Gisteren was tijdens een interview met de Franse minister Sapin (Arbeid) op de Franse radio een unieke gebeurtenis te beluisteren: een minister die de waarheid sprak over de economische situatie van Frankrijk. En plein public! Het Franse politieke mierennest verkeert thans in een grote chaos.

Dat de economie van Frankrijk er heel slecht aan toe is, weet men op economische redacties al enige tijd (als het goed is tenminste). Er wordt niet al teveel over geschreven, want er is al zoveel rampspoed in Europa dat het moeilijk kiezen is uit het beschikbare aanbod. Tevens lijken veel media niet al te happig om meer dan het absolute minimum te schrijven over de ontwikkelingen in de huidige economische crisis – U zoudt er eens ongerust van kunnen worden.

Dit laatste is sinds jaar en dag dan ook de geaccepteerde aanpak van ministers en hun voetvolk: alles gaat goed, en het kan alleen maar beter worden: Zie u ook dat glimmertje hoop aan de verre horizon? Ziet u nu wel? Het wordt beter, zeker en vast! En veel kranten schrijven dat gewoon braaf op. Ook een klassieker: in het buitenland gaat het duidelijk mis, maar ons land is sterker, en hoeft zich dus minder zorgen… Nog in 2008 was dit het type bericht waarmee het kabinet Balkenende IV ons een goede nachtrust wenste. Vlak vóór de Nederlandse bankensector implodeerde.

Maar nu dus die Franse minister Sapin (vertaling uit de Angelsaksische pers, die er prompt bovenop dook):

There is a state but it is a totally bankrupt state. That is why we had to put a deficit reduction plan in place, and nothing should make us turn away from that objective.

En het werd pas echt leuk, toen een geshockeerde minister van Financiën, Pierre Moscovi, er vanuit het niets commentaar op geven moest. Hij kwam niet verder dan:

Inappropriate.

Gevolgd door de klassieke, geruststellend bedoelde mantra:

France is a really solvent country. France is a really credible country, France is a country that is starting to recover.

Niks van waar natuurlijk. En iedereen weet het.

En passant onderstreept Moscovi hiermee vanzelfsprekend slechts de betrouwbaarheid van ministeriële uitspraken in moeilijke tijden. Want dat de tijden moeilijk zijn wist iedereen al. Franse socialisten die onder het bewind van een zwakke, sociaal-gelovige president een stevig bezuinigingsprogramma neerzetten: het is ongehoord!.

Versprak Sapin zich? Misschien. Sapin is een kundig politicus, en heeft getoond te weten waarover hij praat. Het is minstens zo waarschijnlijk dat hij in Frankrijk, een land waar vakbonden niet alleen nog zeer sterk zijn, maar bovendien heel militant, grote moeite heeft zijn beleid aan de man te brengen. En dan vooral: de gewone man. Die niet begrijpen wil, dat veel van de Franse industrie al jarenlang teerde op subsidies en staatssteun, en reeds lang geleden gesaneerd had moeten worden. Nu moet dat allemaal ineens. En Sapin moet het verkopen.

Dat Sapin zelf het bommetje tot ontploffing bracht, zonder overleg vooraf de president en ministers, laat zien in welk een moeilijke positie hij al gekomen was. En natuurlijk, zoals elke minister houdt hij zijn toekomstige carrière nauwlettend in het oog. Om je dan als minister van Arbeid politiek helemaal leeg te laten bloeden – teneinde een zwakke president te beschermen – is dan wel wat veel gevraagd.

Het vertrouwen in de regering-Hollande is historisch laag, en vertoont weinig kan op herstel. In een onderzoek (pdf) van de Franse krant Le Monde bleek dat maar liefst 87% van de Fransen verlangt naar een ‘sterke man’! Zulks verlangen is niet van de laatste maanden: Sarkozy heeft in de ogen van de Fransen op dit vlak gefaald, verloor in mei de verkiezingen, en nu is ook Hollande niet gebleken te zijn wat men hoopte. Dat men in Frankrijk daarbij in de eerste plaats denkt aan een iemand als Charles de Gaulle, en niet aan dictatorstypen van voor WW II, doet niets af aan de denkwijze van de Fransen.

Welk vervolg dit verder ook krijgt, de woorden van Sapin zullen de regering van Hollande de komende jaren blijven achtervolgen. Al zal die laatste het mogelijk gebruiken om uit te leggen waarom hij eerder dit jaar probeerde een mislukte 75% ‘rijkenbelasting’ door te voeren. Al zal hij daarover wel zwijgen, aangezien sindsdien vanuit Frankrijk een kapitaalvlucht op gang gekomen is, die vergeleken kan worden met die in Griekenland in 2010.

Vrijwel tegelijk kwam uit Frankrijk het bericht dat de stad Dijon de helft van haar sinds 1960 opgebouwde wijncollectie had verkocht ten bate van het armenfonds. Opbrengst ruim 150.000 euro. Ter informatie: Dijon is de hoofdstad van de Bourgogne, een gebied waar een aantal van ‘s werelds de meest zeldzame en briljante wijnen worden gemaakt. Geen teken van solventie, geloofwaardigheid of herstel, dit soort berichten.

De ogen van de financiële markten zullen de komende tijd strak op Parijs gevestigd zijn.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.