Probleem van de ZwartePiet discussie is dat het kleuren indeelt aan zogenaamde eigenaren. Is dat niet idioot?

De gemeente Amsterdam verspreidt lespakketten van een stichting die tegen Zwarte Piet is, terwijl de landelijke overheid krampachtig beweert dat de kleur van de kindervriend niet haar zaak is. Het voelt als de discussie dat kerk en staat gescheiden moeten zijn, terwijl Amsterdam vrolijk subsidies versterkte voor de bouw van moskeeën.

De SGP toonde vanmorgen het te begrijpen, waar de Christenunie een idiotarian geïnspireerde draai lijkt te maken. Want hé, er krijsen mensen dat ze zich gekwetst voelen.

De wereld zit vol volksgebruiken die diep ingesleten zijn, en al lang geen binding meer hebben met veronderstelde discriminatie. Langzamerhand is de kleur zwart een hond geworden om een stok mee te slaan. Een stok, waarmee je als ‘zwart’ (een heel discutabele kwalificatie waaraan maar weinig realiteitsbesef kleeft) mens vroeger wel eens geslagen had kunnen worden. De tegenstanders van de Nederlandse Zwarte Piet voeren een groteske campagne, die door hun eigen identificatie de kleur zwart aan discriminatie verbonden heeft. Alles wat nu zwart is, is suspect geworden. Daarmee gaat het allang niet meer om de kleur van de kindervriend, maar om het inpeperen van niet-zwarte mensen dat het niet zwart zijn een vorm van racisme is. Daarmee ben je als niet-zwart geborene automatisch racist.

Wie zijn verstand gebruiken zou, weet direct dat dit een heilloze weg is, die nooit leiden kan tot een betere verstandhouding tussen mensen. Alleen oneindige conflicten zonder einde is waar dit alles toe leiden kan. Want elke overwinning wordt nu al gevierd als een herstel van de eigenheid van het zwart zijn. Dat is een nogal zielig standpunt, omdat men kennelijk die behoefte aan erkenning nodig heeft om een zekere eigenwaarde te voelen? Dat zou voorstanders van dergelijke campagnes te denken moeten geven.

Het ontbreken van nadenken hierover is het meest verontrustende aan de hele Zwarte Piet-campagne. Als circa 80% van de Nederlandse bevolking er al klaar mee is, maar de (PvdA-geïnspireerde) overheid probeert via omweggetjes iets door te drukken waar werkelijk geen behoefte is, stimuleert zij daarmee toekomstig racisme van een veel venijniger type. Geen actie zonder reactie, en de lijdzaamheid waarmee tot op heden deze hele charade wordt ondergaan is geen erkenning van schuld, maar een stilte voor de storm. Het grommerige verzet van de autochtone bevolking die vasthoudt aan haar ingebedde en overduidelijk als onschuldig ervaren gebruik is daar een eerste signaal van.

Begrijp me goed, een storm als gevolg van deze onzinkwestie is me een gruwel. Maar niemand zal kunnen zeggen dat het niet aan te zien komen was. Verschillen tussen mensen zijn het best weg te poetsen door ze niet meer te zien, door ze als volkomen irrelevant te kunnen negeren. Door te vergeten dat ze er zijn. Wie daar willens en wetens tegenin gaat, maakt zich schuldig aan een egotrip die gelijk staat aan wat je haatzaaierij zou kunnen noemen. Dat daarvoor geen juridisch magistraat te vinden is met de moed het aan de kaak te stellen maakt dat niet minder waar.