‘Verward’ is het standaardbegrip voor gedrag waar we geen geduld mee hebben, maar voortdurend ten toon wordt gespreid door mensen die hier in het verleden om onduidelijke reden zijn geïmporteerd, en die we niet meer kwijt raken.

Eén van de redenen dat we hen niet meer kwijt raken is dat de warhoofden in de politiek van mening zijn dat je hen niet aan kunt doen hen weer terug de grens over te zetten. Dat klinkt menslievender dan het is, want gelukkiger blijken we hen er niet mee te maken.

U begrijpt, ik kwam een onderwerp tegen dat nog in mijn archiefje lag te wachten. Een ingezonden artikel op GS was er de oorzaak van. De inzendende psychiater betoogde dat je verwarde mensen niet zomaar op kunt sluiten als je je eigen principes geen geweld aan wilt doen. Daar lijkt me geen speld tussen te krijgen, maar dat dat niets op zal lossen lijkt me even zo duidelijk. En het brengt tevens in herinnering dat wie effectief regeren wil, altijd vuile handen zal maken. Aanstaande ministers zouden zich dan ook niet af moeten vragen wie zij zijn dat ze dit mogen gaan doen, maar zouden zich op voorhand excuseren dat zij dingen doen gaan.

Helpen zal het niets, maar een stukje preëmptieve bewustwording kan nooit kwaad. Net zo min als geld uitgeven om de straten te verschonen van rondzwervende schizofrenen een slechte investering is. Het zal de schizofrenen niet fundamenteel helpen, maar hun lijden en dat van andere gebruikers van de straten waar zij leven sterk verminderen. Het aantal contacturen met verwarde mensen is desalniettemin altijd te groot, maar voor de basisverzorging van deze mensen en hun omgeving kun je veel immigranten inzetten, aangezien het geen moeilijke werk vereist: schoonmaken en karweitjes opknappen. Dienstbaar werk,- waarmee iemand zich een sociale positie verwerven kan – is de meest logische entree in een nieuwe maatschappelijke omgeving, die de acceptatie vergroot.

Het is bovendien een uitstekende lakmoesproef of de migranten die er mee worden belast sociaal dusdanig acceptabel zijn, dat we ze in ons land willen tolereren. Want ook dat is een element van verwarring dat de politiek zich weigert te realiseren: het belang van wederkerigheid. Veel politici lijken immigranten vooral te willen beschouwen als een straf van God, zonder te beseffen dat zijzelf die rol al overtuigend genoeg spelen. Maar het idee immigranten eerst hun best te laten doen alvorens hen definitief te accepteren als medebewoners van de polders wordt te weinig overdacht. Zieligheid en verworven rechten als een maarts buitje domineren het discours.

Terwijl het niet heel ingewikkeld is, als je het koppelt aan het recht op staatsondersteuning, gezinshereniging en het verwerven van een eigen woning. Wie na een beperkte tijd nog niet zover is dat hij ons accepteert, geeft daarmee aan liever terug te gaan naar zijn plek van herkomst. Daar moeten we dan ook maar geen probleem van maken. Niet alleen beperkt dat het aantal verwarden ongetwijfeld aanzienlijk, maar lost ook diverse andere problemen op.

Een stelsel dat je baseert op dit uitgangspunt zal het ook eenvoudig maken mensen die zonder identiteitspapieren aan de grens arriveren er stante pede weer uit te zetten. Orde en wederkerigheid zijn zaken die je zelfs je huisdieren leren kunt, dus waarom de menselijke huisdieren van de linkse kerk er van moeten worden vrijgesteld is me een raadsel. Wie elke dag zijn hond laat poepen op de stoep van de Amsterdamse burgemeester kan ook moeilijkheden verwachten. Ziet u de ratio van wederkerigheid al?

---

Meer over verward vindt u hier.