Wachtlijst voor verlof. Wat is het probleem??
Voor gevangenen die dat willen is er nu een wachtlijst voor verlof. De MSM doen of dat een probleem zou zijn, maar ik zie het punt niet.
Alleen in een totaal geschift land als Nederland kun je hier een probleem van maken.
Wat de zaak van de kant van de MSM nog geschifter maakt, is dat het een bureaucratische kwestie betreft die de boel ophoudt. Als dat de boeren met het stikstofprobleem overkomt kan geen hond dat echt wat schelen. Maar pedo’s en agressievelingen verdienen blijkbaar een nettere behandeling? De toon van de staatsomroep is veelzeggend:
Gevangenen die zijn veroordeeld voor ernstige gewelds- of zedendelicten zien hun verloven vaak ingetrokken worden omdat ze volgens nieuwe regels eerst door een psycholoog moeten worden beoordeeld. Die risicotaxatie of delictanalyse kan soms maanden op zich laten wachten omdat psychologen het extra werk niet aankunnen, meldt NRC.
Als men begint over `ernstige gewelds- of zedendelicten` blijkt men niet het verstand te hebben om te beseffen dat deze mensen niet voor niets achter tralies zitten. Daar mag je best humaan mee omgaan, maar echt nodig is het maar zelden. In beide gevallen betreft het gedetineerden die vaak vaste klanten zijn, die derhalve met de regelmaat van de klok gevangenis in, gevangenis uit gaan. De slachtoffers die ze daarbij maken worden ongetwijfeld betreurd, maar niet in de overwegingen van de overheid meegenomen, zo blijkt keer op keer. En inderdaad blijkt het verhaal overeenkomsten met het stikstofprobleem te hebben (mijn vet, B.):
Het probleem is ontstaan door een aanscherping van de regels voor verloven in november 2021. Het doel was beter in beeld te krijgen of gedetineerden die in een forensische kliniek zitten al toe zijn aan verlof. De roep om strengere regels ontstond toen bleek dat Michael P., die in zo’n kliniek zat, tijdens een verlof in 2017 de moord op Anne Faber kon plegen.
Volgens de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) gaat het nu mis doordat de aangescherpte regels onbedoeld te ruim zijn geformuleerd, schrijft NRC. Daardoor gelden ze niet alleen voor gedetineerden in forensische klinieken, maar voor álle gedetineerden die ernstige gewelds- en zedendelicten hebben gepleegd. Het gevolg: lange wachttijden voor verloven en vertraging bij reïntegratietrajecten.
Wat een leed. Nu verwacht ik niet dat er onderzoek zal worden gedaan naar de afname van dergelijke delicten tijdens deze periode van relatieve rust, maar afgezien van de betreffende gedetineerden zijn er vermoedelijk weinigen die veel medelijden met hen hebben.
Ik ook niet. Eer ik zo gek zou zijn.
Ik kots hiervan. Hoezo ‘verlof’ voor gevangenen? Wat voor randdebiel is ooit op dat idee gekomen?
En dan nog wel voor het grootste uitschot, verkrachters, moordenaars, geweldplegers. Terwijl ouderen in de verpleeghuizen verkommeren en werkenden aan alle kanten worden genaaid.
En dan nog verbaasd zijn dat meer en meer mensen geen vertrouwen meer hebben in het systeem.
Prima een wachttijd gelijk aan je gevangenisstraf is ok, een beetje geduld dus.
De slachtoffers worden niet betreurd …
Enkel door famillie de overheid maalt daar niet om.
In de gevangenissen is het, op de bewegingsvrijheid na, weinig anders dan op zomerkamp. Geen verantwoordelijkheid, wat rondhangen, beetje schoonmaken, volledige verzorging. Echt afschrikwekkend, zo’n gevangenisstraf.
Wat echt hard nodig is, is een tergugkeer naar het oude systeem: minstens acht, liever negen uur harde lichamelijke arbeid en dat zes dagen per week. Veel van de niet-gestraften buiten de gevangenis hebben een dergelijk leven en moeten dan ook nog voor hun eigen bestaan opkomen. Wie worden er eigenlijk gestraft?
NL is een paradijs voor criminelen, gelukszoekers, extreem links volk en ontspoorden.
De rest van de bevolking mag het financieren, de scherven opruimen of wordt slachtoffer.
Een vrijheidsstraf is welbeschouwd weinig zinvol. Enkel wanneer de crimineel berouw toont, misschien God vindt, en zijn leven betert, kan ik er een voordeel inzien. Anders is het een vooral een peperdure affaire die mede door het slachtoffer bekostigd moet worden, ‘adding insult to injury’ zoals ze in de VS zeggen.
Het is nog niet zo eenvoudig om rechtvaardig en effectief te straffen. Als afschrikking de bedoeling is, dan moet de straf publiekelijk uitgevoerd worden. Dat hadden ze in de middeleeuwen al begrepen. Als terugbetaling of een of andere manier van materiële vergoeding de gedachte is dan kom je uit bij werkkampen, of misschien onvrijwillige orgaandonaties. Als de crimineel van het hopeloze type is, dan lijkt mij de doodstraf helemaal zo slecht nog niet. Deze mag op het lijstje van wat opnieuw uitgevonden moet worden.