Brexit No Deal wordt werkelijkheid – en er zijn nog 31 dagen te gaan tot en met de deadline van 15 oktober die premier Johnson vorige week stelde. Binnen de EU breekt nu paniek uit. De NOS zwijgt daar vooralsnog over.

De EU heeft gegokt en verloren, ingewikkelder is het niet. Gegokt dat ze diverse Britse premiers kon pressen tot een exitverdrag dat het land op termijn zou nopen naar de EU terug te keren. Gegokt dat de druk op de Britse publieke opinie (zowel de BBC als het overgrote deel van de ‘weldenkende’ pers is tegen Brexit) de Tory-regering teveel zou worden, en gegokt dat de wens voor een handelsverdrag het oordeel van de Britse onderhandelaars vertroebelen zou.

De EU verloor door haar eigen verblinding. Als de zusjes van Assepoester, die hun eigen aantrekkelijkheid hoger aansloegen dan die van de geminachte voetveeg. Maar meest nog heeft de EU verloren door haar eigen hooghartigheid en gevoel van onfeilbaarheid. De omgang met het UK van de afgelopen jaren toonde daarvan een serie onbehoorlijk grote stupiditeiten. Waarvan onderstaande foto onwilligheid niet meer dan een significant voorbeeld is:

Nu Brexit No Deal vrijwel onontkoombaar is (tenzij aan een heel slecht in elkaar gestoken voorstel de voorkeur wordt gegeven boven de ramp die nu wordt voorzien), krijgt het UK de schuld van iets waarin zij feitelijk gelijk heeft, maar wat de EU slecht uitkomt?

Waarom schreeuwt de hele Europese pers dat wat de Britse regering nu bespreekt onfatsoenlijk en een aanslag op het internationale recht is? Niet omdat die pers neutraal is, dat staat vast. Die eenstemmigheid van de media lijkt eerst en vooral ingegeven door de EU-oekaze niet negatief te berichten over:….. de EU. Op straffe van een heel onplezierige behandeling door diezelfde EU in de toekomst.

Het verneuken van de persvrijheid kan op veel meer manieren dan een verbod op publicaties (waar de EU ook niet vies van is) alleen, en dit is er één van. Boetes zijn in een (min of meer) vrije economie overigens altijd effectiever dan verboden.

Maar nu is Leiden in last, want het UK gaat doorzetten. Mijn analyse van vorige week waarin ik stelde dat de EU veel meer te verliezen heeft bij een Brexit No Deal dan het UK, werd zojuist door een neutrale toeschouwer nog eens bevestigd:

Boris Johnson has urged Conservative MPs to back his Plan to Override Part of the Brexit Withdrawal Agreement.

In a Zoom call with about 250 of them, he said the party must not return to “miserable squabbling” over Europe.
The EU has warned the UK it could face legal action if it does not ditch controversial elements of the Internal Market Bill by the end of the month.
And a Tory MP has proposed an amendment to the bill, which would affect trade between Britain and Northern Ireland.

En inderdaad is het gevolg derhalve:

The fact of the matter is German exports to the UK would crash in the absence of a deal.
But how did we get to this point?
EU Made a Power Grab and the UK Responded in Kind

Dat eindigt met de logische conclusie:

We are here because the EU demanded fishing rights and interfered in UK internal policies on state aid.
Boris Johnson responded in kind.
If the EU will not compromise, the EU will shoot itself in the foot and Germany in the head.

Hetgeen allemaal niet wegneemt dat het EUP al heeft aangekondigd haar eigen domheid nog maar eens te adverteren, want niemand binnen de West-Europese pers duidt dat, dus maakt het niet uit:

Meanwhile, the European Parliament has threatened to scupper any UK-EU trade deal if the bill becomes UK law.

Dit werd vandaag allemaal nog eens verder onderstreept door het bericht dat er door de Duitse auto-industrie een noodkreet is geslaakt, dat een Brexit No Deal die bedrijfssector tot 110 miljard kan kosten. Wel verspreid door het ANP, maar niet door de MSM en de staatsomroep? Guttegut, hoe zou het toch komen?? Gelukkig hebben we de EU-laven nog, die nooit weten hoe dit soort zaken te duiden – en het dus gewoon melden:

Autobranchevereniging ACEA roept samen met 22 andere brancheverenigingen de onderhandelaars in het Brexit-proces op om een ‘no-dealsituatie’ te voorkomen, en binnen de resterende onderhandelingsperiode van 15 weken een handelsakkoord (FTA) te sluiten.

