Don’t be a follower of Jordan Peterson, be a thinker for Jordan Peterson -1-
Jordan Peterson, either you love him or hate him. As an admirer of Peterson myself, I’ve hanged on every word he said. But this doesn’t prevent me from looking with a critical eye. Because I think Jordan Peterson needs more constructive criticism.
Introduction
Unless you have lived under a rock, you’ve noticed the Internet phenomenon Jordan B. Peterson (if not, I would check his videos on YouTube or this documentary about him). Jordan B. Peterson is a clinical psychologist at University of Toronto who became famous for three videos on gender-neutral pronouns and postmodernism in October 2016. Today, he’s much more than an one-issue guy, that he’s become a public intellectual with a broad range of interests: cultural criticism, existential philosophy, evolutionary-psychological Biblical hermeneutics and Jungian psychology. His lecture series on the psychological significance of the Biblical stories, his personality courses and courses about his book Maps of Meaning have attracted well over a million views.
Polarization
His ideas have been so persuasive and his personality is so charismatic, that he has created his own fan club, a cult even around his persona (although cult is a strong word, guru might be better). I’m an admirer of Peterson’s work (and I do not use the word admire lightly) but I would not go so far that I lose all critical thinking. The problem is that a person like Jordan Peterson (unintentionally) polarises: there are his fans who will vociferously defend him and there are people who loathe him, willing to do anything to destroy him. There is virtually no middle ground.
Mirror
It is ironic that he has created what he despises: a group of ideologically-possessed people who are simply repeating every word Peterson says. I think I can illustrate it with one of his vids. When I heard this question and Peterson’s answer, I couldn’t think but to apply it to Peterson himself: to what degree are his fans mere mirrors, spokepersons or possessed puppets of his ideas? Of course, some people did internalise his ideas, got transformed and are really passionate about it. But an even greater danger lurks here: to what degree are those born-again Petersonians their original selves? You cannot transcend the puppet stage if you don’t have any original thoughts of your own.
This is most harmful for Peterson himself. When you’re locked up in a room full of mirrors and you ask: “Magic mirror on the wall – who’s the fairest one of all?“, the answer that you want is not you. Otherwise you’ll be like Narcissus, falling in love with your own reflection, freezing you on the spot and holding you back from developing. Peterson knows this and he has an inner circle of friends who check and balance him.
Conclusion one
Will this be enough, I wonder? It is important that even though you can admire Peterson, to stay critical of his ideas and give constructive feedback. Otherwise you do him a great disservice.
So I start this blog with his criticism of postmodernism. I think Peterson is really hammering down the Left with arguments (and attracts so much spite because of it) and because he does it with so much fortitude, the Left is unable to defend themselves adequately. They simply try to attack Peterson’s character, as they seem to lack arguments (or because they do not believe in the validity of logical dialogue). This poses dangers, because it may diminish Peterson’s alertness.
Peterson’s story of postmodernism has flaws. This became apparent in for instance the deconstruction of the Lindsay Shepherd Affair video. At roughly 18:00, Dr. David Haskell drops the word “critical theory” and Peterson gives him the opportunity to explain it but fails to elaborate further on it. He just moves on while you would think: “Hey, that’s interesting, let’s go deeper into it.”
Why is that? It’s because “critical theory”, as part of the Frankfurter Schule, does not fall within Peterson’s narrative of “let’s blame the French postmodern intellectuals of all campus ills“. Worse than that, he totally disregards the contribution of critical theory to Neo-Marxism, making his critique so far inaccurate, incomplete at best.
Fear to be called conspiracy theorist?
Jordan Peterson might do this for a reason. A large part of the critical theory criticism is centered around Cultural Marxism. He might not want to be associated with these “Cultural Marxist conspiracists” (although that’s just an umbrella term to delegitimize all critique on the critical theory). He knows the leftist sharks are waiting for him to say something stupid and tear him apart. Associating him with such conspiracists would be just that.
However, already the critique of postmodernism is getting more and more brushed aside by the left as simply conspiracy thinking (which seems in a twist that it hurts them and that the left indeed is so deeply entrenched into postmodern power play thinking, they straw man their opponents). So Peterson shouldn’t be bothered by such critics because they are playing a whole different game here (the “how can I discredit my opponent without any intellectual effort” game). The truth and nothing but the truth, that’s all that matters. If that means touching the subject of critical theory, then so be it.
