Gaffes van de Volkskrant
Paul Onkenhout van de Volkskrant merkte ooit terecht op dat bij omkoperij in de voetbalwereld bewijs in individuele gevallen vaak moeilijk te leveren valt.
Spelers en scheidsrechters kunnen nu eenmaal rare fouten maken. De misser van Kuijt in een oefeninterland tegen Italië werd in de krant als voorbeeld gegeven van een verdachte misser. De journalist voegde er aan toe dat we nu eenmaal minder snel van een blonde held uit Katwijk denken dat hij fraudeert dan van Bulgaren en Turken.
Ik denk dat hij daar gelijk in heeft en dat we dat terecht doen. Persoonlijk houd ik het voor waarschijnlijker dat Kuijt een stomme fout maakt dan dat hij zich heeft om laten kopen, terwijl ik het prima facie van de meeste Levantijnen voor mogelijk houdt dat zij frauderen.
Wat mij een tamelijk domme fout leek van Onkenhout is dat hij strafrechtelijk bewijs in individuele gevallen impliciet gelijk stelde aan statistisch bewijs ten aanzien van identificeerbare groepen. Ook als tegen geen enkele Turkse voetballer of scheidsrechter wettig en overtuigend bewijs van fraude kan worden geleverd, dan is het nog steeds heel goed mogelijk om vast te stellen dat de kans dat er in Turkije niet gefraudeerd wordt minder dan 0.001% is. Dat is geen wettig bewijs maar veel zekerder dan vrijwel alle bewijs dat in strafprocedures dagelijks als wettig en overtuigend geaccepteerd wordt.
Een andere gaffe van de Volkskrant was de beschuldiging die men daar – in navolging van de progressieve media in de VS – aan het adres van Obama uitte, in verband met de drone-oorlog die de president voerde tegen terroristen.
Hij zou eerst een proces moeten voeren tegen iedere individuele terrorist apart. Pas als alle rechtsmiddelen uitgeput waren en er een doodvonnis lag zou hij zijn drones op pad mogen sturen. Aldus ongeveer de Volkskrant.
Men realiseert zich bij de krant kennelijk niet dat een dergelijke procedure in een oorlog niet alleen ongebruikelijk zou zijn maar door het oorlogsrecht ook niet wordt voorgeschreven. Wat men wel zou kunnen opmerken, maar voor zover ik weet nog niet onderkend heeft, is dat de wereld naast het oorlogsrecht een terreurrecht nodig heeft, dat met de bijzondere omstandigheden rekening houdt waaronder de bestrijding van terrorisme plaats moet vinden.
Voor het overige dient men er Obama een compliment voor te geven dat hij de verantwoordelijkheid voor drone-missies naar zich zelf heeft toegetrokken en zo goed mogelijk op de rechtmatigheid daarvan toeziet.
In die zelfde tijd was de Volkskrant bang dat het Europees Parlement de begroting zou boycotten die net ervoor door de Raad van Regeringsleiders was goedgekeurd. Dat zou het beste zijn geweest wat er had kunnen gebeuren. Iedereen zou dan ingezien hebben dat het parlement niet alleen geen toegevoegde waarde heeft, maar ook een sta in de weg is. Nu klinkt het nog revolutionair om voor afschaffing van het parlement te pleiten maar hoe meer ammunitie die mensen zelf voor dat idee aanreiken, hoe beter.[1]
Ik weet niet of U er al eens over nagedacht heeft hoe de hoogst noodzakelijke veranderingen in de Europese samenwerking het beste tot stand kunnen worden gebracht? Ooit heb ik het hier over het idee van Berlusconi gehad om de Noordelijke lidstaten uit de euro te laten stappen, maar misschien moeten we nog een stap verder gaan dan de Italiaanse ex-premier toen voorstelde.
De Noordelijke lidstaten zouden en bloc uit de Unie kunnen stappen, een nieuwe Unie oprichten langs de lijnen die Cameron heeft voorgesteld en alle landen van Noord-Europa uitnodigen om onder voorwaarden toe te treden. Wat die voorwaarden zouden moeten inhouden, daar moet U zelf maar eens over nadenken.
De oude Unie zou dan na verloop van tijd kunnen worden opgeheven en we zouden een aparte Europese instelling in het leven kunnen roepen om als curator het bestaande vermogen te beheren en de verplichtingen af te werken.
Waarschijnlijk is een dergelijk radicale maatregel de meest effectieve, maar ik zou wel een goed public relations bureau in de arm nemen om de publiciteit er omheen te begeleiden.
- Het EUP doet nu zelf een dappere poging hier gevolg aan te geven. (Red.)
Dit artikel over de Volkskrant verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.