De regionale verkiezingen in Frankrijk hebben geen enkele regio opgeleverd voor de grote winnaar van de eerste ronde, het Front National. Les Républicains van Sarkozy winnen zeven regio’s, de Parti Socialiste van president Hollande en premier Valls vijf, de onafhankelijken van Corsica één en Front National nul.

De druiven zijn zuur voor Marine Le Pen. “Le barrage républicain” van de regerende socialisten heeft gewerkt. Door zich terug te trekken uit enkele districten wisten de socialisten te voorkomen dat FN daar de grootste werd. Over het intrinsiek ondemocratische karakter van die handeling in combinatie met de demonisering van Marine Le Pen en haar partij in de media kunnen we klagen, maar gedane zaken nemen geen keer.

De tweede man van FN, Florian Philippot, merkte op dat ondanks alle tegenwerking er een “patriottische golfbeweging” is ontstaan in Frankrijk die zich niet meer laat stoppen en uiteindelijk zal zegevieren in 2017.

Toch lijkt het presidentschap voor Marine Le Pen nu moeilijker te bereiken dan wanneer de partij twee of drie regio’s had gewonnen. Met een minimale basis in het parlement en geen enkele regio onder hun hoede, lijkt de basis te ontbreken voor Marine Le Pen om straks in de tweede ronde de race naar het presidentschap te winnen. De eerste ronde zal zij wel doorkomen. Zoals een analist op de Franse TV opmerkte: “Marine Le Pen zal het niet hardop zeggen, maar zij zal zich als gevolg van deze uitslag moeten richten op het presidentschap van 2022, in plaats van 2017”. Het is nu te vroeg om te zeggen of dat klopt, maar er is zeker sprake van een terugslag.

Het is bizar dat het Franse meerderheidsstelsel in combinatie met de uitsluitingstactiek van de gevestigde partijen ertoe leidt dat FN met ca. 6,5 miljoen kiezers niet één regio krijgt, terwijl de onafhankelijken van Corsica er wel één winnen met slechts 52.000 stemmen.

Hiermee is weer eens gebleken dat een meerderheidsstelsel funest kan zijn voor nieuwe partijen. Ook UKIP heeft daarmee te maken; de partij van Nigel Farage haalde in april slechts één parlementszetel van de 650, terwijl de partij 12,5% van de stemmen scoorde. In dat opzicht heeft de PVV het bij ons gemakkelijker door ons stelsel van evenredige vertegenwoordiging.

Nu kan er natuurlijk verschillend gedacht worden over Front National, de kwaliteit van hun bestuurlijk kader, de ongemakkelijke geschiedenis van vader Le Pen en hun economisch protectionisme. Maar het alternatief van de gevestigde partijen en elite, ook in de media, is tot nu toe: meer overdracht van nationale bevoegdheden aan de EU, meer massa-immigratie en een sterk relativerende tot zelfs negatieve houding ten opzichte van de eigen cultuur en identiteit, waardoor veel mensen de indruk hebben dat zij de ondergang meemaken van het Europese Avondland.

Om die ondergang van het Avondland te stoppen lijkt op zijn minst een doorbraak nodig in twee of drie EU-landen van nationale, euro/EU-kritische partijen die de bereidheid hebben een veel strenger immigratiesysteem in te stellen. Tot nu toe blijft dat uit, met uitzondering van Denemarken. De beweging van nationale, eurosceptische partijen wordt ook nog eens vertraagd door de werking van het meerderheidsstelsel in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk.

Groei is er wel bij de nationale partijen, met name de afgelopen maanden. FN groeit door van ca. 20% naar ongeveer 25 tot 30% van het totaal aantal kiezers. De PVV komt in de huidige peilingen ook in de buurt van dergelijke cijfers. AfD in Duitsland lijkt goed te herstellen na de breuk en kruipt langzaam naar de 10% toe. UKIP haalt zoals gezegd ongeveer 12,5% van de stemmen

Het zijn misschien mooie cijfers, maar ze zijn bij lange na niet voldoende om meerderheden te behalen in enkele cruciale landen. Ondertussen drukken Merkel en de top van de EU hun beleid van massa-immigratie via het asielbeleid door. Net als in de VS lijkt een groot immigrantenblok dat voor 75% stemt op pro-immigratiepartijen een sterke troef voor progressieve, internationalistische partijen van zowel linkse als liberale of christen-democratische signatuur.

Een recent rapport in de VS wijst erop dat het beleid van constante massa-immigratie kan zorgen voor een permanente meerderheid van de Democraten. Conservatieve krachten, gericht op behoud en versterking van de natie en van de eigen cultuur en identiteit, zullen het steeds zwaarder krijgen cq. zullen zich in een onmogelijke hoek geplaatst zien, waardoor het wezen van de westerse democratie aangetast wordt.

Dat is geen vrolijke gedachte. Nationale en/of conservatieve partijen zullen extra goed moeten nadenken over hun strategie, tactiek en boodschap. Mogelijk zullen zij nóg actiever moeten proberen een deel van de reeds aanwezige, aangepaste immigranten te incorporeren en te winnen voor hun boodschap van nationale zelfstandigheid en welvaart.

Daarnaast moet een gebalanceerd programma uitgewerkt én vermarkt worden, een programma dat voldoende perspectieven biedt aan zowel (voormalige) rechtse als linkse kiezers, maar ook jongeren en ouderen genoeg te bieden heeft. Er zal een sterk kader geworven moeten worden op alle vertegenwoordigende nivo’s. Het “tegen” iets zijn (EU, islamisering) is niet voldoende. Meer directe democratie kan een speerpunt zijn en er zal een positieve boodschap moeten zijn met een concreet, wenkend perspectief.

In dat opzicht heeft Front National al enorme vooruitgang geboekt en loopt voor op de andere eurosceptische partijen, maar het is gisteravond niet genoeg gebleken. Er is werk aan de winkel.