Laatst hoorde ik mijn kinderen een onschuldig praatje houden over de politiek, toen de VVD ter sprake kwam en één van de kleintjes opmerkte: “Oh, dat is die partij die altijd jokt”.

Dat is kennelijk tegenwoordig het imago van de ooit roemrijke liberale partij onder lagereschool-kids. Dan kun je als ouder een mooi verhaal houden over het liberalisme, het maakt weinig indruk.

Het is inderdaad zo dat de VVD onder Mark Rutte telkens weer beloftes doet, die niet nagekomen worden. Dat blijkt ook uit de peilingen: van 41 zetels bij de verkiezingen in 2012 tot virtueel minder dan de helft daarvan nu in de peilingen (20 bij de peiling zondag van Maurice de Hond). Befaamd zijn de beloftes van Rutte in 2012: 1000 euro voor werkenden en geen steun meer naar de Grieken.

Zelf heb ik een groot gedeelte van mijn leven VVD gestemd met af en toe een uitstapje naar D66. Meestal stemde ik op kandidaten met een wat socialer imago binnen de VVD; de laatste keer was dat geloof ik Laetitia Griffith. Maar omdat ik de afgelopen jaren steeds euro- en EU-kritischer werd en de VVD dat onvoldoende was in mijn ogen, ontstond in 2012 een breuk. Ik heb toen bij de parlementsverkiezingen Christen Unie gestemd, zonder echte affiniteit met de ideologie van deze partij maar ik vond het te prijzen dat zij tegen het noodfonds ESM hadden gestemd (een blanco chèque aan de EU van 40 miljard euro, te betalen door de Nederlandse belastingbetaler). Ook hadden zij de moed om een onderzoek te laten doen naar de euro door prof. Graafland.

Inmiddels is de Christen Unie voor mij geen optie meer gezien hun asielstandpunten die een Merkeliaanse zendingsdrang verraden om de halve wereld hier maar op te vangen, in plaats van stevig in te zetten op een betere opvang in de regio en bootjes met illegale migranten gewoon rechtsomkeert te laten maken. Een beleid dat goed werkt in Australië, maar kennelijk onbespreekbaar is voor kanselier Merkel, “vicekanselier” Hollande en hun evenknieën bij de EU zoals Juncker, Timmermans en Mogherini.

Als we het hebben over het asielbeleid komen we meteen op een volgend punt, waardoor de VVD bezig is de eigen geloofwaardigheid voor altijd en eeuwig naar de Filistijnen te helpen. Want gek genoeg wil ik de liberalen altijd maar weer het voordeel van de twijfel geven, misschien om sentimentele redenen: zowel mijn in februari jl. overleden vader als mijn grootvader waren beiden fervente VVD’ers. Maar ook als het om het asielbeleid gaat, is de discrepantie tussen de woorden van de VVD en hun daden aan een normaal mens niet meer uit te leggen.

Zo hadden we het plan Azmani voor Opvang in de Regio, een prima plan dat begin dit jaar meteen van tafel werd geveegd door coalitiegenoot PvdA. Later kwam het toch weer op tafel door de toenemende en onbeheersbare migrantenstroom, wat nu blijkt uit de aanslagen in Parijs: minstens twee daders kwamen als “vluchteling” via Griekenland. Een Exodus. Rutte en Zijlstra deden ons geloven dat het kabinet nu echt had gekozen voor opvang in de regio, een stelling die alweer binnen enkele dagen werd ontkracht door PvdA-leider Samsom, die in het parlement verkondigde dat het hem een goed idee leek asielzoekers maar zelf te gaan ophalen uit de regio, in landen die het niet meer aankonden. Hoe serieus moeten wij politici nog nemen, vraagt ieder normaal mens zich dan af.

Vervolgens werd asielmanager Klaas Dijkhoff afgevaardigd naar enkele EU-meetings in Brussel. Ook Dijkhoff kraaide victorie: de hele EU had het Nederlandse plan voor opvang in de regio omarmd, zo verkondigde hij, tevreden spinnend. Het vreemde was alleen, dat de door Merkel gewenste registratiecentra voor asielzoekers binnen de EU (Griekenland en Italië) werden gevestigd en niet daarbuiten, daardoor een premie zettend op iedere malloot die een levensgevaarlijke trip onderneemt op een gammel bootje. Want wie de Griekse stranden bereikt heeft immers “recht” op een jarenlange asielprocedure en kan daarna nauwelijks uitgezet worden, te meer daar ze vaak niet over papieren beschikken. Van de in de eerste negen maanden van 2015 Nederland aangekomen asielzoekers schijnen er bijna 12.000 te zijn binnengekomen zonder identiteitspapieren.

Wat we wel hebben gezien, is dat bewindslieden zoals Timmermans (EU) en Koenders (Nederland) vrolijk naar Turkije of Afrika reizen en daar zonder enige vorm van ruggespraak miljarden euro’s Europees belastinggeld (plus EU-lidmaatschap en visumvrij reizen!) beloven aan hele of halve dictators, in ruil voor vage toezeggingen over het tegenhouden van migranten die naar de EU willen. Daarmee maakt de EU zich niet alleen chantabel, het is ook nog eens buitengewoon hypocriet: we hebben zelf het lef niet om de migrantenbootjes rechtsomkeert te laten maken, maar vragen Erdoğan wél om dat voor ons te doen. Dit is kenmerkend voor de huidige generatie leiders, die maar beter lijders genoemd kunnen worden. Ze missen de standvastigheid van een Margaret Thatcher.

Telkens weer zien we de VVD akkoord gaan met dergelijk wanbeleid, terwijl de partij het in de media doet voorkomen alsof alles in kannen en kruiken is: “de EU is volledig akkoord met het principe van opvang in eigen regio”, aldus Halbe Zijlstra laatst bij Pauw. Maar dan over honderd jaar, denkt de kritische TV-kijker erbij.

De VVD is helaas de partij geworden van de halfbakken compromissen, de slappe knieën en de valse beloftes. Zolang er niet iemand opstaat als leider van die partij met een Thatcheriaanse ruggegraat, zie ik het somber in voor de Nederlandse liberalen.