De klimaathoax is de kapstok waarmee de elites ook de haar goedgezinde burgerij politiek een imaginair kopje kleiner gaan maken.

Marchanderen met de realiteit doet nooit iemand goed. Een teveel aan welvaart dat nooit ter discussie komt leidt tot totale verblinding, en uiteindelijk een stormloop op de afgrond. Het veranderende paradigma dat hiervan het gevolg is zal ingrijpend blijken. Zij, dat het geen lang leven beschoren kan zijn.

Dat is heel kort samengevat het proces dat gaande is in de West-Europese wereld. Anders dan veel mensen denken is dit niet gewoon een kwestie van complotten (die er best zijn), maar een direct gevolg van het onvermogen de realiteit onder ogen te zien. En met realiteit bedoel ik niet dat de buren onaangenamer kunnen zijn dan ze lijken, maar dat wat op school wordt geleerd over andere mensen IN HET ALGEMEEN niet deugt, en weinig meer is dan wat we graag zouden willen dat zo was. Is de mens van nature goed? Integendeel, de mens kent dat begrip niet van huis uit. Mensen worden geboren als egoïsten (kijk maar eens hoe de kleinste kinderen zich gedragen eer ze door hun ouders worden bijgeschaafd), en dat is vanuit evolutionair oogpunt niet meer dan logisch. Vanzelfsprekend, evolutionaire vergelijkingen zijn – met dank aan het darwinisme uit de vorige eeuw – sociaal maar al te vaak onacceptabel. Missen ze daarom elke grond?

Kenmerkend voor de (menselijke) samenleving is samenwerking. Dat dit conflicteren kan met het evolutionaire succes van het individu (zich zoveel mogelijk voortplanten ten einde zoveel mogelijk eigen genen over te brengen op de volgende generatie) beseffen maar weinig mensen, en zijn een steen des aanstoots voor collectivistisch redenerende individuen. Het samenspel dat het menselijk gedrag uiteindelijk bepaalt is wel iets ingewikkelder dan dit, maar ik haal het hier boven omdat het een element is dat we geneigd zijn uit ideologische overwegingen te ontkennen. Zet dit eens af tegen de door sommige ‘weldenkende’ mensen voorgestane idee van vèrgaande rassenvermenging, en de schizofrenie druipt tussen de regels door naar buiten. Iets dat evolutionair contra-instinctief zou moeten zijn, wordt hier doorgezet alsof er sociaal geen andere optie zou zijn.

Slechts een diep geloof kan dergelijke bergen verzetten, en het beste mij bekende voorbeeld er van is dat van de christelijke sekte (The Shakers) in de USA die meende dat het heil van de mensheid te vinden zou zijn in het staken van de eigen voortplanting. Dat dit idee (bijna!) vanzelf uitgestorven is zal bij niemand verwondering wekken, maar het is exemplarisch voor zowel het type gedachte, als het drijvende mechanisme: een diepe religieuze overtuiging.

Today, just a few Shakers still live in a single village in Maine. To all appearances these are the last Shakers. But the living Shakers faithfully assert that their religion will never die. Mother Ann predicted that Shakerism would dwindle to as few members as a child could count on one hand, and then overcome all nations. “This is God’s work,” says Sister Mildred Barker, “and what could bring that to an end? Nothing that we humans, that mortals do.”

Hoe ontstaat de ruimte voor dergelijke bewegingen? Kort gezegd: als de strijd om het bestaan gestreden is. Als het bestaan eenmaal gegarandeerd is, komt er tijd na te denken over het voortbestaan. Alle religies (en samenlevingen zonder enige vorm van religie zijn naar mijn beste weten niet bekend) hebben onder andere als functie hun samenleving van mores te voorzien die haar helpen in hun voortbestaan. Als je er wat langer over nadenkt is het christendom met haar universele boodschap van liefde voor de medemens hierin al een beetje een buitenbeentje. Mits met voldoende ruimte (door de garantie van het bestaan), ontstaan binnen het christendom immer weer bewegingen die zich richten op het voorthelpen van andere mensen en gemeenschappen. Deze attitude heeft de moraal in het christelijke westen geschapen. Een der opvallendste bewegingen dit aangaande is die van de voorstanders van de afschaffing van de slavernij, die op gang kwam in het UK in de eerste helft van de 19e eeuw, hoewel de oudste wortels uit morele overwegingen al in de 14e eeuw te vinden blijken.Eind 18e eeuw kreeg de gedachte meer vaart:

In 1787 the Society for Effecting the Abolition of the Slave Trade was formed in London. Revolutionary France abolished slavery throughout its empire in 1794, although it was restored in 1802 by Napoleon as part of a program to ensure sovereignty over its colonies. Haiti (then Santo Domingo) formally declared independence from France in 1804 and brought an end to slavery in its territory. The northern states in the U.S. all abolished slavery by 1804. The United Kingdom (then including Ireland) and the United States outlawed the international slave trade in 1807, after which Britain led efforts to block slave ships. Britain abolished slavery throughout its empire by the Slavery Abolition Act 1833 (with the notable exception of India), the French colonies re-abolished it in 1848 and the U.S. abolished slavery in 1865 with the 13th Amendment to the U.S. Constitution.

In vrijwel alle van de direct hierboven genoemde gevallen verloren de elites die de afschaffing bewerkstelligden hun eigen belangen niet uit het oog. Waar dat in eerste aanleg niet zo leek te zullen uitpakken, wisten de lokale elites daaraan desalniettemin een mouw te passen die de oude situatie de facto u stand hield (zoals bij de afschaffing van de lijfeigenschap in Rusland). Kenmerkend was dan ook dat men zich vooral goed wilde voelen als men er economisch niet van afhankelijk was. Dit onderstreept wat ik daarover eerder zei.

Maken we nu de stap naar de moderne politiek, dan zien we een aantal van de door mij genoemde elementen direct terug. De toenemende ‘seculiere’ gelovigheid aan de linkerkant van het politieke spectrum is voor wie het zien wil direct herkenbaar. Juist bij groepen die vroeger de Nederlandse ChristenUnie stutten is dit bij uitnemendheid herkenbaar. Naarmate ze minder hangen aan de letters van de bijbel en de traditionele uitleg daarvan, des te dieper lijkt het geloof in te zinken. De reactie op immigratiegolven en de reeksen verkrachtingen die dat in Duitsland op dit moment levert (een uitermate simplistische poging tot evolutionair succes, overigens. Maar anticonceptie als concept zit in Afrika veel minder diep dan in Europa) zijn al een eerste stap in dit veranderende paradigma

Een al even nadrukkelijke uiting van datzelfde paradigma van een nieuw en dieper geloof is de klimaathoax, die terug grijpt op het aloude christelijke schuldbesef dat ook de afschaffing van de slavernij mede faciliteerde. Door dat de immigratiepolitiek en haar desastreuze gevolgen politiek ontkend blijven worden, is er in het (West-)Europese politieke krachtenveld een onevenwichtigheid ontstaan. Voorheen zich ‘rechts’ noemende partijen zijn nadrukkelijk opgeschoven naar het midden, niet in het minst doordat zij zich van ‘het nieuwe rechts’ willen distantiëren. De omvang van dat nieuwe rechts is dusdanig dat deze middenpartijen”gedwongen zijn met hun vroegere tegenpolen samen te werken om politieke meerderheden te kunnen genereren.

De nieuwe fixatie op de klimaathoax is daarvan een direct gevolg. De eerste aanwijzingen dat dit meer een politieke koerswijziging was vanuit opportunisme dan een diepgevoelde noodzaak viel te lezen in het boek van Ybeltje Berckmoes, een dissident geworden VVD-Kamerlid dat aanvankelijk werd binnengehaald om kopstuk van de nieuwe groenrechtse flank van de VVD te gaan vormen, maar door ongeschiktheid degradeerde tot stemvee. Een ideologische herijking kwam er niet aan te pas. Duidelijk is dat de VVD zich maar al te bewust was dat de klimaathoax kansen bood om met (extreem)links samen te werken om daarmee de positie van de nieuwe rechtse partijen te kunnen negeren. Wat men zich niet heeft gerealiseerd is dat er daarna geen weg terug meer was, aangezien ‘nieuw rechts’ weigerde mee te bewegen naar links in gezelschap van VVD en CDA. FvD doet dat in minieme mate wel degelijk, maar heeft als extra nadeel dat het zich nog meer tegen de klimaathoax afzet dan tegen de massa-immigratie.

Kabinet Rutte3 is de facto een erkenning van deze situatie. Syp Wynia noemde dat vorige week de ‘groene staatsgreep’ (hieronder). Daarin heeft hij in zoverre gelijk dat de middenpartijen een situatie hebben gecreëerd waarin ze het de klimaatgelovigen naar de zin moeten maken, en als gevolg daarvan slaat de hysterie van door links geïndoctrineerde staatsmedia als de NOS ook door, zodat de weg terug afgesloten lijkt – niet zonder verlies van politieke geloofwaardigheid in ieder geval. Steunen op ‘links’ is niet anders dan onvermijdelijk toen rechts instinctief weigerde mee te gaan in het gewenste discours, en de lippendienst aan de klimaathoax leidt de aandacht af van wat werkelijk gebeurt.

Dat de harde cijfers de theorievorming onder de klimaathoax stevig ondergraven blijkt steeds meer, zodat de grote politieke vraag van de komende vijf jaar is of Mark Rutte zijn Kerensky-moment heeft beleefd. Laten we het niet hopen. Beleidsmatig dendert de trein echter door, en van veel van de gigantische investeringen (waarvan de omvang angstvallig verborgen wordt gehouden) zijn al ingezet of worden voorbereid (inclusief grote indoctrinatiecampagne, zoals ook deze week waar een incidenteel freak-moment[1] van een hoge temperatuur door KNMI en NOS werd uitgebuit om de agitpropmachine weer een slinger te geven) – buiten het parlement om, waar die lastige oppositioneel rechtse partijen zich teveel roeren.

De omvang van de huidige politieke crisis is derhalve enorm. Niet alleen is een situatie geschapen waarin het vrijwel onmogelijk is de illegaal binnengestroomde migranten nog op een nette manier het land (èn de EU!!) uit te zetten, maar daar boven op heeft het maskeren van die blunder er toe geleid dat het extremistische gedachtegoed dat achter de drang tot de klimaathoax zit ingang vond in het regeringsdiscours over de klimaathoax. Met als ultiem gevolg dat het niet langer is toegestaan dat ter discussie te stellen op straffe van sociaal ostracisme. De bizarre elementen van de identiteitspolitiek die daar doorheen dwarrelen maken de chaos compleet. Een heel slechte zaak, want het blokkeert de essentie van een coalitieland als Nederland door een niet langer weg te nemen blokkade van rechtse partijen. Een verwarring die te lang duurt is voor regeringen maar al te geregeld de opmaat naar hun einde geweest. En dan heb ik het niet specifiek over Rutte3.

---

1. De NOS meldde zelf dat om dat record te vestigen wel een juiste samenloop van omstandigheden nodig was. Niet voor niets was het Nederlandse warmterecord op dat moment ineens hoger dan het Belgische, iets dat tegen alle gezond verstand in gaat.

---

Meer over de klimaathoax en het politieke functioneren er van leest u hier op Veren of Lood.