Het banenproject Den Haag dat nu in opspraak is heeft weer een heel bekende achtergrond. Eentje die stinkt en eigenlijk onderzoek vereist.

Het was van oorsprong een project van de partijgenoot-wethouder van Richard de Mos, voor ze door de politie werden beetgepakt over veronderstelde verkeerde contacten. Een project waarover het enthousiasme overal in de Haagse politiek aanzienlijk was. Maar een ruim jaar later is de boel failliet? De partij van De Mos stelde er een half jaar terug al vragen over, dat de landelijke media het pas recent oppakten is niet meer dan mosterd na de maaltijd:

De NOS meldt verder dat het een faillissement wordt – vrij opmerkelijke maatregel voor een GL-wethouder:

De verantwoordelijk wethouder deed vorige week op aandringen van de raad nog een bemiddelingspoging om een faillissement af te wenden, maar die poging is mislukt, schrijft hij in een brief aan de gemeenteraad. “Het verschil tussen het door de schuldeisers gevraagde bedrag en het aanbod van de raad van toezicht is simpelweg te groot. De raad van toezicht heeft daarop aangegeven dat zij voornemens is deze week faillissement aan te vragen.”

Het AD had er een maand terug al een verhaal over gepubliceerd, waarbij meer aandacht was besteed aan wie hier de dupe van werden. Daarin onder andere nog aandacht voor het eertijdse optimisme van De Mos cs:

Bijna vierhonderd langdurig werkloze Hagenaars zullen volgens het plan binnen een jaar aan de slag gaan in de duurzame energie. Als installateur bijvoorbeeld, zonnepanelenlegger of isolatiemonteur.
Het optimisme is groot. Zo zegt Guernoui medio 2019 in het AD: ,,We hadden gehoopt dat we honderd banen zouden vinden, dat zijn er 388 geworden.” Richard de Mos, ook wethouder in die tijd, spreekt van ‘een feest van de werkgelegenheid’.

Op 5 februari 2020 werd de zaak officieel geopend, maar feitelijk was het toen al mis. Een maand later wordt er een Raad van Toezicht aangesteld, zo meldde Den HaagFM:

In werkelijkheid pakt het allemaal anders uit dan gepland. In maart 2020 komen de eerste signalen van wanbeheer bij de gemeente binnen. De gemeente besluit daarop om op 31 maart een Raad van Toezicht in te stellen die binnen de SEA de zaken op orde moeten krijgen.

Maar dat blijkt ‘te laat’:

Waar en door wie de fouten bij de SEA zijn gemaakt, durven de gemeente en de RVT niet te zeggen. ‘Bij grote plannen zoals deze worden nou eenmaal fouten gemaakt’, vertelt Pieter van Alphen [voorzitter Raad van Toezicht, Red VoL]. Wethouder Bert van Alphen: ‘Er zijn onrealistische afspraken gemaakt. Toen is er snel geschakeld, maar het is niet zo dat dat opeens betekende dat de alles perfect was. De problemen van vroeger hebben zeker een impact gehad.’

Ook De MOS cs ruiken onraad. Al in juli 2020 vragen ze de gemeente op opheldering. 

Duidelijk is dat de fractie van De Mos lucht gekregen heeft van de manier waarop er met geld werd gesmeten. Een pand van 3500 vierkante meter?  Een directeur met een leaseauto? Dan graaien we even terug naar het verslag van DenHaagFM, waar de meest brisante zaken worden vermeld;. Zoals:

Om de problemen binnen de SEA aan te pakken, verzoekt de gemeente accountantskantoor BDO om een rapport op te stellen om zo de financiële situatie van de academie in kaart te brengen. De conclusies uit dat rapport zijn niet mals. Waar de organisatie in 2019 een buffer van ongeveer 35.000 euro had om eventuele tegenvallers op te vangen, kampte ze in 2020 met een negatief vermogen van ruim 124.000 euro.

Ergo: toen het (door Rutte) werd geopend was dit Banenproject Den Haag financieel al dood. Dat de enige namen die worden genoemd van betrokkenen die van de RvT-voorzitter en de GL-wethouder zijn – die heel toevallig beiden Van Alphen heten – is ook pijnlijk, maar niet heel verrassend. De organisatie was een chaos, en wie de kans kreeg kende zichzelf grotere bedragen toe dan redelijk was.

Van een greep in de kas is geen sprake, volgens enige betrokkenen. Maar wel van een collectief gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef, dat wel. Ook dat suggereert hoe dit project uit de hand kon lopen, waarom er dor wethouder noch RvT-voorzitter verder namen worden genoemd en waarom dit banenproject Den Haag maar liever failliet moet dan de boel te reorganiseren. De gemeente laat de schuldeisers van haar eigen wanbeleid in de kou staan, en schrijft de verleende 2,3 miljoen subsidie af als ‘jammer maar helaas’.

Dood en begraven, en dat men hoopt dat de doden niet spreken is al even duidelijk.