De Kronieken van de Onlogica vierden afgelopen vrijdag weer hoogtij bij de Correspondent, dat all-inclusive exclusieve blad voor abonnees uit het reservaat der Deugdzaamheid. Was minister Blok niet ooit voorzitter van een parlementaire commissie die de multiculturele samenleving een succes vond? Nou dan.

Bij De Correspondent had men een oud interview met Stef Blok uit 2004 gevonden, en was wat men daarin las gaan extrapoleren. De eigen kant op, dat wel. Het resultaat zou geen verstandig mens droge ogen mogen laten, maar Rutger Bregman publiceerde het, en dan zal het wel zo zijn. Dat denken velen in het Reservaat vaak. Vandaar ook dat dat reservaat door niet veel mensen van buiten nog vaak wordt bezocht.

De commissie-Blok werd door het parlement ingesteld vanwege alle ophef die de opkomst van Pim Fortuyn in Regenteske kringen had veroorzaakt. De conclusies van de commissie waren daarom niet verrassend. Ook dat Blok ze steunde niet. Hij was immers een jong en ambitieus Kamerlid met een grote toekomst in het openbaar bestuur voor zich? Jonge Kamerleden die niet meegaan met de wensen van het Regentendom eindigen als burgemeester van een kleine plaats in een uithoek van het land.

Het hele verhaal van 2004 werd donderdag nog eens over gedaan in Trouw, met de kop dat het debat sinds 2004 zo was opgeschoven, van immigratie naar integratie bedoelde men daarmee. Met als verzachtende instek dat het nogal afhankelijk was van gebeurtenissen waardoor het debat steeds oplaait. Een typische observatie van mensen die er niet dagelijks mee worden geconfronteerd, en daarom denken dat het allemaal wel meevalt. Dat het vooral een kwestie is van casuïstiek die door opportunistische politici wordt uitgebuit. Maar in Trouw werden ook ware woorden geschreven:

Ook Stef Blok lijkt de afgelopen jaren anders tegen integratie aan gaan kijken, hoewel hij na zijn uitspraken zei dat hij zich te scherp heeft uitgedrukt. Door zijn uitlatingen laait het debat opnieuw op. Entzinger denkt dat het zou kunnen helpen als we eens wat minder over het thema zouden praten. “Het is een proces van de lange adem, dat gedijt beter in de luwte.”

En, aansluitend bij wat ik hierboven al stelde: Stef Blok is ouder geworden. Zelfs indien hij nu direct zou worden weggestuurd, zal Stef Blok er wel komen. Eigenlijk wilde hij al geen minister meer worden. Ietwat grof gezegd: het zal zijn tijd wel duren. En dat maakt ex-politici niet zelden opener over hun denkbeelden en ervaringen. Alleen was Blok minister toen hij dit zei: en dan mag je het niet zeggen van Deugvolk.

Dat wordt nu verpakt in de verdachtmaking dat Blok ooit netjes zei hoe het is, maar nu in dienst van de VVD die strijdt tegen FvD en PVV de indruk wil wekken dat de VVD ook het populisme bedienen wil. Een vrij bizarre redenering. Niet alleen heeft men daar premier Rutte al voor, maar het ontkent ook zoiets als voortschrijdend inzicht, om over zijn veranderde persoonlijke belangen verder maar te zwijgen.

Dus roept de Correspondent – clubblad van het Deugvolk – nu dat de multiculturele samenleving een succes is dat Blok ineens ontkennen wil (zie ook onder dit stuk, en de reacties die er aan vast zitten). Daarbij vlot negerend dat reeds rond 2010-11 de consensus was dat de multiculturele samenleving geen succes gebleken was. Gevolgen voor beleid en handelen van politici heeft dat echter nooit gehad – het bleef bij lege woorden en de hoop dat alles vanzelf beter worden zou. Nietsdoen is een beproefd politiek concept dat in ten minste 95% van de gevallen uitstekend werkt. Bovendien was het eng en zou het kunnen leiden tot allerlei maatschappelijke onrust waar men niet op zit te wachten.

Dat het nog steeds niet weg is zou te denken moeten geven. Maar de leidende politici uit 2010-11, die besloten maar liever niets te doen zijn wèl weg. Uitgezonderd de eigenaar van de penthouseneukhut in Scheveningen Alexander Pechtold, die zijn politieke verdienmodel op ontkennen van deze problematiek heeft gebaseerd, en premier Rutte, die zo ver gevorderd is met zijn pogingen de volgende EC-voorzitter te worden dat hij het regeren van dit land er eigenlijk niet bij wil hebben.

Intussen wordt minister Blok ook door de exponenten van het internationalisme in Nederland – zijn eigen ambtenaren – genadeloos onder druk gezet. De belangen van de minister-president zijn dusdanig dat hem ook van die zijde te verstaan gegeven werd dat hij moest bukken, buigen en door de safe places van het Deugvolk moest kronkelen. En Blok ging de zandbak in, want ook hij heeft een familie, en ziet er niets in nog veertig jaren in de woestijn te moeten vertoeven.

En opnieuw is het debat kaltgestelt, in de hoop dat de problemen nu wel weg zullen gaan. Wat er na het reces nog volgen zal is alleen voor de zelfgenoegzaamheid van het Deugvolk nog van belang. Want ook deze kans op doorbreken van het verstand is voorlopig om zeep.

Ik stuitte op een interview dat @hubertsmeets in 2004 voor de Groene met Blok deed. Echt bizar leesvoer. pic.twitter.com/3nExRLfWW8

— Rutger Bregman (@rcbregman) July 20, 2018

 

 

 

Opvallend: let ook op de complotredenaties onder deze tweet.