Ik weet niet hoe het met U zit, maar jankerds die om niets en zonder een enkele reden de waterlanders laten stromen, daar kan ik niet tegen. Zeker niet als het gaat om een subsidie die wordt afgeschaft. En dan kan het me werkelijk niet schelen of het gaat om Oxfam/Novib of een naaikransje om de hoek. Vandaag: de geschillencommissies en de Consumentenbond.

Wat moet een wezen als ik met het gejank van iemand die zegt dat de geschillencommissies zullen verdwijnen als het ministerie van V&J een subsidie van 1,3 miljoen intrekt? Niet erg interessant, zeker niet als je vervolgens leest dat dat maar 20% van de jaarlijkse kosten is die worden gemaakt. Het gejank dat

„Zo’n fundamentele uitholling van de toegang tot het recht wil een minister van Justitie toch niet op zijn geweten hebben? Het schrappen van de subsidie is ook een schijnbezuiniging, want het leidt tot veel hogere kosten voor de rechtspraak.”

maakt me extreem opstandig. Pleur op, Consumentenbondlul! Dat de consumenten voortaan die 1,3 miljoen braaf gaan ophoesten lijkt me geen enkel probleem: ze betaalden er immers via de belastingen tòch al aan mee!

De enige goede reden voor gejank is gewoonlijk zelfbehoud, zodat ik vermoed dat deze bezuiniging ten koste zal gaan van de Consumentenbond zelve. Je mag mij best een achterdochtige ouwe aap noemen – dat ben ik ook – maar wedden dat ik gelijk heb? Als ze bij de Consumentenbond er echt zo mee zitten dat die commissies in hun voortbestaan worden bedreigd, zou men wel vragen om wetgeving die ze verplicht stelt.

Bovendien is het helemaal geen slecht idee als gewone mensen eens wat meer processen aan zouden spannen. