Politieke correctheid is het kwaad van deze tijd
Wat politieke correctheid aanricht is moeilijk op de juiste waarde te schatten. Dat het maatschappelijk diepe sporen trekt staat echter vast.
Kun je de obesitasepidemie verklaren uit het gebrek aan commentaar uit de sociale omgeving van dikke mensen? Het is weer eens een andere invalshoek dan de oorzaak zoeken bij armoede, of bij gemaks- en troostvoedsel. Dat zijn wellicht gemakzuchtige verklaringen die de werkelijke oorzaak verhullen.
Het is denk ik vooral de angst om iets te zeggen; dat onaardig gevonden worden weerhoudt veel mensen ervan om de juiste feedback te geven. Zelf heb ik niet zo’n moeite om mijn te dik wordende vrienden met een vinger in de buik te porren en gelijktijdige de vraag te stellen: ‘wordt dat niet wat te veel, man?”. Bij vrouwen en kinderen laat ik dat na. De zieligheidsreflex bezorgt mij ook een drempel. Het is niet aardig om zoiets te zeggen en ik wil niet onaardig worden gevonden.
De meeste dikkerds zijn zelf de bron van hun zieligheid. Bij goedbedoelde opmerkingen exploiteren ze hun ongemak door op hun omgeving een beroep te doen om de opmerking als ‘zoiets zeg je niet’ onschadelijk te maken en degene die de opmerking maakte een schuldgevoel te bezorgen. Het is dan ook de exploitatie van slachtofferschap die ‘politieke correctheid’ te weeg brengt en de ‘olifant in de kamer’ onbenoemd laat. Het slachtoffer exploiteert vaardig de angst bij anderen om onaardig gevonden te worden en biedt de politiek correcte medemens de mogelijkheid om als fatsoensrakker incorrectheid te straffen.
Het is een Pyrrhusoverwinning voor de dikkerd. Het sociaal ongemak dat hij in zijn omgeving veroorzaakt leidt er toe dat steeds meer mensen hem zullen mijden. Alleen de fatsoensrakkers profiteren. Hun levensspel om te domineren door anderen van onfatsoen te beschuldigen, maakt ieder probleem groter omdat datgene wat gezegd moet worden ongezegd blijft.
Niemand wil de ‘zwarte piet’ krijgen en dat speelt ook een rol in de discussie die Quincy Gario heeft aangezwengeld. Het had anders kunnen lopen als zijn omgeving op tijd zou hebben ingegrepen. Bijvoorbeeld door hem er op te wijzen dat hij het archetype van Zwarte Piet assertiever had kunnen gebruiken door, zwart geschminkt en verkleed, met de roe te zwaaien en iedere discriminerende Nederlander te verzekeren dat hij in de zak zal worden afgevoerd naar Spanje. Quincy Gario kon echter onder de hoede van fatsoensrakkers de projectie van het slavenverleden op een onschuldig archetype exploiteren. Fatsoensrakkers verhinderden dat hem de waarheid werd gezegd en veroordelen degenen die dat wel doen.
René Cuperus werd in zijn column (VK 20-10-2014) helemaal ongelukkig van het gedoe en voorspelt dat het hele Sinterklaasfeest besmeurd raakt en wel ten gronde zal gaan. Intussen wijst hij er fijntjes op dat het om een symbooldiscussie gaat die eigenlijk de spelregels van het toekomstig samenleven in Nederland als onderwerp heeft. Dat is precies het onderwerp dat fatsoensrakkers vermijden. Hun interventie dient eigen glorie en de korte termijn. Zij verhindert de broodnodige kritische discussie en feedback. Zoals een dikkerd zijn ongemak exploiteert, exploiteren fatsoensrakkers diens slachtofferschap. Het levert een ongezonde symbiose op tussen slachtoffers en hun redders met het opgeheven vingertje.
De spelregels van de toekomstige samenleving zijn eigenlijk ook het onderwerp bij de Fransman Eric Zemmour, aan wiens boek: “Le suicide de Français” het programma Nieuwsuur (19-10-2014) aandacht besteedde. Het is zijn verwijt dat de Fransen het aan zichzelf hebben te danken dat hun samenleving instort als gevolg van de onbeperkte instroom van migranten met een andere cultuur. Hij is te vergelijken met de ooit gerespecteerde Duitse econoom Thilo Sarrazin, die na zijn boek: ‘Deutschland schafft sich ab’ uit weldenkend Duitsland verbannen werd
Het is voorspelbaar dat Eric Zemmour – ondanks de grote oplagen waarmee zijn boek verkocht wordt – eenzelfde lot wacht. Wat hij zegt is niet aardig voor migranten en dat biedt fatsoensrakkers weer een uitgelezen kans om met hun opgeheven vingertjes angst en schuldgevoelens op te roepen bij degenen die het zich, vanwege de risico’s, niet kunnen permitteren om als ‘politiek incorrect’ veroordeeld te worden. Vraag bijvoorbeeld Paul Scheffer maar hoe het hem vergaan is na de publicatie van zijn ‘Het multiculturele drama’.
Politieke correctheid is effectiever dan de retorische donderpreken die vroeger vanaf de kansels over het kerkpubliek werden geranseld. Donderpreken riepen de individuele mens ter verantwoording. Iedereen kon het zich aantrekken. Fatsoensrakkers zijn echter de kerkgangers die met het vingertje naar anderen wijzen om zelf beter te lijken. Politieke correctheid is het kwaad van deze tijd. Kamers puilen uit van de olifanten, terwijl allerlei maatschappelijke problemen ongehinderd blijven groeien.
