De rel rond columniste Hertzberger die een hetze tegen GeenStijl begon vanwege vrouwonvriendelijke content is nu zo absurd geworden, dat ik er met andere ogen naar ben gaan kijken.

Eerst maar even de gewraakte content. Is daar iets mis mee? Internet staat vol met veel heftiger pica’s, en iets bijzonders gebeurt er op Dumpert naar mijn weten niet. Al heb ik dat van horen zeggen, want de twee keer dat ik er in een grijs verleden op gekeken heb viel ik van verveeldheid bijna van mijn kruk. Bovendien is het niet van vandaag of gisteren. De reacties er onder? De wereld zit vol ongewenste meningen. Reactiekolommen uitpluizen die je normaal nooit leest is ietwat pathetisch. Wie zo graag eens wat volslagen doorgeslingerde linkse meningen lezen wil kon vroeger ( en wie weet nog?) altijd op krapuul.nl terecht. Doet ook geen verstandig mens – bovendien adverteert er niemand.

Wie wel van vandaag of gisteren is is Rosanne Hertzberger. Als er, zoals ik hierboven al kort aangaf, met de content van wat je bestrijden wilt weinig tot niets mis is, moet je een andere aanpak kiezen. Dat weet elke campagnevoerder en activist. En in die categorie hoort La Hertzenberger dan ook thuis. In dezelfde krabbenmand als Francisco van Jole, Anna Steijn en aanverwante figuren – activisme dat door advertenties of belastingbetalers moet worden gefinancierd. En het elitaire maar zieltogende villa-aan-villa blad NRC heeft zelf problemen met de advertenties. Want te weinig lezers. Adverteerders betalen voor clicks. De rel die Hertzberger ontketend heeft is voor NRC smullen. Dat is aan de illustraties bij dit gedoe duidelijk te zien – de Telegraaf zou het hen niet verbeteren, en legt het zelfs af tegen de schreeuwende koppen die NRC hanteert Virtuele verkrachting? In je broekje, zouden ze elders zeggen.

Wat betreft de sociale intelligentie van Hertzberger:

Hiermee is Hertzbergers agenda duidelijk genoeg. Het weglopen van adverteerders bij Geen Stijl cs is voor haar belangrijker dan dat de weglopers dat doel mede bekend maken. Daarmee is klip en klaar dat het door haar benoemde doel slechts van secundair belang is. Seksisme als voertuig voor een haatcampagne – waar doet dat allemaal ook al weer aan denken? En dat in de week voor 4 mei – misselijkmakend gewoon.

NRC is overigens zowel campagnevoerend als hypocriet, want deze rel levert geld op. Waarmee de krant vrolijk meelift op de veronderstelde ellende van de door Dumpert geëxposeerde dames. Je moet het gore lef maar hebben. En die actie om adverteerders te benaderen werkte op een niet onverwachte manier het beste bij adverteerders die zichzelf op de borst slaan om hun tere ziel: De Persgroep, KWF, WNF (let op de F’jes) en HAK. Elitaire bejaarden schijnen de provisiekasten vol producten van HAK te hebben. Voor als het weer oorlog wordt of zo? HAK neemt in ieder geval geen risico’s.

Voorlopig althans. Want dat vond ik ondanks alles wel weer een hoogtepunt: dat al die adverteerders er heilig bij zeiden: ‘voorlopig’. Want adverteren bij GS is nu eenmaal veel te lekker om te laten lopen. Dat soort boycots duurt dus niet lang.

De laatste categorie belanghebbenden – de piskijkers – zijn de mediaconcurrenten van GS, die gnuivend toekijken terwijl hun regelmatige criticaster zelf aangevallen wordt op een futiliteit. Zelf vinden ze ook dat ze geregeld over futiliteiten worden aangepakt – dat gezeur over feiten en de mening van mensen zou er toch niet toe mogen doen? ‘Dat zal die jongens van GS leren.‘

Overigens betreft de andere helft van de piskijkers in dit geval de marketingdeskundigen die bedrijven adviseren waar te adverteren. Als ik nu aan het roer stond bij een bedrijf dat in de frontlinie van dit gezeur terecht kwam, en ik kreeg het advies te vertrekken of tijdelijk te stoppen op GS, dan rolden er koppen. Niet vanwege GS, niet vanwege principes of wat dan ook, maar omdat het een brevet van onvermogen bewijst. Als er een probleem mee kan zijn/ontstaan, had je daar als bedrijf al nooit hebben moeten adverteren. Als die reden er niet al was, dan is een hittepetit die zich druk maakt om niets omdat ze weer vijfhonderd woordjes moest tikken om haat studieschuld af te betalen natuurlijk wel het laatste  argument om er in mee te gaan. Wie dat niet snapt is geen marketingprofessional.