Onderdeel van hun en ons probleem is dat derde en vierde generatie in Nederland wonende Noord Afrikanen, zich zelf nog steeds als Marokkanen zien. Nederlanders met Aziatische voorouders, zoals Katja Schuurmans, zijn intussen zo Nederlands als U en ik. Dat sommige van hun voorouders dat niet waren valt niemand op.

Bij etnische groeperingen die zich afzetten tegen de Nederlandse cultuur ligt dat anders. Het bewust in stand houden van verwerpelijke culturele gewoonten, die ook in het land van herkomst al als verouderd gelden, houdt hier de integratie tegen. Veel Marokkanen stellen zich bewust als vreemden aan en worden daarom ook als vreemden behandeld.

Bart Schut, journalist van de VARA site Joop, schreef over het Marokkanen debat dat door 60 Kamerleden was aangevraagd een artikel op zijn site waarvan ik hier de essentie citeer:

Toch ben ik van mening dat politici termen als ‘Marokkanenprobleem’ niet dienen te gebruiken en zeker niet moeten debatteren over hele groepen allochtonen (een rot woord, ik weet het) als een probleem, als waren alle leden ervan potentiële criminelen. Ten eerste omdat het gewoon niet klopt. Het feit dat een groep jonge, mannelijke Marokkanen er een zooitje van maakt, betekent niet dat de overige leden van de dik 350.000 leden tellende Nederlands-Marokkaanse gemeenschap een probleem vormen. Dit lijkt mij zo evident dat ik er verder geen woorden aan vuil wil maken.

Ten tweede is het signaal dat de politiek hiermee zendt op zijn best zinloos en op zijn kwaadst negatief. Zinloos omdat een debat in de Tweede Kamer niets zal veranderen aan het gedrag van ook maar één criminele jongere en negatief omdat de grote meerderheid gezagsgetrouwe, hardwerkende Marokkanen het gevoel kunnen krijgen dat hun gedrag absoluut niet op waarde wordt geschat.”

60% Van de 12-26 jarige Marokkanen was toen hij dat zei verdachte van een misdrijf geweest. Geen enkele groep recidiveert zo vaak als Marokkanen. Maar liefst 80 procent van de veroordeelden gaat opnieuw in de fout. De tweede en derde generatie zijn nog crimineler dan de eerste. Bovendien maken ze zich stelselmatig schuldig aan geweld tegen niet-Marokkanen. Die cijfers zijn niet mals. En ze komen uit het ‘Jaarrapport Integratie 2012’, van het Sociaal en Cultureel Planbureau.

Over de feiten wordt niet getwist. 60% van de jeugdige Marokkanen is verdachte van een misdrijf en 80% van die 60 is recidivist. Uit een rapport van de Erasmusuniversiteit waarin de demografische aspecten worden bekeken kunt U afleiden dat dat de categorie jongeren ongeveer 25% van de totale groep Marokkanen uit maakt. De criminaliteit van andere leeftijdsgroepen blijft buiten beschouwing. Stel die voor het gemak op nul, wat zij natuurlijk niet is. Het aandeel van de Marokkaanse meisjes is aanmerkelijk bekend veel lager dan van de jongens. Ik heb de cijfers van het SCP niet bij de hand, dus ik weet niet welk begrip ‘verdacht’ hier gebruikt wordt. Politiecijfers zijn gebaseerd op het formulier ‘ter kennis van de politie gekomen’ en dat levert om een aantal redenen weinig betrouwbare cijfers op. Enquêtes, hoe onbetrouwbaar ook, zijn op dit punt in het algemeen toch een beter middel dan politiecijfers. Maar wat er ook zij van de foutenmarges die je in acht moet nemen, er is geen twijfel over dat de groep Marokkaanse jongens en jonge mannen in haar geheel als crimineel kan worden bestempeld.

Daarbij praten we dus over minimaal 15% van alle Marokkanen, baby’s en grootmoeders inbegrepen die verdacht wordt van crimineel gedrag. Dat is een massaal probleem, waar duidelijk niet alleen de verdachten zelf maar ook hun omgeving mee te maken heeft. Het is uitgesloten dat als dit gedrag zou worden afgekeurd door alle ‘niet verdachte’ Marokkanen de groep in kwestie ooit zo massaal crimineel had kunnen worden. Het zijn de normen en waarden van de groep Nederlandse Marokkanen als geheel die hier ter discussie staan. Dat Bart Schut daar geen oog voor heeft vind ik onbegrijpelijk. Wanneer criminaliteit een etnisch probleem wordt is er alle reden om ons daar als samenleving mee te gaan bemoeien en de volksvertegenwoordiging is het orgaan bij uitstek waarin de discussie hoort plaats te vinden. Dat er niet veel direct resultaat van te verwachten was is waar, maar de ommekeer in de publieke opinie die de koppen van al die struisvogels uit het zand trekt, is een positieve ontwikkeling.

We zouden moeten bekijken of we door veranderingen in het strafrecht, door bijvoorbeeld ouders mede aansprakelijk te houden voor het criminele gedrag van hun kinderen, iets zouden kunnen doen aan deze etnische catastrofe. Misschien is het nodig om wijzigingen aan te brengen in de leerplicht, zodat we criminele Marokkanen van onze scholen weg kunnen houden en op strenge tuchtscholen kunnen opvoeden. Zo zouden we goedwillende Marokkanen mogelijk betere kansen kunnen geven. Misschien moeten we alsnog proberen het bestaan van criminele wijken in de steden tegen gaan op de manier waarop burgemeester Thomassen van Rotterdam dat ooit wilde doen. Misschien is het nodig om nog andere wetten of verdragen te wijzigen om effectief op te kunnen treden tegen Marokkaanse criminelen. En misschien moeten we dat allemaal wel niet doen omdat het middel erger zou zijn dan de kwaal.

In elk geval is het een onderwerp waarover we de discussie niet uit de weg moeten gaan. En een jaarlijks Kamerdebat, mits goed voorbereid, zou een geschikt middel zijn om de relevante feiten boven water te krijgen en het publiek debat te legitimeren. De gedachte dat een Marokkanen debat politiek incorrect zou zijn is intussen als verouderd te beschouwen. We kunnen ons die struisvogelpolitiek niet meer permitteren, na de gebeurtenissen in Keulen en Stockholm.

——————————————————————————–

Eerder verschenen op het Blog van Toon Kasdorp