Obamagate zal vooral herinnerd worden als een samenzwering die in 2016 begon om president Trump ten val te brengen. Toch is dat hoogstens maar de helft van het verhaal.

Dit artikel is een coproductie van Raymond Peil en Hannibal.

Donderdag sloot ik mijn artikel over Durham en zijn onderzoek af met deze woorden:

In de volgende afleveringen van Obamagate (die soms worden afgewisseld met afleveringen van USA2020) ga ik in ieder geval zeker nog in op de voorgeschiedenis van Obamagate zoals we die kennen via de Russiagate-hoax. Er blijkt namelijk al vanaf tenminste een half jaar vóór de verkiezingen van 2012 door de inlichtingendiensten te worden gespioneerd op politieke tegenstanders van het Democratische bewind. Daarbij krijgt u ook te zien waarom de manoeuvre met het FISA-court nodig werd, benevens de aandacht voor Trump-campagnemedewerkers als Papadopoulos en Carter Page tijdens USA2016.

De wortels van Obamagate zitten veel dieper dan iemand verwachtte.

Vandaag gaan we aan die vooruitblik handen en voeten geven. Obamagate is nog lang niet voorbij, het wordt alleen maar erger. In het onderzoek naar de samenzweringen van de populaire ex-president bleek ook dat informanten van de FBI en de CIA zich schuldig maakten aan illegale onderzoeken en spionage-acties tegen Donald Trump en diens vertrouwelingen en partijgenoten. FBI-baas James Comey – later door Trump ontslagen – gaf hiertoe opdracht na goedkeuring van toenmalig president Obama. In de jaren 2015-2016 bespioneerden de informanten Trump c.s. intensief met als doel om hem tijdens de presidentscampagne te ondermijnen met compromitterende verhalen en nepnieuws voor de pers.

Het belangrijkste onderdeel van deze frauduleuze activiteiten bestand uit het in de gaten houden van Trump en Republikeinse partijleden via de informatie die bij de NSA – onderdeel van het ministerie van Defensie – beschikbaar was. Dubieuze informanten van de inlichtingendiensten haalden veelvuldig en vaak op dagelijkse basis alle gegevens over hun handel en wandel uit de NSA-databases, daartoe ‘gelegitimeerd’ door valse verklaringen van hoge ambtenaren. En vergeet niet: we hebben het dan over e-mails, alle data van telefoons, internetverkeer en in veel gevallen (privé-)computers.

TERZIJDE1 – Dit moet iedereen er ook aan herinneren dat u zelf evenmin veilig bent voor wie is geïnteresseerd in uw gegevens, gedachten en handel en wandel – zoals de marketingbedrijven die die gegevens verkopen aan bedrijven die u daarmee een doelwit maken voor hun marketing.

Deze illegale praktijken vormen een misdrijf op grond van de Foreign Intelligence Surveillance Act (FISA), die voorschrijft onder welke voorwaarden informatie over personen bij de inlichtingendiensten mag worden opgevraagd. Een op specifieke Amerikaanse staatsburgers gericht onderzoek ligt juridisch moeilijker, en vereist in de USA speciale toestemming van een hoog rechtscollege: het FISA-hof. Dat is speciaal opgericht om over aanvragen van de inlichtingendiensten voor dergelijk onderzoek te beslissen. Daarbij werd altijd voetstoots aangenomen dat de inlichtingendiensten hnn aanvragen correct en integer opstelden. Dat dat aangaande de spionage op de Trump-campagne niet het geval was is al eerder aangetoond.

Eerder deze week kwam de bekendmaking dat (rechter) Judge Collyer van het speciale FISA-hof twee aanklachten hierover gegrond verklaarde, waarna de samenvatting van haar vonnis (gedeeltelijk) werd vrijgegeven. Hieruit blijkt ook dat de Obama/Clinton-kliek vanaf 2012 tot en met 2015 op onrechtmatige wijze gegevens uit de databases van de belastingdienst IRS had verkregen, waarmee de Republikeinse partij en Trump en de zijnen zwart werden gemaakt of in diskrediet gebracht. Maar in april 2016 hield deze weg plotseling op te bestaan. En feitelijk is dàt waar de huidige variant van Obamagate werkelijk startte.