Before he does that, he needs to extend his understanding of Neo-Marxism. For me, Neo-Marxism (or Cultural Marxism, those two are used interchangeably) is the umbrella term applying to all thinking of the 20th century that moved away from classical, materialistic Marxist thinking and rather focused on more culturalistic, institutional Marxist thinking i.e. from socio-economics to socio-cultural. This happened in several waves.
First wave Neo-Marxism
The first wave of Neo-Marxist thinkers would be Antonio Gramsci and Franz Boas in the 30’s and 50’s. Italian Marxist Antonio Gramsci developed the theory of cultural hegemony. According to him, the proletarian revolution didn’t happen because the Marxist theory is wrong (that would be the logical conclusion of the non-ideologically possessed) but because the masses where indoctrinated by bourgeois culture. He suggested institutional infiltration, so proletarians intellectuals would occupy a position of power and change the system from within (sounds familiar, does it not?). The phrase “the long march through the institutions” is however not attributable to Gramsci himself but to Rudi Dutschlke, spokesperson of the German ’68 student movement who was heavily influenced by Gramsci.
Franz Boas was a pioneer of anthropology who popularized the term cultural relativism, as a counterweight for the Eurocentric visions of contemporary anthropology. Franz Boas was also the first academic activist, using cultural relativism as a tool of cultural critique. Boas influenced other known scholars, such as anthropologist Margaret Mead (an important person in the sexual revolution) and linguist Edward Sapir (who along with his student Benjamin Lee Whorf developed the concept of linguistic relativity, the notion that perception of reality is shaped by language). Recent research suggests that Boas was in fact a Gramscian-Marxist.
Second wave Neo-Marxism
In the second wave of Neo-Marxism, from the 50’s to the 70’s, the Frankfurter Schule and the French postmodernists developed their theories. The Frankfurter Schule (German sociologists Herbert Marcuse, Theodor Adorno, Max Horkheimer, Walter Benjamin, and Erich Fromm) introduced the concept of critical theory. Many have been fooled by the adjective “critical”, believing that it is synonymous with critical thinking. It is not. The Marxist sociologists of the Frankfurter Schule meant actually social critique, departing entirely from the notion that sociology should be merely descriptive. For them, sociologists should also make normative claims, normative claims that are critical of capitalism. Critical theory further enforced the Gramscian notion of “it’s all about culture, stupid!”.
For postmodernism, I refer to this excellent piece on Areo Magazine for an introduction. Postmodernists (mainly Jean-François Lyotard, Jacques Derrida and Michel Foucalt) developed the concepts of metanarrative, social constructs and discourse analysis. They viewed the interpretation of text and dialogue as dependent on power relations (echoing the Gramscian theory of cultural hegemony). Social constructionism, the notion that social reality is nothing but a collection of taken-as-fact concepts between social agents (“social constructs”), quickly became the lens through which everything is looked at. Deconstruction is thus the total dissection of those social constructs as arbitrary and the result of socialisation and power. Ever since, it is bon ton in sociology to wave with ill-defined jargon gibberish as social constructs, discourses and institutions.
Third wave Neo-Marxism
In the third wave of Neo-Marxism, from the 80’s into the 00’s, important developments were gender feminism and queer theory (by Judith Butler for example) and intersectionality and critical race theory (by people like Kimberlé Williams Crenshaw). These two began to formulate concretely who was oppressed (black, women) and who was the oppressor (white, men). It would be the beginning of identity politics and [group] studies. During the 90’s, the social sciences and humanities had become more and more left-leaning, research shows.
Ever since, the Neo-Marxists are at a dead end. They haven’t produced any new “theories” of any significance. It seems they are mostly using the established tools (critical theory and social constructionism) to subvert society. They are more busy consolidating themselves in administrations. With success, apparently.
Fourth wave Neo-Marxism?
Are we currently experiencing the fourth wave of Neo-Marxism, where administrators enforce the Neo-Marxist ideas? Some evidence suggests this, for instant Bill C-16 and other similar censorship laws in Europe (since 1 January 2018, a new law in Germany is into effect that urges social media to remove offensive posts, the first victim of the law is a German parliamentarian).
However, it is quite far-fetched to state that these administrators and legislators are all Neo-Marxists or even are aware of Neo-Marxist thought. They are as much a product of their social environment as you and me. How many people know which ideologues influenced their professors and advisers? Neo-Marxist thinking has been creeping upwards ever since its inception and it did so under the veil of diversity and social justice. This endless chain of influences, cultural transmission and ideology, has totally eliminated any form of conscious actors. There is no big conspiracy, just a large number of unconscious processes of selection, conformity, self-censorship, piety contests and herd-mentality on all levels of society. Even social justice warriors don’t realise the origin of their activism, just that they feel it is morally sanctioned.
