Nieuwe regering Israël is tevens een politieke veroordeling
Yair Lapid en Naftali Bennett, zullen de volgende premiers van Israël worden. Niemand kent ze internationaal – waarmen gewend is altijd Netanyahu tegen te komen.
Zowwel Yair Lapid en Naftali Bennett was minster onder Netanyahu, en Netanyahu is de reden voor hun coalitie nu. Het gaat hierbij inmeers niet om een politieke overeenstemming, maar de harde waarheid is dat met de nieuwe regeringscoalitie in Israel. (61 v.d. 120 zetels, 8 van de 13 partijen) de grootste partij (Likud) buitenspel wordt gezet. Het gaat bij dit monsterverbond slechts om 1 ding: hoe kan worden voorkomen dat Netanyahu opnieuw premier wordt, zodat de Israëlische justitie de kans krijgt haar zaak tegen de ex-premier aanhangig te maken.
Hoewel; dit politiek geen goed nieuws is, is het tegeljkertijd tekenend voor de politieke lijnen in Israël dat dit nodig was. Netanyahu heeft het al langere tijd over een heksenjacht, en zijn Likud lijkt dat te onderschrijven door de premier als leider te handhaven en te steunen. Maar vauit politiek-juridisch iopzicht is zoiets geen goede zaak.
Architect van de huidige coalitie is de 57-jarige Yair Lapid De Netanyahu-vijandige NOS schrijft over hem;
Hij voerde het afgelopen jaar de oppositie aan tegen premier Netanyahu. Israël leerde hem eerder al kennen als krantenjournalist en als tv-presentator. Ook schreef Lapid een tiental boeken, waaronder thrillers, en had hij een korte carrière als amateurbokser.
Negen jaar geleden maakte Lapid de overstap naar de politiek. Hij richtte de seculiere middenpartij ‘Er is een toekomst’ op, die de tweede partij van het land werd. Lapid kreeg vervolgens de post van minister van Financiën in Netanyahu’s derde kabinet. Maar de twee politici konden het niet met elkaar vinden. In 2014 kwam het tot een breuk: Lapid ging de oppositie in.
En:
Lapid is vooral populair bij seculiere kiezers uit de middenklasse, met name in de regio rond Tel Aviv. Hij wil de invloed van religieuze autoriteiten in het dagelijks leven beperken en uitte felle kritiek op de nauwe banden tussen Netanyahu en diens ultraorthodoxe bondgenoten. Ook valt Lapid Netanyahu aan op diens verdenkingen van corruptie.
Die ultraorthodoxe bondgenoten zijn een gevolg van de politieke situatie in het land, en hadden geen aanleiding mogen zijn voor de coalitie die er nu zit (of is dat een NOS-suggestie?). De verdenkingen van corruptie zijn in dat verband een andere zaak. Zoiets kun je eigenlijk niet laten sudderen – hetgeen echter al het geval is. Maar! Hoe vijandig de NOS staat tegenover Netanjahu blijkt wel uit wie ze nu bedekt toejuicht:
Met Bennett krijgt Israël een premier die eerder leiding gaf aan de belangrijkste kolonistenbeweging in de door Israël bezette gebieden. Een van zijn doelen in de politiek is de annexatie van het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever. Hij is tegenstander van een Palestijnse staat.
Het AD kopte daarove:
De nieuwe premier van Israël draagt een keppeltje en gelooft niet in vrede met de Palestijnen
Suggererend dat je niet helemaal fris bent met dergelijke handelingen en standpunten. Voorts benadrukt de krant de wankelheid van de situatie:
Het was wachten tot de laatste seconde. En dat is niet raar, want er zaten acht partijen om de tafel in een hotel ergens in de buurt van Tel Aviv. Leider van de gesprekken was Yair Lapid (57) van de centrumpartij Yes Atid. Hij is weliswaar de nummer 2 van de laatste verkiezingen, maar omdat de nummer 1 Benjamin Netanyahu, er niet in is geslaagd om een regering te vormen lag de bal bij hem. Lapid kreeg 28 dagen de tijd en kwam gisteravond een half uur voor het verstrijken van de deadline met een nieuwe regering.
Vervolgend met
Zo gelooft hij niet in vrede met de Palestijnen. Wat hem betreft is de huidige stand van zaken prima: Israël is de sterkste en kan de Palestijnen dus tot in de eeuwigheid onder de duim houden.
