De strategische situatie en de uitkristalliserende verbindingen -1- Afrin
Nu de USA en Rusland door de situatie in Syrië op de rand van oorlog balanceren, is het goed de algemene strategische situatie in ogenschouw te nemen. In en rond Syrië, maar ook verder wereldwijd begint men positie te kiezen.
In het Midden Oosten is de situatie al gedurende de volledige Syrische burgeroorlog bijzonder complex, juist omdat regionale machten als Turkije en Iran in het spel kwamen. En dan zitten Saudi-Arabië, Egypte en Israël nog op het vinkentouw. De Russische interventie leek iets van evenwicht te gaan herstellen, maar dat was buiten Turkije gerekend. Na het oprollen van IS was het bewind van Assad bijna weer veilig – maar de indirecte Amerikaanse hulp onder druk van de internationale publieke opinie zat Turkije niet lekker.
Turkije had IS het langst en meest openlijk gesteund, en het aanstaande verdwijnen van deze groep was voor Turkije een bittere pil. De Koerden bleken sterker dan ooit uit de burgeroorlog tevoorschijn te zullen komen. En ook al was dat een probleem van eigen maaksel, Erdogan cs waren niet van plan het daarbij te laten. Door zich te encanailleren met Rusland en Iran (want die moesten de Koerden onder controle krijgen om de rust in Syrië definitief te doen weerkeren) bracht Turkije zichzelf in een positie die diametraal tegenover die van de USA en NATO stond, maar wel de mogelijkheid bood voortgaand in Syrië actief te blijven. De invasie van Syrië bij Afrin was daar een voorlopig hoogtepunt van.
Na de verovering van Afrin kantelde het probleem, want geen van haar nieuwe bondgenoten had het voornemen om Turkije Afrin te laten behouden – hoewel dat onmiskenbaar de bedoeling van Erdogan was. De eerste Syrische poging Turkije te stoppen mislukte, waarna het land het vertrek van Turkije eiste. Turkije negeerde dat. Iran eiste vorige week eveneens het Turkse vertrek uit het gebied, kort na de Turks-Russisch-Iraanse top in Ankara. Turkije liet weten dat daar geen sprake van kon zijn. Maar nadat ook Rusland eergisteren dezelfde eis stelde werd de situatie blijkbaar acuut. De berichtgeving werd neutraler, maar nog steeds niet toeschietelijk.
De ontwikkelingen rond de al dan niet uitgevoerde gifgasaanval op Douma (de Russische generale staf houdt het op een aanval door de White Helmet-islamisten) lijkt de USA een kans te geven Turkije terug in haar kamp te slepen. Wat de Turken als prijs zullen bedingen laat weinig aan de verbeelding over: Afrin. Dit zou op de achtergrond een rol kunnen spelen bij de harde Amerikaanse opstelling in Syrië. President Trump schijnt gifgas-aanvallen niet te verdragen en er sentimenteel en emotioneel op te reageren. De Amerikaanse Deep State (noch de Russische overigens) kent zulke scrupules niet. En Turkije vindt men binnen het Pentagon nog steeds te belangrijk om het land de NATO uit te gooien, anders was dat afgelopen weken al lang gebeurd. Aanleidingen waren er immers meer dan genoeg.
De groeiende spanningen brengen de USA en Turkije nu dus nader tot elkaar, maar is het de USA de prijs waard? 
Ook de Chinese steun aan Rusland (zie hier boven) in dit conflict heeft een andere achtergrond dan bezorgdheid over de stabiliteit van het MO.
Ook de Jemenitische ‘rebellen’ mengen zich nu in de ‘discussie’. En die worden aangestuurd door Iran… Iran voelt de bui van een aanstaande oorlog tegen haar hangen, en kondigde gisteren aan binnen vier dagen haar programma van uraniumverrijking opnieuw te kunnen opstarten. Dat dit het beste bewijs tot nog toe is van de weinig vreedzame bedoelingen van het programma schijnt iedereen tot nog toe te zijn ontgaan, hoewel zeker is dat de Israëlische en Amerikaanse regeringen het hebben opgemerkt.
Een reden te meer om Syrië Syrië te laten wat mij betreft.
Zie behalve ons dossier Syrië ook ons dossier Zuid-Chinese Zee, dossier Wereldpolitiek USA en dossier Noord-Korea. Alle afleveringen van deze korte serie vindt u hier.
……en zoals altijd worden burgers weer gebruikt als kanonnenvoer in het spel “de Kolonisten van Catan”
M’n auto zit vol woestijnzand van de regen van de afgelopen dagen. Zou er ook verarmd uranium op zitten? Of komt dat nog, samen met wat andere vooral te negeren stofjes.
Heel goed artikel en heel sterke analyse.
Dank.
Mijn reactie heb ik bij het voorgaande artikel van heden, over Syrie, gedaan.
Aanvullig: Om Syrie komt er geen “wereld-oorlog”. Dat is voor beide grootmachten
echt niet aan de orde.
De rol van China [ ! ] is niet te peilen; behalve de USA sarren.
Het is een veld vol oorlogs-misdaden; maar dat komt door Turkije.
En het is wel een heel gevaarlijke situatie; maar dat komt vooral door IRAN.
@coolpete.inderdaad, Iran.Vermoedelijk gebruikt de VS deze false flag om vaste voet in Syrië te verkrijgen om zo Iran terug te fluiten en een permanente basis te installeren tbv een komende oorlog met iran.Israel verdraagt overigens ook geen Syrië met Hezbollah en Iran in Syrië ’s gelederen.En dan zijn er nog de twee ” geplande” olie/ gas pijpleidingen, de ene uit SA en qatar , de andere uit iran/ Rusland.
We hebben de Russen nodig, de turken kunne we missen als kiespijn.
Turkije heeft haar buit al binnen, een voldongen feit, de Koerden worden verdreven middels een volksverhuizing van rebellen uit Dhouma naar het noorden. De verdreven YPG-leden en families zullen nimmer meer huiswaarts kunnen keren.
https://syria.liveuamap.com/en/2018/10-april-families-who-were-evacuated-from-east-ghouta-reached
Het gedeelte van de Aleppo-regio welke na Euphrates Shield in Turkse handen is wordt alweer herbouwd, ditmaal met Turkse bedrijven als eigenaar, men legt zelfs een snelweg naar Al-Rai aan om goederen te transporteren.
“Mansour said the industrial city is expected to attract Turkish investors, and several Turkish industrialists have already inquired about properties, enticed by an opportunity to invest in an area under Turkish influence and with abundant cheap labor. No taxes have yet been imposed on investors willing to set up factories.”
https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2018/02/syria-al-bab-euphrates-shield-industrial-area-turkey.html
Als bondgenoot zijn de turkse fascisten de slechtste optie.
De 5e colonne is immens groot.
Wat ik in deze analyse mis, is de rol van Saoedi Arabië. Dat land werkt nu openlijk samen met Israël en is een verklaarde vijand van Iran. Ook in Syrië schijnen de Saoedi’s actief te zijn, met name tegen Hezbollah. Rusland lijkt zo nu en dan Israël de vrije hand te geven om tegen Hezbollah op te treden; geen luchtafweer bij Iraanse bases. Als de druk op Iran toeneemt, betekent dat ook dat we de noordgrens van Israël in de gaten moeten houden.