Eem herkenbaar probleem aan de omgang met de islam en Turkije was dat niemand er zijn handen aan branden wilde. Je ziet nu veranderingen, maar slechts heel zuinigjes.

Heel voorzichtig begint men nu – hier en daar – het idee los te laten dat de islam niet staat voor elk individu dat uit islamitische landen afkomstig is .Maar diepere oorzaken wenst men nog steeds niet te benoemen. Dat de jongens van de mocromaffia van huis en moskee uit werden gestimuleerd  de wetten van de ongelovigen te negeren is een taboe, waar ook het Marengoproces geen verandering in zal brengen. ook de benoeming van buitenlandse staatshoofden voor wat ze zijn beperkt zich tot lieden die het westen onaangenaam, zijn, zoals de Syrische president Assad en zijn familie. Dat zagen we vorige week weer eens gebeuren:

De staatsomroep meldde adequaat:

Een nieuw rapport van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) over de radicalisering van Turkse Nederlanders is aanzienlijk milder over de rol van de Turkse president Erdogan bij de opkomst van salafisme dan een uitgelekte conceptversie waarover dit voorjaar ophef ontstond. Demissionair minister van Justitie Grapperhaus heeft de Verkenning islamistische radicalisering Turkse Nederlanders vanmiddag naar de Tweede Kamer gestuurd.
In de conceptversie, waar HP/De Tijd in februari over publiceerde, werd een verband gelegd tussen de “anti-westerse retoriek” van de Turkse president en de terroristische aanslag op een tram in Utrecht in 2019. Daarbij vielen vier doden. Maar in het huidige stuk staat niets over zo’n verband.

Dat de Turkse president geen salafist is, lijkt me juist. Maar het gerucht dat hij lid is van de Moslimbroederschap is al heel wat ouder, en nooit weersproken. En daarbij onbesproken is dan nog de notoire vijandschap met Egypte[1] die deze president uitdraagt.

In de conceptversie zou de dienst ook hebben beschreven dat Erdogan een bewuste islamiseringsstrategie heeft, die ook in Nederland effect heeft. Ook dat staat niet in deze versie van het rapport.

Je hoeft niet blind te zijn om te weten dat dit klopt. Het was tevens de basis van de rel in Rotterdam met een Turkse minister die hier ongewenst campagne kwam voeren in 2017. Niet vreemd dat premier Rutte daaraan niet graag herinnerd wordt, maar om het dan uit een veiligheidsanalyse te (laten) schrappen is wel wat grof.

Interessanter was wat vorige week in België gebeurde:

Ihsane Haouach, de Belgische regeringscommissaris bij het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen die de afgelopen weken meerdere keren in opspraak kwam, heeft haar ontslag aangeboden in een brief aan staatssecretaris Sarah Schlitz. Naar eigen zeggen omwille van de „gewelddadige persoonlijke aanvallen” die het uitoefenen van haar functie onmogelijk maken. Volgens de krant Le Soir speelt juist een rapport van de inlichtingendiensten een belangrijke rol. Er zou sprake zijn van mogelijke banden tussen Haouach en de extremistische Moslimbroederschap.

Over haar benoeming was van start af stampij. De houding van de Belgische regering deed lang nogal denken aan de reactie van GroenLinks eind 2020 ten aanzien van de heisa over toenmalig kandidaat-Kamerlid: Kauthar Bouchallikht. Impliciet werd dat als racisme weggezet, maar wie de materie ietwat kent weet beter. De Belgische inlichtingendiensten zijn derhalve waakzamer dan de Nederlandse, die wegduiken zolang iets hen niet direct kan worden aangewreven.

Wat Haouach niet hielp was een onhandige uitspraak tussendoor:

Haouach kwam na haar benoeming bij het IVGM enkele weken geleden al snel onder vuur te liggen. De vrouw draagt een hoofddoek, en dat ligt vooral bij de Franstalige liberale regeringspartij MR moeilijk, omdat dat zou vloeken met de neutraliteit van de staat. Daarna kwam de regeringscommissaris opnieuw in opspraak door een uitspraak in een interview met Le Soir. Daarin vroeg ze zich af hoe de scheiding tussen kerk en staat „kan passen in een veranderde demografie.”

Je weet dat in haar kringen zo wordt geredeneerd en wat het streven is, maar voor veel politici bleek dat toch een schok.

---

1. Egypte is de oorsprong en nog steeds het belangrijkste bastion van de Moslimbroederschap, waar zij zeer hardhandig wordt onderdrukt.