(..)
Je zou denken dat dit tegen het zere been is van de Palestijnen, maar in de coalitie is ook Raam aangeschoven, de islamitische partij van Mansour Abbas. Het is de eerste keer dat een dergelijke partij gaat meeregeren. Verder telt de nieuwe coalitie twee middenpartijen (Yesh Atid en Kahol Lavan), drie rechtse tot uiterst rechtse partijen (Israel Beiteinu, Yamina en Tikva Hadasha), de sociaaldemocratische Arbeiderspartij en de linkse groenen van Meretz.
Basis van de coalitie werd:
Het wordt een regering van compromissen. Zo is afgesproken om het premierschap en de ministersposten halverwege de rit te wisselen. Waar Bennett begint als premier, neemt Yair Lapid over twee jaar het stokje over. Het is zeer onwaarschijnlijk dat dit ‘kabinet van verandering’ (aldus Lapid) het allerbelangrijkste probleem van Israël gaat oplossen: de Palestijnse kwestie. Daar is het ook totaal niet over gegaan in de coalitiebesprekingen. Wel zouden er afspraken zijn gemaakt over tal van ‘kleinere’ zaken, zoals het legaliseren van cannabis en boetes voor illegaal bouwen. De boodschap van Lapid aan president Reuven Rivlin was er desondanks eentje van hoop: “Ik beloof u dat deze regering haar best gaat doen voor alle burgers van Israël, inclusief degenen die dat niet zijn. Dat we respect hebben voor onze tegenstanders en dat we alles zullen doen om alle delen van de Israëlische samenleving te verenigen.”
Dat dit geen vier jaar zal blijven zitten vereist geen vooruitziende blik. De kans dat Lapid deze periode premier wordt is derhalve miniem. Dat lijkt ook niet zijn doel. Lapid is doende een strategische positie op te bouwen als de man die een alternatief voor Likud bouwde, en vervolgens van zijn coalitie een mes in de rug kreeg. Dat zou hem bij volgend everkiezingen spekkoper kunnen maken.
Meer over Israël en haar problemen vindt u hier.
Informatief artikel.
P.M. Nethnyahu was een garantie op veiligheid; en internationaal succes : de “Abraham Accoorden”.
Die beschuldigingen van corruptie zijn ‘peanuts’, en mede uitgelokt door valse beschuldigingen tegen
zijn gezin.
De nieuwe regering, wens ik veel sterkte en succes.
De Westerse wereld moet de democratische rechtstaat Israel steunen.
p.s. : Er is geen “palestijns probleem”. Er is alleen islamitisch terrorisme.
Judea en Samaria zijn historisch Joods / Israelisch.
Gaza is Egyptisch.
Jordanie is het land voor regionale Arabische moslims.
De grond-oorzaak van terrorisme en militaire operaties in het M-O zijn :
– Turkije
– en nog meer Iran
“Zachte” heelmeesters maken stinkende wonden, pas veel later komt men tot het besef dat die met list afgezette “slechte man” toch wel veel voordelen voor vele anderen mogelijk maakte.
Israel bezet geen gebieden. Ze heeft die gebieden legaal conform oorlogsrecht veroverd op de islamitische agressoren.
Als dat ‘bezetten’ is, willen alle Hollanders ons Friese land nu verlaten?
De Anti-Westerse NOS steunt terroristen- net als onze verkapt rooie overheid.
Ik zwelg in de haat van de Jodenhaters in de media en poltiek. Ze weten dat de Jood elk volk zal verdampen dat hen nogmaals poogt- en chronisch hun kans gemist te hebben de Jood te doen verdwijnen.
De muzelmens snap ik nog met hun Jodenhaat- het is de basis van hun ideologie- en het feit dat de Jood elke dag laat zien wat een falende ondersoort de muzelmens is. Vele miljarden oliegeld; en nog altijd zijn het zandstaatjes met helemaal niets zonder het Westen- 1500 jaar rondhangen in de woestijn, en nog steeds stenen tijdperkmaatschappijen zonder vooruitgang, waar Israel in krap 70 jaar de woestijn omtoverde tot vruchtbaar land. Samen met de NSB- ers in het Westen ronduit zielige verschijningen.