Na de nieuwjaarsnacht in Keulen in 2015/2016 kregen zowel de Duitse politie als de Duitse MSM de volle laag. Volkomen terecht, aangezien beide partijen onderling bedisselden wat het publiek wel en wat het niet weten mocht. Er is nu verbetering zichtbaar.

Dat sindsdien de recent overleden auteur Udo Ulfkotte nog een boek uitbracht waarin de omkoopbaarheid van de Duitse MSM aan de kaak werd gesteld zal ook wel hebben geholpen, maar er lijkt sinds die Nieuwjaarsnacht in Keulen inderdaad enige verbetering zichtbaar. Al blijft er altijd genoeg te wensen over.

Dit realiseerde ik me nadat dit weekend de zoveelste berichtgeving over een aanslag in Duitsland me bereikte. Hoewel het woord islam in het bericht zoals gebruikelijk ontbrak was de eerste insteek van het bericht dat het inderdaad om een aan slag zou kunnen gaan. En het grappige van een bericht over een aanslag is, dat je de islam niet eens meer noemen hoeft, of dat de pleger een mohammedaan was, om iedereen te laten weten wat er gaande is/zou kunnen zijn. Dat de werkelijkheid van alledag de informele censuur hiermee heeft ingehaald is natuurlijk ook een manier om er over te denken, maar in de praktijk maakt dat dus niet veel meer uit. Want zowel de Duitse politie als de media berichtten – ondanks de weglatingen – alert over wat er in het NoordDuitse Cuxhaven gebeurde.

Dat er niet direct met beschuldigende vingers wordt gewezen is alleen maar goed – daar zijn verslagdoende media en politie niet voor. Waar het om gaat is dat de (Duitse) bevolking weet wat gaande is. En dat werkt met die weglatingen verrassend adequaat, als je er even over door denkt. In Nederland zijn we nog niet zo ver dat die weglatingen ook voor gebeurtenissen in ons eigen land voor iedereen voldoende zijn om te snappen wat er plaats vond, maar ik vrees dat we er wel komen gaan. Zo ver liggen we niet achter op Duitsland, in ieder geval veel minder dan we vaak denken. Het geloof in de berichtgeving door de staatsomroep is er een kenmerkend voorbeeld van.

Is het in Duitsland perfect nu? Zoals hierboven gezegd: er blijft veel te wensen over. Niet alleen omdat er altijd veel mensen zijn voor wie het tot op de laatste puntkomma moet worden uitgespeld eer ze iets geloven willen dat in gaat tegen hun diepste overtuigingen, maar ook omdat de Duitse politie zich nog altijd eenvoudig lijkt te laten overtuigen van andere dan de bekende motieven van daders. Een korte cursus over de manier waarop het Sudden Jihad Syndroom soms toeslaat kan bijvoorbeeld in het geheel geen kwaad.

• Dat een dronken (alcohol verboten!) mohammedaan nog steeds jihadistische neigingen kan hebben – eerder meer dan minder vanwege het wegvallen van remmingen
• Dat een zelfzuchtig leven als een kleine crimineel geen indicatie is dat de man geen religieuze motieven hebben zal
• Dat iedereen met een mohammedaanse achtergrond die uit niet verklaarbare motieven in rijdt op groepen voetgangers, voor 99% zeker als eerste motief zijn geloof zal hebben voor dat ongeluk – omdat de islam zijn volgers leert dat iedereen hen dient te respecteren, en dat een gevoel van krenking daarom eenvoudig over gaat in religieus gesanctioneerde wraakgevoelens waaraan de lijder direct uiting geven kan
• En dat ethiek een moeilijk probleem is als de verschillende culturen elkaar en die onderlinge ethische verschillen niet goed begrijpen.

Maar gezien de eerdere problemen in de Duitse media na ‘Keulen’, kun je toch wel stellen dat er enige vooruitgang is. Hoe treurig u deze opsomming wellicht ook vindt.