Het principe van een voortdurende noodtoestand in een westerse democratie staat me geheel niet aan, maar je moet toegeven dat het wel positieve consequenties heeft.

Het gaat me hierom: sinds de noodtoestand van kracht is in Frankrijk – en naar men zegt zal die duren tot en met de volgende presidentsverkiezingen in 2017 – is de Franse justitie een stuk minder gevoelig voor gejammer over constitutionele rechten en wat niet al. Frankrijk was op dat gebied toch al nooit een paradepaardje van het Westers weg-met-ons-gebeuren, maar de verschillen worden pregnanter. Zodanig zelfs, dat je eens zou moeten nadenken over de consequenties die dit tot gevolg lijkt te hebben – vooral de positieve.

Sinds de aanvallen in Parijs is men in Frankrijk rigoureus een aantal moskeeën binnengevallen, en niet zonder resultaten die te denken geven. Vorige week:

a Langy-sur-Marne based mosque was raided this week anyway… And they found a large collection of 7.62 Kalashnikov ammo along with boxes of Islamic State (ISIS) propaganda videos.

Authorities also raided one of the mosque’s leader’s homes, and found a revolver hidden near jihadist documents.
(..)
France isn’t messing around. They’ve arrested more than 230 muslims and collected more than 324 weapons. Many others are under travel bans and house arrest. They have shut down three mosques and have raided more than 2,300 homes.
(..)
As France’s Interior Minister Bernard Cazeneuve recently noted: the number of weapons apprehended so far is staggering. In 15 days we have seized one-third of the quantity of war-grade weapons that are normally seized in a year.

Juist.

Wat het meest duidelijk is, is dat militante moslims er kennelijk menen van uit te kunnen gaan dat hun gebedshuizen de meest veilige plek zijn om arsenalen aan te leggen. In hoeverre je dat omineus vindt moet ieder voor zich bepalen, maar als overweging zou ik willen meegeven dat het toch een semi-openbare ruimte betreft waarin gelijkgestemden elkaar ontmoeten. Ik zeg niet dat in elke moskee de AK47’s verguld aan de muur hangen te pronken, maar het zou verstandige mensen toch te denken moeten geven dat in veronderstelde godshuizen het arsenaal nooit ver weg blijkt te zijn.

Al die wapens zijn ooit het land binnengebracht en vervolgens opgeslagen. Dat dat in Europa niet zo heel moeilijk te arrangeren is, is al wat langer bekend: een paar jaar terug las ik daarover een artikel van mensen die wapens importeerden uit voormalig Joegoslavië om te bewijzen dat het kon. Nou, het kon inderdaad. De open grenzen hebben het sindsdien bepaald niet eenvoudiger gemaakt, ook omdat profiling racisme de politie normaal niet is toegestaan. Maar als de noodtoestand geldt, kan dat soort zaken blijkbaar ineens wel goed worden aangepakt.

Het idee te leven onder een continue staat van beleg is geen opwekkend idee. De huidige staat van het land en onze maatschappij is echter evenmin een opbeurend spektakel. Als we ons niet voorbereiden op een toekomst waarin de politie zonder mankeren snel kan ingrijpen, zonder zich te moeten bekommeren om een woud van beperkende regeltjes die iedereen tevreden moeten stellen (en het daarom nooit zullen kunnen), komen we op een dag tot de ontdekking dat we het leger moeten inzetten. Of erger, dat we troepen van elders moeten lenen om de greep op onze beschaving te behouden.

Nu we de politie multicultureel hebben bezet, wordt het de hoogste tijd een uniforme cultuur binnen die tak van de Nederlandse staat te herstellen. Ik zeg specifiek herstellen, omdat de politie de eigen cultuur die dertig jaar terug nog bestond verloren lijkt te hebben. Esprit de corps hebben we nodig. Weten waar je voor staat en je niet laten intimideren door incidentele lastposten met een te grote mond en te weinig maatschappelijk overzicht om te weten wat ze aanrichten. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar omdat het niet iets is dat in een vloek en een zucht tot stand komt, moeten we er aan gaan bouwen voor het te laat is.

Dat het voor onze regenten te moeilijk is om te beseffen dat regeren vooruitzien is, zou het gezag van overheidsdienaren niet moeten mogen aantasten. Dat zal niet eenvoudig zijn, aangezien te veel mensen het primair zullen betrekken op de consequenties die dergelijke maatregelen hebben voor henzelf. Het moderne egoïsme van de hautaine goeddoener is een handicap die als eerste moet worden overwonnen. Daarvoor teveel respect houden is uiteindelijk desastreus.