De meegegeven cijfers zijn trouwens inderdaad tamelijk dramatisch:

Een Brexit No-Deal zou de Europese autobranche zo’n 110 miljard euro kosten aan verloren handel in de komende vijf jaar, stelt ACEA op basis van recente berekeningen. “Veel banen in de sector die zo’n 14,6 miljoen huishoudens ondersteunt, komen dan op het spel te staan”, aldus ACEA. “Dat is één op de 15 banen in de EU en het Verenigd Koninkrijk”.
Het verwachte verlies van 110 miljard euro komt bovenop een geschat verlies van 100 miljard die de branche dit jaar al leed door de Corona-crisis.

Wat lezen we bij de staatsomroep dit weekend? Geen kritiek op onderhandelaar Barnier, die te gefixeerd was op het uitgesproken Franse belang van visserijrechten om zich iets aan te trekken van wat anderen aan belangen hebben; U als Nederlanse nieuwsconsument moest het doen met een oproep van twee verklaarde Eurofiele ex-premiers van het UK.

Gaat de EU nu verstandig zijn en zullen we een scramble zien om dat handelsverdrag alsnog voor 31 december rond te krijgen? Wat als 15 oktober echt niet lukt? Eventueel via een EU-verzoek (maar nee, als dat gebeurt zit ik op 31 december nog steeds te schuddebuiken) om een kort uitstel? Welnu, de hierboven al genoemde omissies zijn niet het enige dat de staatsomroep verzwegen heeft dit weekend. We citeren met plezier nog ander artikeltje dat de EU-laven ophaalden bij het ANP:

De Britse premier Boris Johnson beschuldigt de EU ervan met een voedselblokkade te hebben gedreigd tussen Groot-Brittannië en Noord-Ierland. Een dergelijke stap zou de “economische en territoriale integriteit van het Verenigd Koninkrijk vernietigen”, schrijft de regeringsleider zaterdag in een artikel in de krant The Daily Telegraph.

Mijn eerste reactie op dit stukje tekst was dat hiermee alle twijfelaars in het UK over de door de premier voorgestelde wet van tafel zijn geveegd. Albion mag dan perfide zijn, maar zij haalt het niet bij de EU. Johnson denkt daar niet anders over:

De houding van de Europese Unie rechtvaardigt volgens Johnson zijn nieuwe omstreden concept-Brexit-wet. De Internal Market Bill (Interne Markt Wet) is bedoeld om de handel tussen verschillende delen van het land in goede banen te leiden als EU-wetgeving straks niet meer van kracht is. De regering komt in het voorstel terug op afspraken die vorig jaar zijn gemaakt met de Europese Unie over het handelsregime in Noord-Ierland.

En hij haalde nog eens uit naar de EU:

“Ons wordt verteld dat de EU niet alleen heffingen zal invoeren op goederen die van Groot-Brittannië naar Noord-Ierland worden vervoerd, maar dat ze mogelijk zelfs het transport van goederen van GB naar NI zullen stoppen”, schrijft hij. “Ik moet zeggen dat we nooit echt hebben geloofd dat de EU een verdrag, dat in goed vertrouwen is uitonderhandeld, zou willen gebruiken om een deel van het Verenigd Koninkrijk te blokkeren, het af te snijden, en dat ze werkelijk zouden dreigen de economische en territoriale integriteit van het Verenigd Koninkrijk te vernietigen.”

Daar sta je dan met je gejengel over redelijkheid en goed vertrouwen. Al had Johnson best ook kunnen betogen dat die onbetrouwbaarheid van het perfide Brussel al jaren duidelijk is. En inderdaad, wie ons archief hieronder doorzoekt vindt daar argumenten genoeg.

---

Nexit wordt een steeds beter idee. Maar dat ga je pas zien als je voelt en ziet wat men doet. Vandaar ook: defund de staatsomroep!

---

Meer over EU en Brexit op Veren of Lood vindt u hier.