De zaak Moszkowicz
Over de zaak-Moszkowicz was Toon Kasdorp duidelijk: ook voor advocaten bestaan er regels, en die zijn er niet voor niets.
Als je advocaat bent is het niet verstandig om voor je zelf op te treden[1]. Dat heeft Bram Moszkowicz weer eens laten zien in de uitzending van Pauw en Witteman op de dag dat hij van het tableau werd geschrapt door de Amsterdamse Raad van Discipline.
Dat hij boos en ontdaan was is te begrijpen, dat hij zijn woede uitte tegenover de deken niet. Die had een in alle opzichten redelijke straf voor gesteld en M. had er beter aan gedaan te erkennen dat er aan zijn kant flinke fouten waren gemaakt. Het rapport van Sjoerd Eisma lag er en er is geen reden te twijfelen aan de inhoud. Niet alle klachten wogen even zwaar. Ik denk dat het niet volgen van de voorgeschreven cursussen best vervangen had kunnen worden door het geven van cursussen. Met de kennis van het strafrecht zit het heus wel goed bij hem.
Maar €60.000 vragen van cliënten en de zaak dan laten doen door een stagiaire, dat kan niet. Een overvoerde agenda kan mee brengen dat je niet meer alles zelf kunt doen. Met de deken kan dan besproken worden hoe je je kantoor zo kunt reorganiseren dat zoiets niet meer voor komt. Ik denk dat deze deken een helpende hand heeft uitgestoken, maar dat M. te trots is geweest om die te grijpen. Jammer, want een slecht advocaat was hij verder niet.
De verdediging op TV van zijn optreden en het negeren van de uitspraak, omdat ’de feiten pas in hoger beroep komen vast te staan’ zal hem in dat hoger beroep geen goed doen[2]. Zoiets is op zich weer het aantasten van de goede naam en faam van de advocatuur.
Zoals ik gisteren zei vind ik de straf die de Raad heeft opgelegd meer dan proportioneel, maar M. gaat het niet redden als hij meent dat hij boven de wet staat. Wie ethisch twijfelachtige dingen doet, zoals grote bedragen in contanten vragen aan strafrechtcliënten, die dan vervolgens onzorgvuldig geadministreerd worden, doet er goed aan dat met iemand anders te bespreken. De deken is daar voor.
Maar het is niet alleen en ethische kwestie het staat zo in de wet. De advocatenwet en de daarop gebaseerde verordeningen schrijven het voor. Om te beweren dat hem een verschoningsrecht toekomt in strijd met de wet is het soort onzin dat een advocaat onder normale omstandigheden niet uit de mond zou komen.
Maar de omstandigheden waren natuurlijk niet normaal. Ik vind niet dat Pauw en Witteman de man de gelegenheid hadden moeten bieden om zijn eigen graf te graven. De uitspraak was erg genoeg, daar hoefde dit niet meer bij te komen.
- Troilus and Cressida, Acte III, Scene 2: Whosoever is his own counsel has a fool for his client
- Dit bleken later ware woorden.
Dit artikel over Bram Moszkowicz verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.
Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.
Enige andere feiten over de situatie rond Moszkowicz kunt u teruglezen in het interview met zijn broer Max, dat u hier vindt.