Wanneer weet je dat je oud aan het worden bent? Daar komt u vanzelf achter, en dan is ouderdom ineens een pijnlijke gewaarwording.

Wanneer besef je dat je oud wordt? Niet voor iedereen is dat moment hetzelfde, en niet voor iedereen is het even belangrijk. Maar als je voelt dat de bliksem in slaat, dan weet je het. Het is een genadeloze gewaarwording. Het was niet het moment dat ik opa werd, niet het moment dat ik begon te kalen, nadat ik het grijs worden al had meegemaakt. Het besef van ouderdom kwam bij mij een paar weken terug. Er helemaal van bekomen ben ik er nog niet van.

Ik begeleidde mijn kleindochter naar een auditie van de Tina jeugddag of zoiets – iemand moest het doen. Sofie wilde mee mogen doen aan een musical. De Tina-musical. Wie niet werd uitgekozen kon ook wel vrijwilliger worden – media worden steeds gehaaider in hun bezuinigingstrucs. Dat het vooral een manier was om het (vermoedelijk zieltogende) blad aan de vrouw te brengen was me direct al duidelijk, maar het enthousiaste gebabbel van Sofie maakte dat ik er heel ontspannen in rond liep. In een hoek geparkeerd met een kopje thee bladerde ik de laatste Tina door terwijl Sofie samen met Bregje, Anneleen, Ronneke, Helle, Fleur & Floor en nog wat anderen naar een auditieruimte werd geleid.

Door het geringe aantal beschikbare zitplaatsen werd mijn plekje al vlot omgeven door babbelende moeders. U kent het type? Ze hadden de Babboe Big bakfiets thuis gelaten, maar lieten met achteloos venijn tegenover elkaar steeds de vakantiebestemmingen vallen waar ze waren geweest. Afrika, Costa Rica en de Dominicaanse republiek zijn plekken die bleven hangen. Hetgeen ook duidelijk maakte dat dit niet de eredivisie van de vakantiebluf was, want die hebben het meestal over hoe vaak ze al de zes continenten hebben bezocht. Als je Antarctica niet hebt bezocht tel je is de eredivisie van de reisgekkies al niet meer mee. Dertig jaar geleden zong het Klein Orkest over een vakantie naar IJsland – ter afwisseling van de sleur, en niet in de zomer want dan is het te druk – maar het moderne gezin is daar al ruim overheen. Te dichtbij, te obligaat.

Maar enfin, dat achtergrond geblaat behoort tot de kleine ongemakken des levens. Ik bleef lezen.

Na een paar minuten ging het gesprek helaas over op de wijze waarop hun dochters opgroeiden. Dat de jongste met twaalf wel wat jong was voor een vriendje, en dat het zo leuk was dat ze in ieder geval al gekust had vorige week voor het eerst. Dat die van veertien zonder zoenen vooraf vorig jaar ineens all-the-way was gegaan werd even onderwerp van enige bezorgde opmerkingen, waar vooral de angst uitsprak dat er tijdens de opvoeding iets mis moest zijn gegaan. De nabespreking van de avonturen van de dochter van achttien die was gaan studeren en het daarom preventief met haar vriendje had uitgemaakt miste ik door de terugkeer van Sofie gelukkig.

En dat ging allemaal op een toon van je bent wild en je jongt wat. Hemeltjelief, wat voelde ik me oud. Het idee dat mijn ex dat ooit zo bespreken zou met haar vriendinnen was nog steeds onvoorstelbaar, maar ik blijf hopen dat mijn kinderen het gelukkiger hebben getroffen met hun echtgenotes.

Als u me komende zomer mist, dan ben ik naar Patagonië. Niet omdat ik er iets te zoeken heb of hoop er iets te vinden, maar omdat ik er vrij zeker van ben dat er niets te beleven valt, en je meewarig bekeken wordt mocht je erover willen vertellen.