Racisme & irrationaliteit gaan voor mij hand in hand. Maar ontslaat dat de huidige racismeroepers er van de hand in eigen boezem te steken? Of zijn ze bang voor wat ze daar zullen aantreffen?

Of ik het wel eens opgeschreven heb herinner ik me niet goed, maar van mijn vrienden met een zwart velletje sta ik bij die kleur eigenlijk nooit stil. Desgevraagd zou ik er over moeten nadenken. Mijn kennissen ken ik als persoonlijkheid, en een kleur hebben die persoonlijkheden eigenlijk niet. Wel heel veel andere dingen, maar een kleur? Het is niet hoe ik mensen classificeer en ze onthoud.

Maar voor veel racismeroepers is het een obsessie geworden, kleur. Mij lijkt het lastig. Zeker als je ’s ochtends in de spiegel enige kenmerken van een voorgeslacht herkent waarvan je denkt dat andere mensen dat belangrijk vinden. En je het daarom zelf belangrijk vindt.

Let wel, ik heb het niet over racismeroepers met een verdienmodel. Die stimuleren het wel, maar zijn tegelijkertijd niet in staat zichzelf echt in de ogen te zien. Ooit een devoot moslim horen erkennen dat zijn onderschrijving van de daden van de profeet de pedofiele neigingen van de Profeet vergoelijkt?

Geconfronteerd met een directe schizofrenie in hun eigen attitude kijken mensen daarvan weg alsof er niets vreemd te zien is, zonder precies te kunnen beschrijven wat ze gezien hebben. Het brein geeft kortsluiting, en het enige dat men zich er nadrukkelijk van herinnert is dat het een onaangename ervaring was die niet voor herhaling in aanmerking komt.

Zo vraag ik me ook af of mensen met een kleurtje die die kleur als een hinderpaal voelen in hun leven zichzelf realiseren dat zijzelf van gemengde afkomst zijn? Niemand die sinds 1970 uit Suriname naar Nederland kwam was raszuiver negroïde. Een feit waar Toon Kasdorp op deze site eens de aandacht op vestigde in verband met protesten tegen de slavernij, waarbij hij tevens opmerkte dat de meeste nazaten van Nederlandse slavenhandelaren in de Bijlmer wonen.

Toon had gelijk, en wie de foto’s bekijkt van de immigranten die vanuit Libië oversteken naar Europa ziet dat. Van de lawaaimakers in het Nederlandse anti-racisme circuit is alleen ZwartePiet-hater Jeffrey Affriye mogelijk 100% raszuiver Afrikaans – hoewel zijn geboorteland Ghana daar niet specifiek beroemd om is.

Mijn vraag is: als die racismeroepers het hebben over de sociale mankementen van ‘witte’ mensen, vergeten zij dan wie zij die ochtend in de spiegel zagen? Dat datzelfde gezicht etnisch deels net zo bleek is als die waar tegen zij zo vol vuur ageren?

Zo bezien verliest ‘kleur’ aan alle belang, en degradeert het gebruikelijke lawijt tot een schreeuw om aandacht van mensen met een minderwaardigheidscomplex. Lastig en treurig, zeker als je beseft dat ze hun evenknie hebben gevonden in zelfingenomen nitwits met een ingebakken schuldgevoel die de praatprogramma’s bevolken. Of dat kleurtje iets met dat minderwaardigheidscomplex te maken heeft?

Mij lijkt het dat je daar als eerste zelf voor verantwoordelijk bent, al was het maar omdat niets en niemand je er af kan helpen als je daar zelf niet mee begint. Wie zichzelf ontkent, ontkent de wereld. En laat dat nu precies zijn wat de grote hobby van de racismeroepers demonstreert te zijn. Racisme & irrationaliteit liggen zo wel erg dicht bij elkaar.