In maart 2016 kreeg admiraal Rodgers, hoofd van de NSA, het alarmerende bericht dat grote hoeveelheden onderzoeken in zijn databases niet juridisch verantwoord konden worden. Voor circa 85% van de queries was geen officiële aanvraag gedaan, en hoewel een deel ongetwijfeld was verbonden met foutjes van de mensen die toegang tot het systeem hadden, was het percentage te hoog om te negeren. De systemen werden systematisch door onbevoegden leeg getrokken,  en daarom sloot admiraal Mike Rogers op 18 april zelfstandig de toegang af te sluiten voor àlle formele buitenstaanders omdat hij de integriteit van het systeem anders niet langer kon garanderen. Daarmee werd de spionage op politieke tegenstanders van de ene dag op de andere onmogelijk, en hadden de Democratische samenzweerders een andere weg nodig..

TERZIJDE2 – De spionageactiviteiten via de databases van de NSA waren het equivalent  van het eertijdse Watergate-schandaal (al moest daarvoor fysiek worden ingebroken). Wat volgde is waarom Obamagate enige graadjes erger is dan Watergate.

Precies één dag later besloten de campagne-organisatie van Hilary Clinton en de Democratische partij om het bureau Fusion-GPS – door beide gezamenlijk opgericht en betaald – in te zetten om de illegale spionage via een andere achterdeur voort te zetten. Daarvoor zocht èn vond men een nieuwe aanleiding om de elektronische surveillance van de Republikeinen (Trump was op dit moment nog slechts de waarschijnlijke nominee, de primaries waren nog gaande) te kunnen voortzetten. Hiervoor werden officiële partners (‘contractors’) van de FBI en de CIA ingeschakeld. Zo kwam tevens zogenaamd ‘legaal’ ook de spionage via de NSA weer tot stand. De inmiddels bekende FBI-handlanger Chris Steele fungeerde als centrale pijpleiding voor belastende informatie over de Republikeinen. Steele produceerde vervolgens een rapport (het infame Steele-dossier) op basis waarvan men een FISA-aanvraag indiende om Trump-medewerker Carter Page te kunnen bespioneren. Nadat het FISA-court die aanvraag had toegewezen, werd de spionage op de Trump-campagne (die intussen de Republikeinse nominatie verworven had, de facto legaal. Omdat het de CIA niet is toegestaan dit soort onderzoeken uit te voeren droeg Brennan dit geheel over aan FBI-directeur James Comey (2013-2017), die daarmee van een onafhankelijke positie de orbit van de Obama-kliek werd binnengezogen. Deze overdracht vond plaats in dezelfde periode als de aanvaarding van Trump van de Republikeinse nominatie

Dat kostte even tijd allemaal, en in de tussentijd werd een eerdere poging gedaan die databases van de NSA voor Democratisch gebruik te heropenen. Tijd om even enige usual suspects in beeld te brengen:

• FBI-directeur (tot 2013) Robert Mueller (later speciaal aanklager in Russiagate),
• CIA-directeur John Brennan, minister Tijdens Obama (CIA-dir is een kabinetspost)
• James Clapper (directeur van de overkoepelende organisatie voor de inlichtingendiensten),
• Minister van defensie Ash Carter, tevens eindverantwoordelijk voor de NSA.

En wie wilden NSA-director admiraal Rogers ontslaan in 2016, toen deze de illegale toegang tot de NSA-informatie beëindigde? Brennan, Clapper en Carter. Klinkt dit niet als een diepgaande samenspanning vanuit de Deep State? Obama’s (geheime) diensten wilden deze constructie, samen met het eerder genoemde Fusion GPS, gebruiken om hun illegale onderzoeken tot en met 2016 te ‘legaliseren’ (witwassen) en het onderzoek-Mueller naar Trump te kunnen voortzetten. Want de FISA-toestemming moest elke drie maanden verlengd worden.

