Nicolette Geveke voldeed plichtsgetrouw aan een overheidsoproep, maar de omvolking bleek haar al voor te zijn.

Het gemeentearchief Brussel deed enige jaren geleden een oproep aan de baby-boomers om haast te maken met het opruimen van de zolder, zodat voor hun interessante documenten zoals foto’s, menukaarten, bidprentjes, dagboeken, brieven enz. niet in de vuilniszak zouden belanden als plotseling Magere Hein op de stoep stond.  

Ik voelde me aangesproken en op een mooie lentedag een paar jaar later, wandelde ik gekleed in een kort zomerjurkje naar het gemeentelijk archief  met een kort essay dat ik de vorige eeuw gewoon had getypt op een schrijfmachine over wat me als Nederlandse in de zeventiger jaren in Brussel was opgevallen.

Bij het archief aangekomen verbaasde mij de ontvangst: geen stoffige archivaris, geen werkstudent geschiedenis, doch een jonge allochtoon:

“Wat kom jij hier doen, beet hij me toe, jij hebt hier niets te zoeken, dit is hier niet voor jouw soort mensen.”

“Ja maar..”.

“Nix te ja-maren, als je niet snel weg gaat, roep ik de stadswachten.”

Er zat weinig anders op dan te vertrekken, want met kwaadwillende honden is het slecht hazen vangen.

Buitengekomen zag ik een gemeentelijke prullenbak, en zo verdween een stukje historie, waar de directie van het stadsarchief, 10 meter verderop om had verzocht, in het ‘ronde archief’.

Inderdaad, het zijn andere tijden. Decennia geleden schonken kennissen van mijn ouders hun kleine verzamelingen aan verschillende musea: het ging om etnografica uit Indië, nautische instrumenten uit de 17de eeuw, en religieuze (katholieke) kunstvoorwerpen.

Wat zal er met die objecten gebeuren? Onder invloed van nieuwkomers staan het kolonialisme en dus ons verblijf in Indië evenals onze VOC en WIC momenteel in een kwaad daglicht. En zouden er over een paar jaar nog wel mensen geïnteresseerd zijn in christelijke kunst? Wie begrijpt nog wat hij of zij ziet, als men van een andere religie is of atheïst?

En zo zal het ook gaan met onze (gemeente) archieven. Nieuwkomers zijn vaak helemaal niet geïnteresseerd in de actuele mores van de oud-komers. Zouden ze dan wel geïnteresseerd zijn in hun verleden?

---

Dit artikel verscheen eerder op Polderland