De Kamer is druk in de weer voor Afghaanse tolken die de Nederlandse missie in Afghanistan hebben helpen ondersteunen. Het is een keerzijde van landverraad waar nooit iemand bij stil staat als het wordt gepleegd.

Ook de staatsomroep maakt zich er erg druk over – prachtige kans immers om VVD en D66 zich te laten revancheren voor de slechte voorstelling (kabinmetsformatie2021) van afgelopen weken, toch?

VVD en D66 in de Tweede Kamer zijn niet gerustgesteld over de opvang in Nederland van Afghaanse tolken. De partijen vinden dat er meer moet worden gedaan om alle tolken die voor Nederland in Afghanistan hebben gewerkt en die gevaar lopen, zo snel mogelijk naar hier te halen.

Je kunt weinig anders doen dan erkennen dat dit asiel terecht is. Dat het terecht werd heeft Nederland immers zelf veroorzaakt? Dat deze mensen daar onder een toekomstig Taliban-bewind kunnen functioneren kun je gevoeglijk afschrijven. Dat neemt niet weg dat het kabinet wel erg voortvarend aan de sla gis. Deze mensen zijn al hier eer de Nederlandse missie terug is – wie vertaalt er dan in die laatste paar dagen? En krijgen die ad hoc vertalers ook asielrechten?

De demissionaire ministers Bijleveld van Defensie en Blok van Buitenlandse Zaken hebben de Kamer laten weten dat zij bezig zijn met de opvang van Afghaanse tolken. Inmiddels zijn ruim 60 mensen met hun gezin overgekomen om een asielprocedure te doorlopen.
Maar de ministers zeggen ook dat eerst moet worden vastgesteld of de tolken aan alle voorwaarden voldoen. Zo moet worden gecontroleerd of ze zijn wie ze zeggen dat ze zijn en moet worden aangetoond dat ze daadwerkelijk als tolk hebben gewerkt. Dat is op de ambassade vaak niet duidelijk, bijvoorbeeld omdat de asielzoekers geen documenten overleggen.

Vervolgens blijkt het sociaal onbenul van een aantal Kamerleden. zoals:

VVD-Kamerlid Van Wijngaarden: “Ik begrijp dat het moeilijk is om de identiteit van de tolken vast te stellen. Maar als ze geen documenten hebben, kan toch ook bijvoorbeeld aan militairen gevraagd worden of dit de tolken zijn met wie ze gewerkt hebben. Dit is een noodsituatie.”

Dat kan hij wel vinden, maar zouden militairen hun voormalige tolken herkennen als ze hen morgen op straat tegen zouden komen? Ik betwijfel het zeer. Herkenning is vaak een complex van factoren, waarin de context een grote rol speelt. Hetgeen weer eens bewijst dat als men haast heeft, het niveau van Nederlandse Kamerleden niet is om over naar huis te schrijven:

Zijn D66-collega Belhaj wijst erop dat er grote spoed geboden is, omdat de internationale troepenmacht Afghanistan dezer dagen verlaat en de tolken dus groot gevaar lopen.

Zou ook de ironie van de situatie waarin landverraders (landverraad is per definitie datgene, wat door de bevolking als zodanig is ervaren) niet langer kunnen functioneren in eigen land (Afghanistan) en daarom hier moeten worden ondergebracht, aan de Kamerleden van VVD en D66 besteed zijn? Ik wil maar zeggen: velen van hen zijn in mijn ogen zèlf landverraders, door de manier waarop zij jarenlang medewerking verleenden ons land aan Brussel uit te leveren. Maar goed, dat is voor later. Nu gaat het (onmiskenbaar terecht) om:

Door de aftocht van militairen van de NAVO-missie Resolute Support kan de tolken minder bescherming worden geboden en lopen zij het risico op vergeldingsacties van de Taliban.

---

Meer over asiel vindt u hier. Meer over landverraad is hier te vinden.