De kosten van de asielmigratie lopen gigantisch uit de hand. Maar ook het tegengaan van de ongelimiteerde instroom blijkt niet gratis. Enige aantekeningen daarbij.

Het eerste punt dat volkomen bizar is als je je verdiept in de asielmigratie en hoe die te stoppen, is de volstrekte afwezigheid van enige bewaking van belang van de EU-buitengrenzen. Er staan wat mannetjes op vliegvelden paspoorten te controleren, en in havens doet de douane er naast het innen van allerhande rechten ook nog wel enige paspoortcontrole bij. Noord en Oost-Europa hebben zelf belang bij het controleren van de grenzen met Rusland. Maar verder is het maar matig gesteld met de grenscontroles.

Dat er nooit is nagedacht over het fysiek controleren – en tegenhouden! – van mensen die zich hier lopend zouden komen laven aan de honingpotten van het beloofde land, dat was een idee dat aan de Brusselse bureaucratie voorbijgegaan was. Idioten. Dat de Duitse minister Schäuble vorige week de domme poging deed de financiering te regelen via de eeuwige melkkoe – de auto – sneuvelde al in Duitsland zelf.

Europese heffingen
Hetgeen maar goed is ook, want dergelijke solidariteitsheffingen die Europabreed moeten worden opgebracht effenen de weg voor andere Europese maatregelen van financiële aard waarop niemand te wachten zit. Ho, stop! Behalve het Europees parlement natuurlijk. Zodat ik verwacht dat Schäubles idee nog wel eens zal worden opgepakt door een paar slimme gluiperds die zichzelf onsterfelijk willen maken door er een eerste EU-brede belastingheffing door te drukken.

Die solidariteitsheffingen dienen via de lidstaten te gaan, zodat we er onze regeringen op aan kunnen spreken. Tenminste, dat zei men altijd. Nu de bevolking dat in een aantal landen ook daadwerkelijk dreigt te gaan doen, krijst men in Brussel allerlei onaardigs over populisten – het is ook nooit goed.

Italië
De Italiaanse regering weigert nu mee te betalen aan de 3 miljard waarmee Frau Merkel de heer Erdogan leek te hebben bedacht. Meestal heeft Merkel weinig problemen dergelijke zelfverzonnen zaken door te drukken, maar Italië weigert nu al enige tijd botweg het zelfs maar te overwegen. Tussentijds heeft Italië nog geprobeerd wat te doen aan de limiet die de EU heeft gesteld aan haar begrotingstekort, maar toen de EU daar niet in trapte, heeft de Italiaanse premier de deur dicht gedaan. De EU schijnt daarover heel boos te zijn.

De logica er achter is echter niet bepaald dom: als die 3 miljard niet werkt (het meest waarschijnlijk), dan is het weggegooid geld, waarvoor Italië dan ook nog eens extra bezuinigen moet. Als het wèl werkt, en Turkije sluit de grenzen effectief af, dan verlegt de migratiestroom zich eenvoudig naar de overtocht van de Middellandse Zee, richting Sicilië. Nu al is in Italië sprake van een onhoudbare situatie – wat gebeurt als half Afrika als lemmingen gaat proberen de Middellandse Zee over te steken richting Sicilië tart het verbeeldingsvermogen. Italië heeft dus geen zin in, èn geen belang bij, de afkoopsom van Erdogan.

Een perceptieprobleem
Het enige probleem is dat de EU-bureaucratie zichzelf heeft wijsgemaakt dat de afsluiting van de grenzen het beste door Turkije gedaan kan worden. Om die reden is er weinig of geen aandacht voor het instellen van een eigen immigratiecontroledienst. Want die paar kustwachtbootjes die al vissend op migranten duidelijk maken dat iedereen welkom is, zijn waarachtig nog gekker dan die Duitse vrouwtjes die hun eigen ongeluk naar binnen zongen.