De opstand in het EU-parlement tegen de wijze waarop lidstaten hun overtollige bestuurders dumpen wordt werkelijk grappig.

Deze week was het de beurt aan de Franse Macron-nominee Sylvie Goulard. In Frankrijk mocht ze geen minister van defensie blijven na beschuldigingen van Fraude, zodat president Macron haar in de EC dacht te kunnen parkeren. Dat ging niet door. Overigens is een selectiecommissie met 111 stemgerechtigde leden vanzelfsprekend compleet bezopen, maar daar om des te meer EUP.

Dat die opstandigheid vorige week al merkbaar was met de afwijzing van de aspirant-commissarissen van Roemeense, Hongaarse en Poolse afkomst wekte niemands achterdocht. Polen wordt op diverse wijzen door het EUP gedisciplineerd, Hongarije kan zich daar ook voor opmaken, en corruptie in Roemenië? Ach ja. Goed dat daar eens wat van werd gezegd.

Maar er is toch meer aan de hand. Dan kan Macron nog zo hard roepen dat hier sprake is van een politiek spel, maar dat is karakteristiek voor de man als zaken iets anders lopen dan hij wenste.

“Een grote vernedering voor Macron en Frankrijk”, noemt de Franse parlementariër Thierry Mariani het. Andere Europese parlementariërs vinden dat Frankrijk een dubbele standaard hanteert. “Er kan niet met twee maten worden gemeten”, aldus Esther de Lange van het CDA. De christendemocraten waren uiteindelijk fel tegen de benoeming van Goulard. “Iemand die ongeschikt is als minister in Frankrijk, is ook ongeschikt als Eurocommissaris. De Europese interne markt heeft een krachtige leider nodig. Frankrijk zal een betere kandidaat moeten vinden.”

Plotseling laat het EUP zien haar bevoegdheden serieus te nemen. Voor de regeringsleiders is dat onrustbarend, aangezien het logischerwijs een volgende poging van het EUP zal inluiden om de macht van de Vergadering van Regeringsleiders – waar alles van belang samen met de EC-voorzitter bedisseld wordt – in te perken. Je zou nog bijna gaan denken dat hier een waarlijk democratisch proces op gang gekomen is.

Dat dat juist gebeurt als het parlement een meerderheid heeft van de vreemdste warhoofden waarop de EU bogen kan – het zij zo. Het zal de politieke partijen in hun thuislanden leren dat het afvaardigen van lastige idioten om van ze af te zijn niet gratis is. Al is kinnesinne in het EUP nog steeds een belangrijke drijfveer:

Op de achtergrond speelt ook dat Europarlementariërs boos zijn op de Franse president Macron. Het was Macron die voor de zomer de kandidaten weigerde van het Europees Parlement om voorzitter van de nieuwe Europese Commissie te worden. Manfred Weber en Frans Timmermans, die voor de verkiezingen campagne hadden gevoerd als zogenoemde Spitzenkandidat (onze link, Red VoL), werden daardoor naar een zijspoor gemanoeuvreerd, waarna Ursula von der Leyen op het schild werd gehesen. Het woord wraak viel vandaag veelvuldig in de wandelgangen.

Dat dit er aan zat te komen was vorige week overigens al duidelijk geworden. In een goede analyse van de NOS werd onder andere genoteerd:

De Europarlementariërs willen boter bij de vis. De landbouwcommissaris moet een ander landbouwbeleid beloven, maar hij komt niet verder dan ‘we onderzoeken het’. De commissaris die over migratie gaat, durft eveneens geen oplossingen of de contouren van een oplossing te schetsen en de Franse kandidaat voor interne markt is voorzichtig als ze het over een nieuw soort economie heeft. “Te mager”, zegt Esther de Lange (CDA) als het over Sylvie Goulard (interne markt) gaat.

Maar wordt de Europese bevolking hier nu wijzer van? Het blijven de spelletjes van kinderachtige mensen die niet om kunnen gaan met de macht die ze hebben..