Zwarte getto’s
Het is niet eenvoudig de zwarte getto’s in de USA te ontsnappen. Toon Kasdorp beschrijft zijn persoonlijke ervaringen met (ex)-bewoners.
Vroeger kwam ik voor mijn werk veel in de VS, in steden in het Noorden, als Detroit, Cleveland en Chicago. Dat waren steden met grote zwarte wijken en de mensen die er woonden zagen er in het algemeen somber en ook weinig aantrekkelijk uit.
Ik heb daar eens, ik meen in Detroit, een uur of wat staan praten op een vliegveld, met een jonge zwarte vrouw, die niets liever wilde dan emigreren naar Europa. Ze was daar een keer geweest en was daar als mens behandeld, vond ze en niet zoals in Amerika als een zwarte. Ik praat nu over de zeventiger jaren en dat is intussen ruim veertig jaar geleden, dus ik weet niet of dat nog over de hele linie hetzelfde is als toen.
Wat mij bij gebleven is, is dat zij het vanzelfsprekend vond om met een vreemde man uit Europa een gesprek aan te knopen en dat ze dat nooit gedaan zou hebben met een blanke Amerikaan, zei ze.
Toen mijn dochter verhuisde van Richmond Va naar Oregon aan de westkust, woonde ze het eerste jaar in een appartement in de voorstad Troutdale. Onder haar woonde een jong echtpaar, van wie de man majoor was in het Amerikaanse leger. Met die man heb ik twee middagen zitten praten in de gemeenschappelijke tuin en die had een heel andere kijk op het discriminatie probleem dan wij hier in Europa. Zijn grootvader had in een getto gewoond, zei hij, maar zijn vader en moeder waren al geïntegreerd geweest en hij zelf had nooit last gehad van wat voor een soort discriminatie dan ook. Hij was getrouwd met een blanke vrouw die als Mexicaanse meer last had van etnische problemen dan hij zelf. Hij dacht dat het meer een kwestie was van de gettovorming die het grootste deel van de zwarte Amerikanen bij elkaar hield in arme en gewelddadige wijken. Bij hem in het leger was discriminatie iets uit het verleden en werd iedereen beoordeeld op zijn persoonlijke kwaliteiten. Hij zou nooit ergens anders willen wonen dan in de VS en de herinneringen die ik nog had uit de zeventiger jaren waren voltooid verleden tijd, dacht hij.
Ik weet het niet, ik heb toch het idee dat dit voor een deel wishful thinking was. Toen ik vijftien jaar geleden met de metro van Chicago naar Oak Park reisde, de plaats waar de huizen van Frank Lloyd Wright ’s Prairie School te bezichtigen vallen, kwam ik door een eindeloze rij zwarte voorsteden. Geen getto´s eigenlijk, maar toch wel armoedig en deprimerend. Wat mij opviel was dat alle blanken, behalve ik zelf, waren uitgestapt voor we in die zwarte voorsteden waren, maar dat, toen we in Oak Park arriveerden, de metro weer helemaal blank was.
Zwart en arm is toch wel iets dat nauw verbonden is in de VS. Iedere generatie ontsnappen er mensen aan die rattenval maar het merendeel van de Amerikaanse zwarten blijft er toch in hangen, ben ik bang.
Denk niet dat de Amerikanen het probleem niet zien en niet geprobeerd hebben er wat aan te doen, maar de het fenomeen van zwarten als aparte etniciteit is niet echt oplosbaar gebleken.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
“Zwart en arm is toch wel iets dat nauw verbonden is in de VS.” , opvallend want het is helemaal niet nauw verbonden met de VS, wie beter oplet ziet dat ‘zwart en arm toch wel heel nauw vebonden is met waar de Democraten de scepter zwaaien. De genoemde steden zijn al tientallen jaren vooral onder controle van de Democraten. De vraag is waarom is zwart en arm z nauw betrokken bij door Democraten gedomineerde staten en steden. De vraag stellen is hem vervolgens ook beantwoorden. Alwaar in de republikeinse steden dan wel staten het individu verantwoordleijk is voor izjn dan wel haar leven, daar is het bij de Democraten dat zij net als Regresssief links in Europa niet kan bestaan zonder zelf gecreeerde problemen, alwaar de veroorzaker zich tevens presenteert als degene die het probleem zogenaamd kan oplossen en ondertussen naar alls wijst als zijnde de schuldige.
Maar hey wie let er op de details.
Ik kan het niet beter formuleren dan M. Brandenburg al deed.
Het probleem is dat iedere zwarte graag in een witte wijk wil gaan wonen en dat levert in eerste instantie geen probleem op. Sterker nog, ze worden meestal goed verwelkomt, want degenen die dat al eerste presteren hebben daar hard voor gewerkt en de zaakje goed voor elkaar.
Echter, naarmate er meer zwarten bij komen vormen die steeds meer een eigen gemeenschap die zichzelf isoleert van de blanke gemeenschap. En ja, de gemiddelde opleiding van de zwarte amerikaan is lager dan die van de blanke. Maar dat ligt niet aan de blanken, maar aan het feit dat binnen de zwarte gemeenschap de zwarte mannen een buitengewoon beroerde prestatie leveren wat betreft gezinnen. De meeste zwarte kinderen groeien op met alleen een werkende moeder omdat pa er tussenuit is geknepen. Drugs en geweld ligt dan ook veel hoger binnen de zwarte gemeenschap met als een van de gevolgen verminderde schoolprestaties en aanwezigheid.
Detroit is een goed voorbeeld: al een paar decennia een democratisch bolwerk. Zwarte burgemeester, zwarte gemeenteraad, zwarte politiechef, zwarte brandweerchef etc. En het gevolg is een stad die eruit ziet alsof die in het midden-oosten thuishoort, je waant je er in een oorlogsgebied.
Chicago ook al zo iets: de strengste vuurwapenwetten in heel de VS. En tegelijkertijd ook het hoogste aantal moorden met vuurwapens en het hoogste aantal incidenten met vuurwapens. Want het is niet het wapen zelf dat een probleem vormt, maar degeen die het gebruikt. En criminelen hebben per definitie lak aan de wet.
De republikeinen worden nu als rascistisch aangemerkt, omdat ze willen stoppen met het pamperen van de zwarte bevolking. maar in feite zijn het die democratische groeperingen en regelingen die al dat pamperen mogelijk maken die rascistich zijn door een deel van de bevolking op die manier te ontdoen van alle ‘drive’ om zelf wat te presteren.
Zwrarte geto’s zoals in de zuidelijke staten en in Noordeerlijke steden komen er meer en meer
Wegens minder onderhoud van zwarten aan hun buurten
Helaas maar waar
Vele zwarten zijn minder geneigd de buurt schoon en netjes te maken en te houden