DE WERELD NU

Chilcot – netjes maar politiek desastreus

Het Chilcot onderzoek over hoe het UK in de oorlog tegen Irak verzeilde gaat politieke gevolgen krijgen waarmee we niet blij zullen zijn. dat valt op te maken uit alle commentaren die er de afgelopen dagen in de Britse media over gemaakt zijn.

Dat er een onderzoek plaatsvond naar premier Tony Blair die het UK op voorhand de oorlog in rommelde door president Bush II te garanderen dat het UK deel zou nemen als de USA een oorlog begonnen tegen Irak leek me geen slechte zaak. De uitspraak: ‘I’m with you, whatever.’ is erger dan een misdaad, het is een fout. Zelfs bondgenoten geef je niet op voorhand een blanco cheque, dat is vragen om moeilijkheden, en die zijn er dan ook gekomen.

Dit rapport van Chilcot blijkt de volledige politieke deconfiture van Tony Blair te worden. Blair wilde zich klaarblijkelijk in navolging van Margeret Thatcher aan de USA committeren vanwege ‘die speciale band’, waar de Britten het graag en vaak over hebben. Dat is niet heel ernstig – hoogstens maakt het Labour voor de komende 15 jaar politiek onverkiesbaar. Dat is te overzien.

Wat wel een slechte zaak is dat de stemming die nu is ontstaan in de Britse media en eigenlijk het hele UK – als je op de verslaggeving van de BBC mag afgaan – er een is die zich nog het best laat vergelijken met de traditionele houding van Duitsland sinds 1945: laten we voortaan overal maar buiten blijven, strikte regels opstellen voor toekomstige situaties, en zorgen dat een oorlog als deze nooit meer plaatsvindt. Het programma Question Time gisteravond liet over de teneur van dat huidige denken geen misverstand bestaan, en het heeft er alles van weg dat het belangrijkste gevolg van de deconfiture van Blair zal zijn dat realisme in Labour het af zal leggen tegen luchtfietserij. Dat is wèl ernstig, want zolang Labour de belangrijkste oppositiepartij in het UK is, zal deze mening onweerstaanbaar doorsijpelen naar de algemene opinie.

Daardoor zal de nieuwe Britse premier veel strakker worden gebonden aan wat de ‘gehele’ politiek vindt van toekomstig ingrijpen elders, en verliest die daardoor meer vrijheid van handelen dan wenselijk is. Ik bedoel daarmee niet dat een premier moet kunnen besluiten tot allerhande politieke avonturen die binnen het eigen land moeilijk liggen, maar wel dat er hierdoor extra barrières ontstaan voor ingrijpen dat wel noodzakelijk is. Dat is een fijne scheidslijn, die vooraf nooit precies af te bakenen valt. Doordat het er alle schijn van heeft dat dàt nu net belangrijkste gevolg van het Chilcot report zal worden, gaat het UK internationaal aan belang inboeten. Dat is geen goede zaak.

2 reacties

  1. carthago schreef:

    Hopelijk wordt ook eens duidelijk (maar ik vrees van nooit) dat de werkelijke aanleiding tot die golfoorlog in feite een geostrategisch oliebelang inhield van de vijf grootste bedrijven ter wereld :. Engeland :Shell -BP.. De VS :ExxonMobil -chevron -texaco. Iets waar blair toen absoluut van geweten heeft maar aan niemand ooit verklaard heeft noch ooit zal doen.

  2. Cool Pete schreef:

    N.a.v. beide Westerse militaire operaties in Irak, wil nog het volgende opmerken:
    – beide militaire acties waren in principe niet nodig geweest; Saddam c.s. uit de weg ruimen, had ook met gerichte bombardementen of kruis-raketten bereikt worden.
    – Het verlies aan soldaten-levens is gruwelijk en niet te rechtvaardigen.
    – Maar overall, hebben beide operaties [in materieel en] in geld, veel en veel en veel meer:
    tientallen miljarden $, gekost, dan dat het ooit [ in olie-belangen] zou opleveren.
    – Olie-belangen hebben ongetwijfeld meegespeeld; maar olie wordt niet alleen in het M-O gewonnen; en de meeste olie uit M-O gaat naar Europa.
    – Pres. Bush Senior, was de enige, die – en tot nu toe: die ooit ! -, druk uitoefende op de Saudi’s om te moderniseren en democratiseren. Die “EU” is altijd te laf geweest, om
    ooit iets te zeggen !
    – Op een naieve manier, hoopte de USA dat een ‘regime change’ in Irak, een matigende
    [ democratiserende ] invloed in het hele M-O zou hebben.
    En een aantal jaren later, werden zowaar redelijk geslaagde verkiezingen in Irak gehouden;
    daarna grepen Moslim Broederschap [soennietische minderheid] en resten Republikeeinse Garde [ ISIS ] weer naar [ onbeperkt ] geweld…