Final conclusion
Jordan Peterson emphasizes that we’re paying not enough attention, and that we’d better wake up before we are in a totalitarian nightmare. We must re-identify the roots of this Neo-Marxist ideology. However, we can not do that if we’re simply focusing on one aspect of Neo-Marxism (postmodernism), as Jordan Peterson does.
Ironically it were the Neo-Marxists themselves who have given us the tools to challenge them (cultural hegemony, critical theory, discourse analysis and social constructionism). Unlike the Neo-Marxists, we will not abuse these tools to subvert society but to correctly identify nefarious ideologies and cultural influences, uncover them and destroy them.
I recommend Jordan Peterson to talk with Sid Lukkassen or Wim Van Rooy – both are also speaking at the event of the Dutch Lion organisation Peterson will attend on the 19th of January in Rijswijk, the Netherlands. I believe they are the best experts of Neo-Marxism/Cultural Marxism of The Netherlands and Flanders.
Meer over het Nederlandse Leeuw-event vindt u hier.
Dit eerste essay verscheen eerder in meerdere delen (1, 2 ) op De Mondige Student.
De andere drie afleveringen van deze volledige serie vindt u hier op Veren of Lood.
PS: Er zouden klachten zijn gekomen over mijn behandeling van Franz Boas. Critici wijzen erop dat Boas in 1942 overleden is op 84-jarige leeftijd en de Gevangenisgeschriften van Gramsci pas in de jaren ’50 zijn gepubliceerd, voor het eerst in het Engels in 1970. Zij concluderen dat Boas niet kon beïnvloed geweest zijn door Gramsci. Ik wijs de critici op de bron die ik in mijn essay heb vermeld. Een aantal quotes: “In the course of a thorough study of Boas’ correspondence, the author concludes that there is clear evidence that Boas was an effective convert to Gramscian Marxism and one of its most successful exponents. (…) Famous Boasian students included Ruth Benedict, Margaret Mead, Ashley Montagu, Kenneth Clarke, and Alfred Kroeber (the rapporteur who drafted the academically absurd UNESCO 1950 Statement on Race). By awarding doctoral degrees to these and other students who absorbed his views, Boas was able to pursue a Gramscian strategy of infiltrating and capturing culture-forming institutions as a base for eventual political transformation.“
ALTIJD kritisch blijven.
Om wie het ook gaat.
Als je een volgeling bent, ben je een schaap.
Je geest scherpen, onafhankelijk nadenken.
Zelfstandig blijven.
Ik ben een paar jaar geleden tegen wat video’s van hem aangelopen en volg hem sindsdien.
Sommige van zijn lessen op de universiteit zijn schokkend, maar dat is nu juist zijn punt: mensen moeten (weer) leren om zelf na te denken. En soms moet men daarvoor wakker geschud worden.
Hij is een zeer goede spreker, blijft beschaafd en komt met logica en argumenten. En hij stelt nooit dat je het met hem eens moet zijn, hij mag graag wat tegenstand hebben. Maar helaas lijkt links alleen te kunnen en willen overschreeuwen. En als dat niet helpt, te dreigen.
@ Johan P en Cool Pete
Daarom vind ik het zeer belangrijk dat Jordan Peterson goede kritiek krijgt, als compensatie voor de linkse schreeuwers.
Dit is de kern: :
“Ironically it were the Neo-Marxists themselves who have given us the tools to challenge them (cultural hegemony, critical theory, discourse analysis and social constructionism). Unlike the Neo-Marxists, we will not abuse these tools to subvert society but to correctly identify nefarious ideologies and cultural influences, uncover them and destroy them.”
De neomarxistische theorie is wetenschappelijke gezien flinterdun en lijkt me amper benen te hebben om op te kunnen staan, vooral die vanuit de Franse school. Het postmoderne neomarxisme is m.i.veelal misleidend gebroddel en in wezen flutwetenschap. Dit misleiden wordt thans gedaan ten behoeve van de klene 1% superrijken in het westen. Hoe subversief en schaamteloos kun je zijn. Uncover them!
@ LT
De neomarxistische theorie heeft zijn merites, het gaat niet zozeer over hun analyse maar over hun conclusies en hun activisme. Daardoor verkwanselen ze de legitimiteit van hun eigen theorie.
