouw Kalverboer zich eens zouden willen realiseren dat de wereld niet op hun ideologische overtuigingen is ingericht en daar ook niet geschikt voor is zouden we al een stuk verder zijn. Maar laat ik in dat verband geen grappen maken over speciaal onderwijs op maat – het is zo treurig genoeg. Dat wordt nog eens extra herkenbaar in de laatste alinea waarin de staatsomroep de heikele punten bijeen veegt. Ik loop ze al even kort langs:

De kritiek gaat specifiek over kinderen met meervoudige of complexe ondersteuningsbehoeften, over het algemeen zijn de ondervraagde kinderen redelijk tevreden over het passend onderwijs. Hebben leerlingen intensieve begeleiding nodig, dan kunnen ze naar een speciale school.

• De kritiek gaat specifiek over kinderen met meervoudige of complexe ondersteuningsbehoeften? Dat zal best, maar daar alles in zo’n Brede Schoolklas  met elkaar te maken heeft houdt dat in dat ieder kind dat er zit er mee te maken krijgt!
• Ondervraagde kinderen die redelijk tevreden zijn? Is dat relevant??? Kinderen willen buiten spelen en maar weinigen willen naar school.
• Daarna volgt nog snel een botte leugen: leerlingen intensieve begeleiding nodig, dan kunnen ze naar een speciale school

Wat dat laatste betreft: zo wàs dat. En er bestaan nog steeds enige speciale scholen, maar om je kind daar op te krijgen valt niet mee. Sinds men halverwege de jaren negentig met het Brede School initiatief begon is het grootste deel van het speciaal onderwijs de facto wegbezuinigd. En daaraan wil de Kalverboerin niet tornen, terwijl een objectieve beschouwing van de magere resultaten hierboven al wijst in de richting van de noodzaak daartoe.

Al moet daar eerlijkheidshalve nog aan worden toegevoegd dat de instroom van potentieel kanslozen in Nederland sinds 1995 tot gevolg zou krijgen dat het Nederlandse onderwijs grosso modo in tweeën zou worden gedeeld. Meer inclusiviteit? In de praktijk zal het er op neerkomen dat de huidige scholen bastions van ongelijkheidsgedachten worden. Niets verdeelt zozeer als ideologische dwang waarvan je in de praktijk ziet dat het niet werkt, en ook niet werken kàn.

---

Er gaat veel mis in het onderwijs, en wij berichten er geregeld over. Vandaar dit dikke dossier op Veren of Lood.