Dat de kabinetsformatie eind deze week verhuist naar een spreekwoordelijk hutje op de hei illustreert dat nu pas het heikele werk wordt aangevat. Het gezeur van de PvdA over de begroting en de lerarensalarissen is nu even niet meer van belang.

Waarom gaat men onderhandelen in een hutje op de hei? Omdat men door niemand gestoord wil worden – zeker niet door journalisten met tal van vragen die onderhandelaars maar op verkeerde gedachte kunnen brengen.
Wanneer heeft men kans en gelegenheid om rustig in zo’n hutje op de hei te onderhandelen? Als er niets anders is dat de aandacht zou kunnen opeisen.

Dit betekent dus dat komende dagen de gesignaleerde knelpunten aan bod komen. Het wordt nu alles of niets. Wellicht dat het uitmondt in een lang weekend, wie zal het zeggen? In ieder geval moet het wel heel raar lopen als er na komend weekend geen beslissing gevallen is of het kabinet er in de samenstelling VVD-CDA-D66-CU er komt, of dat men zal moeten terugvallen op het minderheidskabinet VVD-CDA, waar ik het al een tijdje over heb.

Ook laat dit zien dat het gejammer van de PvdA over de lerarensalarissen afleidt van waarover het werkelijk gaat. Begrotingsbesprekingen die men in een weekje door het kabinet jaagt? Dat kun je nauwelijks fundamentele beslissingen verwachten. Maar heel vreemd is dat ook weer niet, want de richtlijnen voor de begroting worden eind maart al vastgesteld, omdat de EU van het soevereine Nederland (sarcasme intended) eist dat voor 1 april de marges van de begroting voor het volgend jaar worden ingediend. Dat is ook waarom de eis van de PvdA voor meer geld naar de lerarensalarissen ernstiger is dan het pakweg twintig jaar terug was geweest: het geld daarvoor komt uit de beperkte bewegingsvrijheid die Nederlandse kabinetten nog over hebben. Eigenlijk is heel Prinsjesdag en wat daarna volgt een charade geworden die moet maskeren dat Brussel ook in Nederland aan de touwtjes trekt.

---

Ons hele dossier over de Kabinetsformatie vindt u hier.