Jordan Peterson heb ik niet uitgebreid gevolgd; maar wat ik van hem ben tegengekomen,
is goed beargumenteerd, en goed scherp en helder.
Ten onzent, bestudeer ik Sid Likkassen wel uitgebreid; die geeft o.a. een ragfijne en
uitputtende analyse van “cultuur-marxisme”.
Ik zie in dat “cultuur-marxisme” [ en “neo-marxisme”] nauwelijks analyse, maar
vooral mening-gestuurde ‘narrative changing’ t.b.v. ‘social engineering’.
Het is de illusie van de “maakbare mens” en de
“INSTANT en ONDER DWANG: maakbare samenleving” en dus: totalitarisme !!! –
tegenover de realiteit van vrijheid, samenwerken, hard werken en opbouwen,
in de ‘open society’. Beschaving opbouwen kost tijd.
@ Cool Pete
Je mag nooit het kind met de badwater weggooien. Zelfs Jordan Peterson geeft toe dat de neomarxisten op bepaalde punten gelijk hebben in hun analyse. Het zijn de verdere conclusies die ze maken die fout zijn.
Bv. het klopt dat cultuur is opgebouwd uit sociale constructen (verschijnselen waarvan hun bestaan is gebaseerd op sociale consensus) maar bepaalde radicalen hebben daar verkeerde conclusies uit getrokken:
(1) Dat de sociale constructen enkel bestaan in de geest van de mensen en geen materiële basis hebben (bv. ras, gender/geslacht, seksuele voorkeur).
(2) Dat de sociale constructen arbitrair zijn, en dus de enige conclusie kan zijn dat ze het resultaat zijn van onderdrukking.
(3) Dat uit (1) en (2) de conclusie volgt dat met het juiste beleid de constructen veranderd kunnen worden (mensen en de samenleving zijn dus maakbaar).
Je kan perfect als conservatieve de premisse van het sociaal constructivisme volgen en op andere conclusies komen:
(1) Sommige (maar niet alle) sociale constructen zijn gebaseerd op een sociobiologische realiteit.
(2) Sociale constructen zijn het resultaat van evolutionaire processen waarbij niet-functionele sociale constructen een stille dood sterven.
(3) Sociale constructen vormen zich door bottom-up gradualisme eerder dan door top-down engineering.
In plaats van alle “narratives” als verdacht te beschouwen, kan je als conservatieve zeggen dat “narratives” noodzakelijk zijn maar dat niet alle “narratives” evenwaardig zijn. Sommige “narratives” zijn constructief, andere zijn destructief. Via discours analyse kan men sociale krachten met een destructief “narrative” identificeren en ontmaskeren.
Culturalisme, niet cultureel marxisme, is de toekomst voor de sociale wetenschappen.
@De Mondige: het spijt me voor u, maar:
het is de basis-fout van ELKE “sociale wetenschap”, dat men [ impliciet ] denkt,
te mogen [ bij-]sturen in de samenleving.
Het ergste voorbeeld zien we nu – dwangmatig en instant –
opgelegd worden in dat totalitaire “EU’-konstrukt: OMVOLKING.
[ “EU” = een politiek konstrukt ]
Uitgaande van de democratische rechtstaat:
Elk mens wordt vrij geboren, is dus soeverein. En wat alle mensen in een land,
samen als consensus zien, maken ze zelf wel uit. Bovendien ligt dat niet vast, en bepalen alle mensen zelf hoe ze die levende, veranderende samenleving vorm geven.
“Sociale constructies” zijn dan ook een niet-valide verzinsel.
Het enige, dat “sociale wetenschappers” kunnen doen, is ACHTERAF verslag geven;
meer niet. Willen ze meer, dan moeten ze in de politiek gaan.
@ Cool Pete
Ooit was de sociale wetenschap een respectabele wetenschap met bekende namen als Comte, Weber, Tönnies en Durkheim. Het is zo dat vanaf het begin het marxisme al een ferme stok achter de deur had (Marx was één van de stamvaders van sociologie). Dat was geen probleem omdat sociologen als Weber en Durkheim een tegengewicht boden.
Het is pas vanaf de jaren ’60 dat de ideeën van Marx en afgeleiden (cultureel marxisten) de bovenhand haalden. Een hele generatie hebben de ideeën van Durkheim, Tönnies en Weber verworpen als zijnde “conservatief” (lees: niet passende binnenin het kader van de maakbare samenleving) en ook expliciet activistisch opstelde (sociale wetenschap als bron van sociale transformatie).
