Nadat ze in september stilletjes en al bijna vergeten afgingen door de zijdeur van de Tweede Kamer, heeft de huidige politieke onrust het edele span Hernandez & Kortenoeven het idee aan de hand gedaan dat iemand het land zal moeten redden. En o wonder, wie ze daarvoor in gedachten hebben?

Afgelopen vrijdag kletterde er bij de Kamerleden van de VVD een Open Brief op de mat: hun oud-collega’s Marcial Hernandez en Wim Kortenoeven wilden zich over hun politieke graf ook nog even met de dagelijkse gang van zaken in het land bemoeien. Had Kortenoeven kort daarvoor nog aangekondigd zich in het buitenland nuttig te gaan maken voor de conservatieve zaak, nu voelt hij plotsklaps weer de aandrang het land hoogstpersoonlijk te komen redden.

Bij ons vertrek uit de PVV hebben wij gezegd geen politieke partij te willen oprichten. Maar inmiddels zien wij dat als weglopen voor onze verantwoordelijkheid. Wij vinden uw kiezersbedrog levensgevaarlijk voor ons goede land. Daarom gaan wij, samen met een groep andere ontevreden burgers, de mogelijkheid bekijken om een verantwoordelijk denkende én handelende rechts-conservatieve partij op te richten.

Je vraagt je af welke weldenkende burgers zich bij deze twee zouden willen aansluiten? Er op stemmen zie ik zo gauw ook niemand doen: wat moet je met twee heren die allerlei verdachtmakingen uitten om hun vertrek uit de Tweede Kamer zo sensationeel mogelijk te maken. Vervolgens bleek voor al die verhalen in een dubieus boek geen enkel fundament te worden geleverd, afgezien van enkele al bekende spookverhalen over ‘koffertjes met geld’. Wat dan in het geval van Kortenoeven – die stelde er van op de hoogte te zijn geweest – nog de vraag op werpt waarom hij daarmee niet eerder kwam. Medeplichtigheid is namelijk eveneens strafbaar.

Kortenoeven is een simpele meeloper. Eerst met de PVV, daarna met Hernandez, en Israël is zijn excuus. Wordt dit nu een politiekprincipiële vaandeldrager? Indrukwekkend is anders. Kortenoeven zal zich door iedereen laten ompraten waar hij tegen op kijkt, of waar hij geen weerwoord tegen heeft, iets wat met zo weinig inhoud snel gepiept is.

En dan het geval Hernandez: op hoge toon jammeren dat hij binnen de PVV niet voldoende serieus genomen werd, omdat er anderen waren die makkelijker toegang hadden tot zijn fractievoorzitter. Guttegut, wat een leed. Dat had natuurlijk niets te maken met de kopstoot die Hernandez al binnen een paar weken na zijn installatie als Kamerlid uitdeelde aan een sarrend ambtenaartje in een Haagse kroeg langs het Plein. Dat hij op dat moment niet de eer aan zichzelf hield, zegt voldoende over Hernandez.

De verkruimeling aan het Binnenhof is ook zonder een nieuwe partij al voldoende, maar zelfs als we dat buiten beschouwing laten is het onwaarschijnlijk dat er in een volgende parlementaire periode electorale ruimte is voor één van deze heren. Ziet u het voor u? Je zou bijna zo’n Pechtold aan gaan moedigen – ook als een van deze heren een terecht punt maken gaat – tot de vraag: … en anders geeft u mij een kopstoot?

Ik zou zeggen heren: neem een paar kopstootjes, slaap uw roes uit, en melk uw onverdiende geluk nog enige jaren wachtgeld te kunnen genieten ten volle uit. Als u het land echt een dienst wilt bewijzen, laat u eenvoudig nooit meer iets van u horen.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard