De Amerikaanse voorverkiezingen gaan nu naar het stadium waar een aantal van de overgebleven kandidaten gaan opgeven wegens aankomend geldgebrek en te weinig vooruitzichten op meer steun. Dit speelt bij de Republikeinen sterker dan bij de Democraten, welke mogelijk vinden dat er te weinig (verkiesbare) kandidaten zijn overgebleven.

Bij de Republikeinen gaat in deze afvalrace Donald Trump nog steeds soeverein aan kop, met percentages die door de bank genomen twee keer zo hoog liggen als die van zijn naaste belagers. Dat maakt dat hij zo’n grote kans heeft de nominatie te verwerven, dat hij – afgezien van een gigablunder – iets minder verbaal geweld nodig heeft om zijn standpunten naar voren te brengen. En dat maakt hem juist eerder sterker dan zwakker, aangezien het mensen die de toon van het debat belangrijk vinden verzoent met het idee dat hij de nominatie verwerven zal.

Zijn naaste concurrenten vertegenwoordigen te kleine vleugels van de partij om in november werkelijk kansrijk te zijn (Cruz), hebben zich reeds in een eerder stadium pijnlijk in de vingers gesneden (Carson, Rubio) of zijn totaal ongeloofwaardig geworden door kennelijke indolentie (Jeb Bush). De enige die werkelijk gevaarlijk zou kunnen worden voor Trumps positie is Kasich, die qua standpunten verkiesbaarder is dan wie van de andere kandidaten ook.

Maar Kasich – al kwam hij in New Hamsphire onverwacht goed voor de dag – is een te onbekend politicus om heel veel kans te maken zonder uitgebreide brede steun. Slechts als de Republikeinse partij zich nu rond hem zou verzamelen in een poging Trump van de nominatie af te houden, zou hij kans van slagen hebben. Maar dan is ook vereist dat hij zaterdag in zowel Nevada als South-Carolina goed voor de dag komt. En daar ziet het nog onvoldoende naar uit. Zo lang het veld breed blijft is er weinig dat Trump bedreigen kan. Dat tonen ook de polls in deze beide staten.

Als we polls van verschillende data naast elkaar leggen, dan lijkt het er zelfs op dat Trump zijn voorsprong nog iets vergroot. Hieronder de poll van South-Carolina die vandaag uit kwam, waarin Trump er gunstiger voor staat dan die welke een paar dagen geleden werd gepubliceerd. De suggestie dat Rubio terrein verliest ten gunste van Jeb Bush is voor Trump eerder gunstig dan ongunstig. Achter hem verbrokkelt het veld.

Dat geldt nog sterker als we de peiling voor de caucus in Nevada bekijken. Trump lijkt hier vrijwel de helft van de stemmen te trekken, terwijl Bush wordt verpletterd.

Wat betreft de kansen voor de Republikeinse nominatie is onderstaande landelijke poll interessant, maar verre van maatgevend. Veel er van zal zijn betrokken uit staten waar de strijd nog niet goed begonnen is. Een poll die de Britse Daily Mail gisteren publiceerde staat Trump hoger – bijna op 40%. Vergeleken met zijn tegenstanders maakt dat hem zoals gezegd vrijwel onaantastbaar – ook omdat de machine rustig doordendert. Dat is overigens een sterk punt dat vooraf door analisten werd onderschat: Trump heeft door zijn deelname aan diverse televisieprogramma’s een veel beter begrip voor de werking van het medium TV (nog steeds de bepalende factor in de Amerikaanse verkiezingen) dan zijn tegenstanders, die er van uit leken te gaan dat iemand die geen professioneel politicus is daardoor makkelijk zou kunnen struikelen.

Dat de Republikeinse partij zich ondanks de schijnbare verdeeldheid al wel degelijk bezig houdt met de strategische aanpak van de verkiezingen in november, blijkt uit een aantal zaken. Daar is de aanpak om een snelle benoeming van een nominee van Obama voor het Hooggerechtshof te traineren.

Belangrijker nog is de weigering van de Republikeinen om zich in het Huis van Afgevaardigden bezig te houden met een mogelijke aanklacht tegen Hillary Clinton vanwege haar email-schandaal. Het is het sparen van munitie om haar in de aanloop naar november de volle laag te kunnen geven. Vermoedelijk slim en effectief, en degene die de republikeinse nominatie verwerven zal, kan dat goed gebruiken. Nu al lijken de meeste Republikeinen het te zullen winnen van de Democratische frontrunners, maar in de politiek leef je niet graag van kleine marges als grotere binnen handbereik liggen.