Pandora – elke verdachtmaking geeft de daders gelijk
Hoe belangrijk is het dat rijke mensen hun welstand openbaar maken zodat iedereen weet wat ze bezitten? Pandora, Pandora? Dat is een vraag die na de recente golf Panama-papers actueel zou moeten zijn. Maar het niet is, en evenmin worden zal.
In de Turkse media geen voorbehoud: iedereen van wie men denkt dat ergens in Turkije de naam bekend is wordt vandaag genoemd:
The more than 330 current and former politicians identified as beneficiaries of the secret accounts include Jordan’s King Abdullah II, former U.K. Prime Minister Tony Blair, Czech Republic Prime Minister Andrej Babis, Kenyan President Uhuru Kenyatta, Ecuador’s President Guillermo Lasso, and associates of both Pakistani Prime Minister Imran Khan and Russian President Vladimir Putin.
The billionaires called out in the report include Robert T. Brockman, the former CEO of software maker Reynolds & Reynolds. Many of the accounts were designed to evade taxes and conceal assets for other shady reasons, according to the report.
Van sommige politici is de vraag gerechtvaardigd: voormalige regeringsleiders uit Europese democratische staten hebben formeel weinig mogelijkheden zich op wettige wijze te verrijken, zodat elke verrijking via anonieme routes al op voorhand verdacht is.
Tegelijk blijkt dat niet wat de onvermijdelijke politieke heisa al eerste doel lijkt te hebben:
“The new data leak must be a wake-up call,” said Sven Giegold, a Green party lawmaker in the European Parliament. “Global tax evasion fuels global inequality. We need to expand and sharpen the countermeasures now,” as The Associated Press (AP) reported.
Oxfam International, a British consortium of charities, applauded the Pandora Papers for exposing brazen examples of greed that deprived countries of tax revenue that could be used to finance programs and projects for the greater good.
Dat men zich in eerste instantie druk begint te maken over ongelijkheid, ook als de methode van toedekken legaal is, evenals het verwerven van de betrokken fondsen, laat wel zien uit welke hoek de wind waait. Clubs als Oxfam denken als eerste aan wat zij zelf met dat geld zouden willen doen? Het is een indicatie van hoe ze met de subsidies die ze krijgen om gaan: ze vinden dat hen die rechtens toekomen!
Daarmee wordt ook duidelijk waarom rijke mensen hun bezit liever privé houden: wie te rijk is trekt de aandacht van de verkeerde mensen, die zich als hyena’s op hen storten zodra ze de minste kans zien verschijnen. Heel begrijpelijk: als je je bezit moet verantwoorden zonder dat daar enige reden voor is behalve de naijver van onfrisse politieke types, ben je gek als je alles in de openbaarheid gooit. Dan kun je nog zo hard roepen dat deze mensen zich moeten verantwoorden, maar waarom? Het enige doel is hen hun geld en middelen afhandig te maken – en dat is het vaak – dan kun je wat mij betreft honderdduizend keer Pandora! roepen, maar wie het geluk heeft niet openlijk in het gezicht te worden uitgelachen, kan wat mij betreft spontaan de pest en de tering krijgen. Daar heb ik geen enkele genade mee.
Meer over belastingontwijking vindt u hier.
Dat rijken niet aan de grote klok hangen wat ze bezitten, lijkt me logisch. Maar we hebben het over een hypocriete zak hooi als Wipke Hoekstra, mede-verantwoordelijk voor o.a. de toeslagenaffaire. Om te kotsen, dit autoritaire tuig.
Inderdaad Eddie. Er is een verschil tussen mensen die rijk zijn geworden omdat ze een waardevolle service hebben verleend, zoals de familie Heineken. En je hebt mensen als Tony Blair, een sociaaldemocraat nota bene.
De Nederlandse Staat faciliteert zelf constant belastingontwijking voor allerlei buitenlandse bedrijven. Wat je ook van de huidige bekendmakingen vindt, het blijft voor een deel nogal hypocriete verontwaardiging.
Belasting ontduiken is strafbaar : criminele activiteit.
‘Belasting-paradijzen’ hadden al lang opgeheven moeten zijn :
ze zijn internationaal in strijd met wetgeving en de Grondwet,
en ze maken criminaliteit, monopolies, corporatisme, en diktaturen mogelijk.
Uiteraard is het hypocriet de kleine welvarenden te bestoken met steeds meer belastingdruk, maar als beleidsmaker zelf de randen van het toelaatbare op te zoeken.
De bal op Hoekstra zoals nu gebeurt is echter ook hypocriet. Ga er maar van uit dat het overgrote deel van nederlands grootverdieners, inclusief politici, al lang hun schaapjes ergens ver weg op het droge hebben.
Interessanter zou zijn om eens de vraag op te werpen, zoals in een artikel in ‘Doorbraak’, of we niet een ‘grens aan rijkdom’ bespreekbaar moeten maken. Zoals we wel een officiële grens aan ‘niet-rijkdom’ durven stellen, door het bepalen van een armoedegrens. Is ook raar toch?