Angela Merkel heeft de Turkse president Erdogan vorige week bijkans heilig verklaard. Is hij dat, en wat moeten wij met Turkije?

De EU heeft al lang een soort Associatieverdrag met Turkije, maar met de onderhandelingen over toetreding heeft het nooit zo willen vlotten. De mensenrechten hè? Bovendien was de inzet om Turkije de EU binnen te halen de directe aanleiding voor Geert Wilders de VVD te verlaten, en voor zichzelf te beginnen (PVV). De belangrijkste aanjager van een Turk EU-lidmaatschap is dan ook niet een land in Europa, of zelfs iemand als Angela Merkel: het is de USA.

Voor wie nu hard Huh!?! riep: het Amerikaanse belang is het Turkse lidmaatschap van de NATO. En waarom is Turkije zo belangrijk voor de NATO? Dat ligt wat dieper, maar de USA lijkt te denken dat Rusland in geval van het uitbreken van WO3 zich gehinderd zou kunnen voelen door een vijand aan de zuidflank, alvorens dwars door Europa naar de Kanaalkust door te stoten om op gründliche wijze zo’n oorlog te beslissen. Mij lijkt de effectiviteit van die gedachte dubieus, maar de Amerikaanse generaals zweren er bij. En als gevolg daarvan worden er vele offers gebracht om Turkije gunstig te stemmen.

Niet alleen beloofde Merkel (namens de EU, waartoe ze niet het recht had) Erdogan vorige week 3 miljard euro (theoretisch vanwege het afstoppen van de stroom asielmigranten, maar daarvan zien we totaal nada), maar ook verschuldigde ze zich dat de EU ook achter bleek te zijn met eerder afgesproken betalingen. Zucht! In tijden van realistischer politieke verhoudingen noemde men zoiets een schatting – en betaalde of nam maatregelen. In onze moderne verwijfde maatschappij blaten we oneindig over hoe mooi en fijn we elkaar allemaal vinden, om vervolgens doodleuk in te stemmen met elke vorm van verkrachting die onze geachte bondgenoten wenselijk vinden.

Zoals daar is – om een heel pregnant voorbeeld te noemen – de Turkse aankondiging dat zij zich totaal niet geremd voelen, door wat dan ook en zeker niet de Amerikaanse steun voor die groep – om de Koerden ongenadig te gaan bombarderen, nu die IS in de tang lijken te nemen. Gek genoeg (sic!!) is dit het NOS-journaal nog niet opgevallen.

Maar je moet toch wel langjarig zwakzinnig zijn wil je niet begrijpen dat Turkije geheel andere belangen nastreeft in het Syrische wespennest dan zij zegt te doen – en heeft afgesproken overigens, omdat ze er voor betaald wordt. Turkije, kortom, heeft schijt aan alles waarvoor het westen staat, maar voelt zich desalniettemin gerechtigd geld te vragen voor het bewijzen van lippendiensten. Schaamte voor schaamteloos gedrag is niet het sterkste punt van de leiding van de Turkse republiek.

Nu roept een meerderheid van de leden der Nederlandse Tweede Kamer op tot een hartig gesprek van minister Koenders met de Turkse ambassadeur. Want er zijn brieven van de Turkse regering aan Turkse stemgerechtigden die woonachtig zijn in Nederland boven tafel gekomen, die Nederland hoog op neemt. Dat zeggen we in ieder geval.

https://twitter.com/Ceritm/status/654680179726376961/photo/1

Ook in België, Frankrijk en Duitsland is een dergelijke brief rondgebracht, en we spreken er schande van. Dit is een klucht. We hebben veertig jaar geweigerd om iets te doen aan dubbele nationaliteiten, we laten ons door Turkije op allerlei wijzes belachelijk maken en koeioneren, en nu komt de Turkse de facto dictatuur hier jagen op stemmen, en dan zijn we verbaasd? Het is van een hypocrisie die de Turkse arrogantie waardig is. Onze parlementariërs zijn geen haar beter dan wat ze de Turken nu met gelegenheidsargumenten verwijten, ik zeg: EU. Bovendien staat één ding nu als een paal boven water: na die Turkse verkiezingen van aanstaande zondag zullen we er nooit meer iets van horen, tenzij de partij van Erdogan een stevige nederlaag lijden zou.

De Nederlandse partijen eisten stappen ‘op hoog niveau’. Ze mogen hopen niet in het gezicht te worden uitgelachen.