De rel tussen GeenStijl en NRC Hatersblad roept de vraag op hoe dat in de toekomst nu moet, samen in één MediahandHuis.

Deze vanuit NRC aangezwengelde rel kent vele potsierlijke trekjes. Aanvankelijk leek de rel te gaan over de ‘vrouwonvriendelijkheid’ van GeenStijl-artikelen, waarna weldenkend Nederland zich ritueel verdeelde in een kamp dat vond dat het daarmee wel meeviel, en een kamp dat krijste zich virtueel verkracht te voelen. Pauw had het er maar druk mee vrijdagavond.

Gisterochtend werd hier nog een soort overtreffende trap werd toegevoegd door het ‘objectieve’ paradepaardje van de NPO: het politieke praatprogramma Buitenhof. Dat had ter bespreking van de rel alleen medestanders van NRC uitgenodigd, en liet het gesprek leiden door iemand die het pamflet ook nog zelf had getekend. Inclusief een minister waarvan de objectiviteit geen wetenschappelijk onderzoek verdragen kan, en een collega-minister die er zat in haar rol als adverteerder. Deze laatste etaleerde wat ze in het EP van Guy Verhofstadt heeft geleerd als het gaat over objectiviteit en vrijheid van meningsuiting. Prachtige humor: door je tranen om het volstrekt ridicule heen is onmogelijk te ontkennen wat een schitterende klucht dit geworden was. Salvador Dali zou trots op hen geweest zijn, Marcel Duchamp had slechts begrijpend geknikt, en schamper iets opgemerkt over kunst, en de pretenties en het totaal onbegrip van moderne elites.

Maar goed, vrouwonvriendelijkheid dus. Dat is zo belangrijk dat niemand door schijnt te hebben dat het hier gaat om een schaamlap om nu alvast een conflict tussen verschillende eigendommen van de nieuwe GeenStijl-eigenaar MediaHuis te beslechten.

Bewijs? Zie hieronder deze tweet van het ingezette werktuig. Het ging niet om vrouwonvriendelijkheid, maar om GS te strippen van een aantal adverteerders. De rest was bijzaak; werktuig Hertzberger wist wat er van haar werd verwacht.

Want niet alleen is NRC eigendom van MediaHuis, nu dit laatste Belgische bedrijf de Telegraafgroep overneemt wordt het ook eigenaar van GeenStijl. Zou de traditioneel denkende krantenman Vandermeersch in één bedrijf willen zitten met de ‘kwajongens’ van GS? Vast niet. Bovendien weet Vandermeersch dat GS zich niet aan laat spreken op haar gedrag, en bovendien behoorlijk winstgevend is. Dat is ook een probleem omdat zijn eigen productgroep van kattenbakinlegvellen dat niet is. Ieder bezwaar dat hij in de toekomst intern tegen GS uiten zal kan worden afgedaan met een wedervraag over de rentabiliteit van het drukwerk dat hijzelf verspreidt. Dat wordt geen feest.

Als we het krijgen over het vergelijken van rentabiliteit van bedrijfsonderdelen van het MediaHuis in haar toekomstige vorm, begint er bij u naar ik aanneem een belletje te rinkelen? Want als GS niet langer erg rendabel is, zal het een toontje lager moeten zingen. Maar personele ingrepen bij GS zijn ongeveer hetzelfde als de kip met de gouden eieren slachten op zoek naar de bron van het goud: de kip is dood, gouden eieren komen er niet meer, en de bron van het goud blijkt niet te kunnen worden gevonden of opnieuw geactiveerd. Het probleem met GS is vanzelfsprekend dat het succes afhankelijk is van maar een paar mensen. Als die verdwijnen, kun je het wel gelijk opheffen. Drie, maximaal vier mensen dragen GS, en zonder hen is het over en sluiten.

Maar als Vandemeersch al voor de definitieve managementovername door MediaHuis van de Telegraafgroep weet te bewijzen dat de kwetsbaarheid van de rentabiliteit van GS groter is dan de nieuwe eigenaren prettig vinden, heb je alle kans dat MediaHuis besluiten zal om GS en alle daarmee verbonden sites vlot te dumpen bij iemand die er belangstelling voor heeft. John de Mol wellicht? Als men af wil van het minderheidsbelang dat deze in de Telegraafgroep heeft opgebouwd, is het niet onvoorstelbaar dat dat (mede) gebeurt door een formele splitsing van het bedrijf. Zo op het eerste gezicht lijkt GS en bijbehorende sites veel beter te passen binnen Talpa dan binnen het toekomstige (of huidige) MediaHuis.

Waarom deze aanval dan nu? Omdat Vandemeersch over een paar maanden door zijn bazen tot de orde zou kunnen worden geroepen. Nu kon het nog net.