Ik denk dat meer dan 150 jaar aan sociologie wel bewezen heeft dat groepsdynamica een sterk vormende impact heeft op individuen en individuen niet zo “vrij” zijn als sommige liberalen beweren.
Dat gezegd zijnde, je mag nooit een theorie zomaar wegwuiven omdat ze wordt geassocieerd met een bepaalde ideologie. Je moet elke claim, elke conclusie, uit die theorie kritisch bekijken en beoordelen op diens merites.
@De Mondige:
Uitsluitend met uw laatste alinea, ben ik het eens.
Maar u mist mijn fundamentele punt: dat grote aantallen mensen in een samenleving,
beïnvloedbaar zijn, wil nog niet zeggen dat die beïnvloeding toegestaan is !
“groeps-dynamica” is een ander school-voorbeeld van een niet-valide term:
“groep”: gedwongen / vrijwillig , constant / veranderend, enz. Het is een lege term.
Ze zijn wetenschappelijk niet consistent, niet definieerbaar; dus: verzinsels.
Het enige, dat met een dergelijke termen mogelijk is, is manipuleren. En manipuleren is
uit den boze, de voorloper van totalitarisme.
Mutatis mutandis, geldt het zelfde voor de lege termen: “social construct”,
“social engineering” , elk soort “narrative:”, e.a. Al deze termen, ontnemen de mensen hun
zelf-beschikking-recht.
De werken van Max Weber, Emile Durkheim en Alexis de Tocqueville, zijn mij redelijk bekend. [ Trouwens ook van Karl Marx. ]
Uw opvatting over de [on]vrijheid van de mens onderbouwt u niet.
Ik verklaar U: en mijn onderbouwing zit in de dwingende en praktische logica ervan:
als we- in een democratische rechtstaat – niet uitgaan van het ‘vrij geboren zijn van de mens’, wordt elke vrijheid en elke opbouw van beschaving,
zeer problematisch / onmogelijk.
Samenvattend:
De KERN is: elke “sociale” dwang, is uit den boze: ongeoorloofd en destructief.
@ Cool Pete
Ik denk dat u ook mijn punt mist: beïnvloeding gebeurt sowieso omdat dit de condicio sine qua non is van een samenleving. Dit hoeft niet noodzakelijk een top-down gestuurd proces zijn, integendeel, in de realiteit ontwikkelen zulke zaken door bottom-up processen. Vrijheid is maar een relatief gegeven. Vanaf dat een grote groep mensen interageren, ontwikkelen zich tradities, gewoonten, concepten, normen, waarden, wetten, enz. Dit vallen allemaal onder de noemer “sociale constructen”.
Deze sociale constructen worden aangenomen als een evident en onvermijdelijk onderdeel van het leven, terwijl deze eerder het product zijn van consensus. Er is niets* in de reële werkelijkheid dat deze constructen bepaalt. Impliciet vellen sociaal constructivisten vaak een waardeoordeel: het sociaal construct is slecht dat veranderd moet worden. Dat kan inderdaad leiden tot kwalijke praktijken van social engineering.
Sommige sociaal constructivisten gaan nog een stapje verder. Het bovenstaande is wat je de epistemologische** kant van het sociaal constructivisme. Anderen gaan meer naar de ontologische*** kant. Dan gaan sociaal constructivisten buiten de strikt positivistische beschrijving van de sociale realiteit en misbruiken ze het sociaal constructivisme voor politiek activisme.
Ik ben het niet eens met uw stelling dat sociaal constructivisme per definitie leidt tot totalitarisme. Wanneer het passend wordt gebruikt, is het een meerwaarde voor sociaal onderzoek. Wanneer misbruikt, kan het tot totalitarisme leiden.
De democratische rechtsstaat is eveneens een sociaal construct, het wordt algemeen as evident en onvermijdelijk beschouwd maar dat hoeft niet te zijn. Het besef dat het een sociaal construct is, maakt dat de democratische rechtsstaat fragiel is. Als de onderliggende consensus verdwijnt, kan het even snel verdwijnen als het gekomen was.
*Niets is een sterke uitdrukking en verraadt hier het anti-biologisch karakter van de sociaal constructivist. Niet elk sociaal construct heeft geen band met de realiteit. Bv. het sociaal construct “varkensvlees is slecht” van het jodendom en de islam is waarschijnlijk gebaseerd op reële risico’s op parasieten in varkensvlees. Vandaag is door de voedselveiligheid dit een absurde positie.