Het benoemen van maatschappelijke problematiek is een risico geworden. Ik lees het iedere morgen tussen de regels in mijn krant die steeds grijzer wordt. Kolen en geiten worden gespaard, dat is het veiligst.
Dit artikel verscheen eerder op LoutersPunt, alsook op TPO
Meer over politieke correctheid vindt u op Veren of Lood hier.
Politieke correctheid is een handigheidje om het gelijk aan de eigen kant te krijgen en zo andere standpunten uit het debat te weren en anderen van de macht af te houden. Door de condities voor het debat te bepalen krijgen andere standpunten, hoe redelijk ook, geen kans. Dit gebeurt bij voortduring in de MSM. Zo ontstaat een monocultuur van politieke correctheid, waarin andere standpunten, hoe redelijk ook, in de taboesfeer terecht komen. In deze tijden van alomtegenwoordige massamedia zijn de taboes uiterst effectief en worden gebruikt voor het verkrijgen van politiek draagvlak. In de tijd voor de MSM of toen de MSM, althans in Nederland, nog geheel verzuild was, kon het politieke handwerk in relatieve luwte en dus redelijkheid plaatsvinden. Inmiddels is dit handwerk, dat onder ander een redelijk, open debat in de kamer inhield, veranderd in bewuste kiezersmanipulatie. Het debat heeft geen enkele praktische waarde meer. Door het instellen van taboes (behalve dan het taboe op doodswensen voor niet-politiek correcte politici, denk aan Jinek en Carola Schouten gisterenavond) is er van een redelijk, open debat geen sprake meer. Tijd voor het herstellen van het redelijke, open debat over alle onderwerpen die door taboeisering praktisch onbespreekbaar zijn geworden.
Nav dit artikel en de reactie van BegrensEuropa, heb ik een provocerende opmerking. Naar mijn ‘gevoel’, JA, echt, met linkse kretologie, naar mijn ‘gevoel’, lees ik massa’s PVV kritiek op FvD, opmerkingen ivm politiek correct, en vrijwel geen kritiek vanuit FvD op acties van PVV.
Met name op het terrein van de zorg ben ik het vrijwel nooit eens met Fleur Agema, behalve met de recente speech in de TK, waarin ze de TK terecht de mantel uitveegde WEL illegale immigranten in de watten te leggen en ONZE ouderen te laten barsten.
Daarentegen heeft Fleur DE 2 andere grootste problemen in de zorg uitsluitend benoemd door ‘marktwerking’ in de zorg te bashen. Dat is DOM. Waar Fleur de nadruk op moet leggen is het 90 % verminderen van de bureaucratie in de zorg en het weghalen van management-lagen bij commerciële bemiddelaars. Dat laatste kan door de tarieven aan de commerciële bemiddelaars met 50 % te verlagen.
De PVV kiezer moet zich eens gaan realiseren dat PVV EN FvD als 2 partijen veel meer zetels kunnen behalen dan de PVV alleen, aangezien vele FvD kiezers vele jaren de PVV geen alternatief vonden voor de VVD.
Hebben de PVV’ers hier genoeg moed mij concrete vragen te stellen, of ‘vind’ u dat ik een eenling ben? Als kiezer en lid FvD zal ik en zeer velen met mij, altijd druk houden op de partij om met de PVV samen te werken, daar ligt geen probleem.
Zonder de PVV kan FvD EVENMIN overleven. En dat zegt een overtuigd BAUDET FvD kiezer.
Ik zag zopas een documentaire op tv over de vele werkkampen langs de Nederlands-Duitse grens in de jaren dertig vorige eeuw en dat daar vele andersdenkenden mishandeld werden en zware arbeid moesten verrichten, daar ziek van werden, daaraan overleden. De Nederlandse regering destijds was er evenwel muisstil over, want zij wilde goede contacten onderhouden met Nazi-Duitsland, dit waarschijnlijk vanuit de waan neutraal te zullen blijven in de te verwachten volgende oorlog. Tegenwoordig leven we al zo’n dertig jaar in een cultuur waarin een bepaald kwaad bewust niet gezien wordt, wordt klein gepraat en weg gerelativeerd, en degene die er toch over begint, die wordt gedemoniseerd en sociaal buiten gesloten. Massa-immigratie, islam, het zijn taboe-onderwerpen. Je mag het er niet over hebben. Zo langzamerhand voltrekt zich een soort culturele genocide, die volstrekt duidelijk is voor iedereen die een beetje alert in het rond kijkt. Maar je mag het er niet over hebben. Het hele onderwerp is taboe. Het is net of heel de politiek in een zelf-destructieve waan verkeert, en niet in staat is tot enige koerscorrectie.
Goed artikel.
Oorzaak : het ontbreken van OPEN DEBAT.
Media zijn niet open, veelzijdig, kritisch.
Er wordt niet naar de grote meerderheid van de gewone mensen geluisterd.
Daar gaat ons land en onze cultuur, kapot aan.
@Neef Jansen : helemaal met u eens.
Illegale massa-immigratie en islamisering, zijn de verzwegen oorzaken van de afbraak.
Uiteindelijk zijn vrijwel alle hedendaagse ‘crises’ terug te voeren op de ongebreidelde massa-immigratie en arbeidsmigratie.
Niet de individuele migrant is schuld, die pakt gewoon de kans die hem geboden wordt.
Zolang dit onbespreekbaar is en niet wordt aangepakt, zal het alleen maar erger worden.