DE WERELD NU

Hongarije – hoe EU-beleid te torpederen

Hongarije gaat een referendum houden om de Hongaarse bevolking te vragen of zij het beleid van de regering-Orban steunt. Die regering die weigert asielmigranten op te nemen alleen om de reden dat ze schreeuwend en eisend aan de landsgrenzen verschenen.

Dat Hongarije niets hebben moet van de grote meute asielmigranten die over haar grondgebied naar Duitsland wil is niet vreemd. Dat de Hongaarse regering met verbijstering bezag hoe Duitsland zingend haar eigen ondergang binnenhaalde kun je ze denk ik niet kwalijk nemen. Als het iets bewijst, is het hoe een paar honderd kilometer geografisch verschil een andere mentaliteit kan opleveren. Door een andere set ervaringen. Hongarije heeft niet alleen de Russische dominantie tussen 1945 en 1989 gevoeld, maar ook de Turkse overheersing, tussen 1541 en 1699.

Hongarije had altijd meer behoord tot de Midden-Europese cultuur dan die van de Balkan, maar dat veranderde in deze periode van Turkse overheersing, en het liet zijn sporen na. Als in Nederland plotseling de katholieke Spaanse Inquisitie zou neerstrijken op De Veluwe en in Zeeland met als doel verloren terrein te herwinnen, zou de reactie ook niet al te positief zijn. Wat ik maar zeggen wil: ook zaken die driehonderd jaar in het verleden liggen kunnen er toe doen voor een positiebepaling vandaag de dag. Als dat direct brede steun krijgt, dan is dat niet ongefundeerd – al zou je je kunnen voorstellen dat je er op termijn iets aan zou willen doen.

Maar op termijn is niet nu. En Hongarije wil niet, nu. Dat Duitsland en de EU zeer drammerig proberen de Hongaren hun eigen gelijk op te leggen getuigt niet alleen van weinig respect voor de eigen geschiedenis van Hongarije, het is ook een ontkenning van het feit dat niet elke natie dezelfde trauma’s ervaart. Als Hongarije christelijk is en dat wil blijven is dat hun zaak. Daarover zijn EU-argumenten futiel, en dat zullen ze moeten erkennen of de consequenties dragen.

Overigens precies wat de EU nu doen gaat, en het is bijna amusant te zien dat men in Brussel niet verder vooruit heeft gedacht dan het deporteren van een paar honderd asielmigranten naar het land van de poesta’s, volgende week of zo. Het demonstreert de totale incompetentie van de Eurocratische elite, maar dat is voor dit betoog slechts een zijpad. Brussel schermt subsidies, stemrecht, en het intrekken er van. Daarmee vertelt het de Hongaren: U heeft zichzelf verhuurd, en wij vinden het een soort huurkoop. Wie betaalt bepaalt.

Vaak ben ik het daar in principe mee eens, maar met naties werkt de wereld toch iets anders – indien het anders dan een kudde vee betreft.

En om verplicht in te schikken voor een kudde asielmigranten, zo wensen de Hongaren zich kennelijk niet te laten behandelen. Zodat Orban nu het ultieme EU-vernietigingswapen van stal haalt: een referendum onder de bevolking. De reden dat men in Brussel zo angstig is voor referenda, is dat die de ultieme uitdrukking van een volkswil zijn. Indien de uitslag rond de 50% hangt kun je dat nog wegredeneren, maar indien op een duidelijke vraag de uitslag de 55% te boven gaat, is de mening van een volk voldoende duidelijk.

Niet in het minst doordat de psychologie van referenda is, dat een volk gewoonlijk niet graag veranderingen doorvoert waar het niet achter staat. Dat is a priori al niet plezierig voor het verandercircus dat Brussel optuigt, maar ook heeft het vernietigende gevolgen voor de geloofwaardigheid van de EU. Niet alleen op korte, maar ook op langere termijn. omdat het laat zien dat de EU-instincten in alle opzichten anti-democratisch zijn. Niet ondemocratisch, maar antidemocratisch. Dat maakt een pijnlijk verschil, en wie dat aan de kaak stelt kan rekenen op de toorn van de Eurocraten, die zich dan te kijk gezet voelen. Wat dan ook klopt.

Ultimo is het enige druk middel waarvoor de EU uiteindelijk buigt, een referendum om de eigen onafhankelijkheid van een staat opnieuw te bevestigen. Ook als dat niet direct tot uittreding leidt, haalt het een streep door de bureaucratische plannetjes waarmee de Brusselse moloch haar zin door drijft. Altijd. Maar. Weer.