De SP staat bekend als een relatief zeer gesloten partij, waar partijleden zich committeren aan de partijlijn zoals die door de leiding wordt vastgesteld.
Maar tè radicaal wordt er al als even bedreigend gezien als te weinig radicaal. En al hoor je er zelden over, thans is zo’n moment De Telegraaf meldde het groot gisteravond:
De SP heeft zes leden uit de partij gezet omdat zij volgens de partijtop de partij wilden overnemen en plannen hadden voor een gewapende burgeroorlog, zo meldt Nieuwsuur. De betrokkenen zelf spreken van een „heksenjacht” om kritische geluiden in de kiem te smoren.
Dat linkse versplintering zo oud als het bestaan van linkse politiek is zullen weinigen erkennen. Ook de Socialistische Partij-leiding niet, maar zij wil er bepaald niets mee te maken hebben. En dus zijn constructies zoals bijvoorbeeld in de USA gebruikelijk, maat ook elders in de wereld niet onbekend, uit den boze;
De zes zijn lid van het Communistisch Platform en het Marxistisch Forum. Volgens hen zijn dit afdelingen binnen de partij, maar de SP vindt beide groepen juist aparte politieke partijen. „Zij hebben een eigen ideologie, een eigen programma, een eigen bestuur en eigen besluitvorming, dus het is een politieke partij in alle opzichten”, zegt SP-secretaris Arnout Hoekstra in de uitzending. SP-leden mogen niet lid zijn van een andere partij.
Op zich is dat – zeker in vrij extremistische hoek – overigens een gezond standpunt. Wie het allemaal nog een paar tandjes extremer wil en weigert zijn standpunten te veranderen zoekt maar een andere partij. Het is zowel principieel als praktisch een gezonde aanpak, want je weet wat je er aan hebt.
De betrokken leden zijn kritisch op mogelijke kabinetsdeelname van de SP en willen daar open discussie over binnen de partij. Volgens Hoekstra is die ruimte er wel degelijk, maar zijn de geroyeerde leden „geradicaliseerde zolderkamercommunisten.” Zij zijn het niet eens met het royement en willen dit in december op een congres aanvechten.
Ook interessant: de Telegraaf sprak met ‘kritische SP-leden’. En die bleven derhalve anoniem. Hetgeen suggereert dat ook de kadaverdiscipline die de Socialistische Partij van haar leden eist ook problemen geeft. Maar als je het vergelijkt met het chaotische kippenhok van BIJ1 is de SP een oase van rust. Dat men bij de SP huiverig is voor al te grote idioterie is daarom een aanbeveling waard.
Sociaal is de Socialistische Partij tamelijk conservatief in haar opvattingen, en ook vergelijkingen met D66, GL en PvdA vallen in dat verband positief uit voor de SP. Men gaat mee in veel van het linkse discours, maar loopt er niet in voorop. Dat reserveert de SP voor de economische politiek..
Meer over de SP vindt u hier.
Alléén de zg. zolderkamer-extremisten.
Ik vermoed dat, als die partij álle extremisten eruit zou gooien , er géén SP meer zou bestaan.
Dit is wel een tikkeltje ouderwets, een revolutie ontketenen door een gewapende burgeroorlog.
Is bij deze archaïsche ‘revolutionairen’ van de SP nog niet doorgedrongen dat een regiem change tegenwoordig gaat door het verspreiden van een nepvirus en een grootschalige angstcampagne via de gelijkgeschakelde media?
Verder is het ook wel handig dat op voorhand en op grote schaal politici en organisaties zijn omgekocht of chanteerbaar zijn, zodat deze in de ‘meewerk-stand’ staan.
Wat een prutswerk van die SP’ers.
Romantische idioten die denken dat er nog een arbeidersklasse bestaat.
Die is allang opgegaan in de middenklasse.
Tegenwoordig zijn er draaiboeken voor revoluties en YouTube video’s hoe dat uit te voeren. Maar het eenvoudigst is waarschijnlijk even met George Soros bellen en de favoriete kleur van je gewenste revolutie doorgeven. Verbijsterend overigens dat ze nog bestaan, echte hardcore marxisten, na alle ellende die het marxisme over de wereld heeft uitgekotst. Zelfs de niet-extremistische SP-ers hebben er, nou ja, knarsetandend wat afstand van genomen. Dat is voor zover niet-extremistische SP-ers geen fata morgana zijn gelijk pacifistische soldaten, vegetarische slagers en feministische mannengekken.
Om te beginnen is de SP niet meer een linkse partij te noemen, om van GL, PvdA of D’66 maar niet te spreken. Alle omarmen in meer of mindere mate het verderfelijke neoliberalisme, waarvan Agenda 20/30 feitelijk een uitwas is (immers op briljante wijze uitgebroed, voorbereid en op de thans uit te voeren agenda gezet door een globalistisch elitegezelschap van personen en organisaties). Alle propageren het Atlanticisme en zijn pro-NAVO en kruipen in de kont van rogue state nr 1 USA, en liegen mee dat ze zwart zien als het gaat om geopolitieke kwesties als Syrië, MH17, 9/11 en Rusland. De SP wil soms nog wel ’s wat kritischer zijn, maar heeft de facto haar eigen socialistische grondbeginselen uit machtsgeilheid naar regeringsdeelname al lang en breed verloochend en verlaten. De details van de onrust in deze imo inmiddels, ondanks de naam, rechtse partij ken ik vooralsnog niet, maar een ontwikkeling van radicaallinkse cellen binnen die club juich ik alleen maar toe! Links is al veel te lang afwezig en ingekapseld, dat moet beslist doorbroken worden. Dat dergelijke oprispingen meteen worden gedemoniseerd, tja dat was te verwachten. Hoe het ook zij, de lucht dient weer rood te kleuren.