De NOS zet op teletekst, dat het vandaag afgekondigde bestand dat volgende week in Syrië beginnen moet, volgens diplomaten het papier niet waard is waarop het is afgedrukt. Dat ondanks de ondertekening door 17 landen.

Geheel vreemd is dat niet. De ondertekening van die 17 landen is minder waard dan het accepteren van zo’n verdrag door de islamitische strijdgroepen, die volgens de geldende Amerikaanse wijsheid tot het ‘gematigde kamp’ moeten worden gerekend. Al zou de definitie: groepen die wapenhulp van de USA accepteren het wellicht accurater omschrijven, omdat dit in essentie is waarom het probleem draait dat met dit bestand aan de oppervlakte komen gaat. Want de USA geeft hen wellicht wapens, maar zij doen geenszins wat de USA zou willen dat zij doen. Wat je ook wel noemt: een open-einde regeling.

Jabhat al-Nusra
Is er kans dat Jabhat al-Nusra zich naar de Amerikaanse wensen zal schikken? Uhmmm, aangezien dit de Syrische tak van al-Qaïda is, lijkt de kans niet bijzonder groot. Dit probleem is geworteld in de Amerikaanse wens om ten koste van alles het regime-Assad omver te werpen. Ook als dit een nieuw Libië, of zelfs erger tot gevolg zou hebben. Vandaar ook de halfslachtige pogingen IS in te tomen – immers de meest effectieve tegenstander van het Syrische regime tot nog toe.

Aanvankelijk werden de onderhandelingen waar het bovengenoemde akkoord uit voortkwam door Rusland en Syrië getraineerd, omdat deze landen er van uit gingen deze oorlog op het slagveld te kunnen beslissen. Dat kunnen (en denken) ze logischerwijs nog steeds, maar dat zou voor Rusland een knauw in het imago kunnen betekenen die men wenst te voorkomen indien dat kan. En daartoe lijkt dit verdrag een mogelijkheid te bieden, aangezien het vaststaat dat al-Nusra zich er niet aan houden gaat. De islam verbiedt feitelijk dergelijke vredesverdragen, hoogstens is een gevechtspauze met als doel zichzelf te versterken een optie. Dat zou de kans geven van rust voor een paar dagen, maar verder hoeft U zich geen illusies te maken. De kaart rechts laat U zien wat dan gebeurt.

Gevolgen van de wapenstilstand
Voor het regime-Assad en zijn Russische bondgenoot is dit niet alleen een prachtige kans om de internationale opinie mee te krijgen, maar een paar dagen pauze geven ook gelegenheid in alle rust de omcirkeling van Aleppo goed dicht te timmeren, en de uitwegen af te sluiten. Het gevolg zal zijn, dat na het verscheuren van de gevechtspauze door de ‘gematigde oppositie’ de belegering van Aleppo gewoon door zal gaan, met een (on)voorwaardelijke capitulatie op vrij korte termijn in het vooruitzicht.

Onderwijl zijn de andere ‘gematigde milities’ buiten Aleppo dan plotsklaps ontheemd. Dat zal een herschikking tot gevolg hebben, waar al-Nusra al op anticipeert. De militie concurreert met IS om deze kleinere groepen op te kunnen slokken. Wat dat zegt over de kans op een effectieve wapenstilstand met de Syrische regering hoef ik niet te benadrukken. Maar wel, dat de laatste overlevingskansen van de oorspronkelijke ‘gematigden’ het best gediend zullen zijn bij een vergelijk met het regime-Assad. Ik heb daar eerder al op gewezen. Per saldo betekent ook dat dat de USA langzaam uit deze oorlog zal worden weggedrukt – behalve wellicht als donateur van wapens aan IS cs. Voor Turkije zal geen ander lot beschikbaar zijn, want een daadwerkelijke invasie van Syrië door het Turkse leger kan de USA zich niet veroorloven, op straffe van het veroorzaken van WO3.

Chemische wapens
In het verlengde daarvan: de CIA heeft bekend gemaakt dat IS niet alleen duidelijk het vermogen bezit chemische wapens te produceren, maar ook dat zij ze ingezet heeft. Dat is een stap terug van de eerdere beschuldiging aan het adres van het regime-Assad. Ook een pijnlijke kwestie die we in de Nederlandse pers – buiten Elsevier – nooit zien genoemd.

De strijd tegen IS is trouwens van de wapenstilstand uitgezonderd.