** Epistemologie is het filosofisch vakgebied dat zich bezighoudt met het weten: wat is kennis, wat accepteren we als waar of vals, waar komt die kennis vandaan en hoe legitimeren we die kennis. Bij sociaal constructen gaat het over de conceptualisatie van sociale fenomenen (bv. wat is de rol van de vrouw in de maatschappij, hoe weten we of iemand een vrouw is of niet,…).
*** Ontologie is het filosofisch vakgebied dat zich bezighoudt met het bestaan: wat is realiteit, hoe is de realiteit opgebouwd, wat zijn dingen en hoe kunnen we dingen beschrijven en categoriseren. Bij sociaal constructen betekent dit dat men de objectieve werkelijkheid an sich in vraag stelt (bv. het vrouw-zijn is fundamenteel sociaal).
@De Mondige:
– u leest mijn reacties niet grondig;
[ en een “stoom-cursus” filosofie, hoeft u mij niet te geven.]
– u bent verdwaald in “sociologisch” gebabbel, waarvan ik per voorbeelden
aangetoond heb, dat het LEGE termen zijn.
– past u de inhoud van uw “sociale constructen” steeds weer opnieuw
[ elke dag / maand / jaar ] aan aan de veranderende samenleving en aan de levende
opvattingen van de mensen ? Nee: uw hobby is nutteloos; en de consequenties ervan
zijn meestal gevaarlijk.
Voorbeeld:
wat is het verschil tussen uw “groeps-dynamica”- en – opgelegde massa-hysterie ? Antwoord: weinig.
– ik heb het niet zo maar over “beïnvloeding” [ iedereen beïnvloedt elkaar ];
ik heb het over “sociale” / maatschappelijke, massale en gedwongen beïnvloeding van grote groepen mensen. Dat is iets heel anders. En deze laatste is onaanvaardbaar.
U praat als een verdwaalde theoreticus, zonder het leven te begrijpen.
Een mens is niet een ondergeschikt onderdeel van een maatschappelijke machine.
Elk mens is een individu, dat vrijwillig samenwerkt met anderen.
@ Cool Pete
Ik ga deze discussie afronden.
Ik denk dat u best uzelf informeert over wat sociale constructen zijn (het boek van Ian Hacking – The Social Construction Of What? is een aanrader). Ondanks mijn pogingen ben ik niet in geslaagd om u duidelijk te maken om het kind met het badwater niet weg te gooien omwille van ideologische redenen. Hopelijk zal dit kritisch boek meer inzicht geven.
Daarentegen blijft u verstard in de liberale bubbel steken en negeert u zomaar even 40 jaar aan wetenschappelijk onderzoek in de gedragsbiologie, sociale psychologie, neurowetenschappen, evolutionaire psychologie en gedragseconomie die deze notie allang heeft ondermijnd.
Mensen zijn niet de rationele wezens waarvan men vroeger dacht. De mens is een sociaal wezen dat voornamelijk met de onderbuik reageert en zich makkelijk laat leiden door allerhande emoties, cognitieve biases, heuristieken, sociale processen en dergelijke meer. We denken alleen maar dat we vrij, vrijwillig en onafhankelijk denken en handelen. Het is één grote illusie. Dat u dit onaanvaardbaar vindt, verandert niets aan die feitelijkheid.
Ik laat mij niet leiden door idealistische ideologieën, langs links (neomarxisme) of rechts (liberalisme). Ik begrijp daardoor hoe het leven in elkaar inzit, beter dan sommige mensen. Ik ben zeker niet “slechts” een theoreticus.
Dat daagt ons uit om een andere vorm van wilskracht, het doel en de betekenis van het leven te vinden die wel in lijn is met de nieuwste wetenschappelijke inzichten én die intuïtief kloppen. Daar gaat mijn allerlaatste blog over: http://verenoflood.nu/dont-be-a-follower-jordan-peterson-be-a-thinker-for-jordan-peterson-3/. Als u de discussie hierover verder wilt zetten, dan stel ik voor om dat daar te doen.
Thank you! Love your analysis. Have you shared this with Peterson himself?
I suspect he’s more aware of this lineage than seems in his overused soundbite “Postmodern Neo-Marxist,” but it would be excellent to see him respond to this or work it on a video.
I also don’t believe he’s forming a cult, but anyone that charismatic needs to be challenged often and publicly.
I also love his work/videos but looking for (truly) critical angles.
Yours is the best I’ve seen.
Many thanks!
@ Zander
Thank-you for the compliment! I have send the blogs to Jordan Peterson but he hasn’t responded (he’s a busy man) but you could always lend a hand.