De Nederlandse Innovatie Monitor constateert een afnemende klimaatambitie bij het Nederlandse bedrijfsleven. De invloed van het klimaatgedram slinkt.

Dat berichtte de staatsomroep vanmorgen. Daar zet de staatsomroep dan maar direct een kleine kudde ‘klimaatdemonstranten’ bij op de foto. Mensen die zodanig zijn opgejut dat ze daar met een bordje op straat gaan staan, omdat ze denken er iets toe te doen. Tegelijk blijken veel mensen met een eigen bedrijf even te hebben nagedacht over een realistischer beeld van de toekomst, en die hebben de onderzoekers verteld wel wat beters te doen te hebben. Logisch ende terecht, ook:

Steeds meer Nederlandse bedrijven willen uiterlijk in 2030 klimaatneutraal zijn, maar ook het aantal organisaties dat geen klimaatambities heeft deze eeuw groeit. Dat blijkt uit de Nederlandse Innovatie Monitor 2021 van de Universiteit van Amsterdam en de Hogeschool van Amsterdam.

Dit zal in de klimaatgevoelige goegemeente wel als heel onrustbarend worden beschouwd, maar dat het een uiting van gezond verstand is wordt niet beseft. Het is feitelijk een nasleep van Corona, dat mensen er van heeft doordrongen dat al die overheidspropaganda wel leuk en aardig is, maar dat de consequenties van veel overheidsbeleid (import van méér vluchtelingenvee) al evenzeer negatief voor de beleden klimaatambities uitpakken als verder negeren van het gedram. Dus is de rationele reactie het te negeren, en wat zien we? Precies dat:

55 procent van de ondernemingen die zijn onderzocht geeft aan uiterlijk in 2030 klimaatneutraal te willen zijn. Dat is 7 procent meer dan het jaar ervoor. Maar het aantal organisaties dat zijn ecologische voetafdruk niet of pas na deze eeuw wil verminderen, nam ook toe: 22 procent in 2021 ten opzichte van 13 procent in 2020.

Natuurlijk wordt dan prompt de alarmklok geluid: Het benul dat dit een rationele reactie is ontbreekt volledig, en direct wordt de schuld gelegd bij de mensen die rationeel handelen.

Volgens hoogleraar Henk Volberda, die het onderzoek onder 600 bedrijven leidde, laten deze uitkomsten zien dat de klimaatambitie van het Nederlandse bedrijfsleven polariseert.

En al bijna even onvermijdelijk is dan de kwalificatie “achterblijvers” – zielenpoten die het gewoon niet begrepen hebben. Hoewel het wellicht raker is geformuleerd dan men besefte:

De achterblijvers zijn over het algemeen bedrijven die het in de Corona-crisis moeilijk hebben gehad, zegt Volberda in het NOS Radio 1 Journaal. “Die zijn toch vooral bezig om te overleven, en de noodzakelijke investeringen om te komen tot een verwaarloosbare uitstoot schuiven ze op naar de lange termijn.”

Want investeren om een verwaarloosbare uitstoot te voorkomen, is bedrijfseconomisch gezien gekkenwerk, en is op die basis alleen zinvol als de overheid deze investeringen met aftrek stimuleert. Voor bedrijven die rijk genoeg zijn is het een leuk speeltje om ’s zomers bij de BBQ met collega’s over te praten, maar zinvol is het in geen enkel opzicht. En met innovatie heeft het al helemaal niets van doen.

---

Meer over de klimaathoax, het klimaatgedram en het politieke functioneren ervan leest u hier op Veren of Lood.