Des te erger is dat senior officials in Obama’s ministerie van justitie eveneens samenspanden en opzettelijk valse verklaringen indienden bij het FISA Hof om illegaal deze vertrouwelijke informatie te verkrijgen. Dit muisje gaat nog een flinke lange staart krijgen wanneer de illegale spionage naar Amerikaanse burgers voor politieke doeleinden voor de rechter komt. Want het FISA-systeem werd opgezet omdat het de geheime diensten formeel verboden is om Amerikaanse staatsburgers te bespioneren, en het FISA-hof moet de noodzakelijke uitzonderingen beoordelen.

Een Grand Jury onder leiding van aanklager John Durham is hiertoe een omvangrijk onderzoek gestart en het wordt buitengewoon spannend om te zien wie er van de Obama-getrouwen – en mogelijk de oud-president zèlf – zich straks voor de rechter moet verantwoorden. “It really will end up being the beginning of the greatest political scandal in history”, meldde de nieuwswebsite ZeroHedge enthousiast in een uitgebreide publicatie eerder deze week.

Dat reeds vóór 2016 een uitgebreide spionage op politieke tegenstanders was begonnen blijkt uit alles, maar kan formeel niet bewezen worden. Om dezelfde reden dat admiraal Rogers besloot de gehele NSA-database ontoegankelijk te maken voor contractors: het bleek onmogelijk in retrospectief te traceren wie wat deed, en welke gegevens opvroeg:

Knowing it was federal “contractors”, outside government with access to the system, doing the unauthorized searches, the question becomes: who were the contractors?
The possibilities are quite vast. Essentially anyone the FBI or intelligence apparatus was using could have participated. Crowdstrike was a known FBI contractor; they were also contracted by the DNC. Shawn Henry was the former head of the FBI office in DC and is now the head of Crowdstrike; a rather dubious contractor for the government and a politically connected data security and forensic company. James Comey’s special friend Daniel Richman was an unpaid FBI “special employee” with security access to the database. Nellie Ohr began working for Fusion-GPS on the Trump project in November 2015 and she was a CIA contractor; and it’s entirely likely Glenn Simpson or people within his Fusion-GPS network were also contractors for the intelligence community.

Dit is het verhaal van de achtergrond van Obamagate. Het laat zien dat de betrokken Democraten eenzelfde stunt uithaalden als de Republikeinse inbrekers van het Watergate-gebouw in 1972, maar dat de afdekking door de regering-Obama heel wat ingenieuzer was dan die van president Nixon in 1973.

Daarop voortbouwend werd de Russiagatehoax in de eerste plaats ingezet om de hier geschetste misdaden te maskeren. Dat werd noodzakelijk doordat hen reeds bekend was dat Michael Flynn als beoogd Nationaal Veiligheidsadviseur het voornemen had de veiligheidsdiensten door te lichten op juist de mankementen die de Democraten de afgelopen periode hadden geëxploiteerd.

Over de competentie van Flynn dienaangaande maakte niemand zich illusies; als hij zou gaan graven, zou hij de Democratische malversaties ongetwijfeld aan het licht brengen. En dat zou betekenen dat de hele regering-Obama met terugwerkende kracht als zwarte bladzijde in de geschiedenis van de USA zou komen te staan. Het is een beetje een oud verhaal. maar als je met rotzooien begint weet je waar je start, maar maar zelden hoe lang je door moet gaan om je eigen veiligheid te kunnen garanderen. Als dat al lukt, en dat is precies het punt waarop we nu zijn aangeland: de veiligheid van Obama en zijn directe medestanders ligt onder heftig vuur van Barr, Durham en andere onderzoekers. Het zal de Democratische Partij naar alle waarschijnlijkheid de verkiezingen van USA2020 kosten, alsmede hun reputatie.

De Democraten in het  Huis van Afgevaardigden zijn weinig anders dan de domme fellow travellers die de elite van de Democratische Partij moesten beschermen, al kun je je van mensen als Adam Schiff gezien zijn acties afvragen of zijn kennis van de achtergronden niet ietwat dieper ging.

---

Meer lezen? Op VoL leest u een ander relaas over Russiagate, The Memo, USA2016, Midterms2018, Spygate, de Deep State en Trump, en vanuit andere bronnen dan de bevooroordeelde verhalen van NOS en RTL. Vanaf 11 mei wordt het steekwoord dat we voor deze reeks gebruiken overigens Obamagate. Geen nieuw woord, maar nu met een vaster omlijnde betekenis.