Een ietwat omstreden Duits parlementslid heeft voorgesteld dat voor een beter begrip van instromende asielmigranten Duitsers maar beter Arabisch kunnen leren. Houdt u vast! Want dat is eigenlijk een ontzettend goed idee!

Elsevier dacht – ten onrechte – met een open doel voor ogen niet mis te kunnen slaan, en hakte er op los:

Er is zelfs kritiek vanuit de eigen partij, schrijft dagblad BILD.  Collega’s van Beck, die niet met naam in de krant durfden,’ gooien zijn plan in de prullenbak. ‘De taak van politici is om na te denken over manieren hoe nieuwkomers snel Duits kunnen leren.’

Mooi hoor, maar waar ging het over?

Duitsers moeten maar Arabisch leren, als ze zich veiliger willen voelen in de omgeving van migranten. Het Duitse parlementslid Volker Beck kreeg een storm van kritiek over zich heen na die opvallende uitspraak.
Beck, lid van de Bondsdag voor de Groene partij en woordvoerder asielbeleid, sprak afgelopen week met het Duitse N-tv over de integratie van migranten. Zijn advies richt zich niet op de nieuwe inwoners van het land, die volgens Beck ‘geweldloos’ zijn. ‘Dat is zelfs het geval bij het overgrote deel van de islamisten die naar Duitsland komen.’

Die laatste twee zinnen illustreren dat er bij deze Beck wel degelijk heel veel steekjes losgetornd zijn. Alle mensen die van buiten Europa komen zijn nu eenmaal ethisch betere mensen dan wij, zo was een ooit heersende gedachte in progressieve multicul-kringen. Beck lijkt daarvan nooit genezen. Over zoveel naïviteit kan ik allang niet meer grinniken, maar dat het nog niet geheel uitgestorven is laat Beck keurig zien. Ter lering van volgende generaties die met de onwaarheid van deze gedachte vaak al pijnlijk kennis hebben gemaakt.

Echter, Arabisch leren om de instromende asielmigranten beter te begrijpen is een lumineus idee, waarvan ik me bewust ben dat het niet haalbaar is, en nog minder prettig. Na twee dagen Arabisch bazelen heb je een schorre keel waar je een week last van houdt. Maar denk eens in wat een wijsheid ons bekomen zou als iedereen zonder tussenkomst van bevooroordeelde interpretaties kennis kon nemen van wat in moskeeën zoal wordt gepredikt uit naam van Allah en zijn profeet? Daar lusten de honden (om over apen, varkens en andere haram zijnde dieren nog maar te zwijgen) geen brood van. Een weekje all-in op het Tahrir-plein in Caïro, en je praat nooit meer over die mooie Arabische cultuur die we zo hebben gemist op ons oude, vermoeide continent.

Van de Nederlandse arabisten die ik ken zijn degenen die de taal goed spreken en er een tijdje hebben gewoond voor het overgrote deel heel wat minder vrolijk over de vooruitgang die een maatschappij met louter Arabieren verworven hebben zou. Wie de taal spreekt en het volk kent, ziet de verschillen. Die zijn schrijnend, en anders dan multicul-gelovigen beweren: structureel. Structureel in de zin, dat er zonder hardhandige integratie weinig aan die mensen veranderen zal als je ze in zelfgekozen ghetto’s laat sudderen tot ze met genoeg zijn om de democratie democratisch af te schaffen. Wie zijn vijand wil kennen moet hem met zichzelf leren vergelijken. Geen wijsheid zonder gedegen kennis van de ander.