De Nieuwjaarsrellen in Keulen in 2015/2016 zijn voor mij nog steeds het iconische ijkmoment van politiek en journalistiek wegkijken van de problemen met asielmigranten.

Sinds het gedoe in Keulen uitgebreid aan de kaak werd gesteld, zou je verwachten dat het journalistiek beter geworden is sindsdien. Maar helaas, nee:

De Nationale Politie houdt informatie achter over de aard en omvang van criminaliteit door asielzoekers. Dat geeft de korpsleiding toe na een juridische procedure van De Telegraaf.

Ook in Nederland wist men niet beter dan een gefaald Duits doofpotmodel te kopiëren.

Nog afgezien van de stumperigheid van de aanpak, wordt het nu echt geen tijd de waarheid eens onder ogen te zien? Duitsland wordt overspoeld met een groeiende golf criminele gebeurtenissen die direct te herleiden zijn tot de instroom van al die migranten. Ze roven en stelen er op los, wat niet alleen in de aard van het beestje lijkt te zitten, maar ook in het probleem dat we uitgeprocedeerden of volstrekt kanslozen niet direct terug de grens over willen gooien. Want onmenselijk (??) en zo.

Wie vinden het onmenselijk? De pressiegroepen die we simpel kunnen karakteriseren als ‘de gutmenschen’. En vooral hun luidruchtige voorlieden die direct klaar staan met menstruatietaarten als je zelfs maar opperen durft dat er iets mis gaat. Over mis gaan gesproken: waarom wordt daar niet effectief tegen opgetreden? Wellicht omdat de topmensen bij justitie bang zijn dan hun eigen kinderen te moeten arresteren? Je krijgt steeds meer dat idee.

Dat de Telegraaf er in is geslaagd de politie te laten toegeven dat er een beleid bestaat dat vergelijkbaar is met het Zweedse politiebeleid is winst, maar slechts een kleine winst:

Aanvankelijk had de politie tegenover deze krant ontkend dat er überhaupt gegevens worden verzameld over misdrijven onder vreemdelingen die asiel aanvragen. Later kwam de politie hierop terug. Niettemin blijft inzage in de informatie taboe. Het argument dat nu wordt gebruikt om de cijfers onder de pet te houden is ’opsporingsbelang’.

Opsporingsbelang? Maar iedereen weet er al van. Betekent dat wellicht dat de rechterlijke macht dan lagere straffen uit delen zou? Elk excuus hiervoor wordt immer weer dankbaar aangevat. Alleen als het over autochtonen gaat gelden die kennelijk niet. Daarover bestaan schrijnende verhalen.

In Duitsland zijn wel cijfers vrijgegeven. Vorig jaar werden 174.000 asielzoekers verdacht van het plegen van strafbare feiten. Uit deze statistieken blijkt onder meer dat 35 procent van de verdachten van tasjesroof bij onze oosterburen asielzoekers zijn. Ook bij verkrachtingen, zwartrijden en het vervaardigen van vervalste documenten is het aandeel van asielzoekers onder de verdachten buitenproportioneel.

In Duitsland heeft men na ‘Keulen’ enig leergeld betaald, maar ook daar staan de grenzen nog steeds open en gaat de waanzin dagelijks verder. Wat wil men nu eigenlijk? Serieus is de overheid hiermee steeds minder te nemen, waar moet dat toe leiden?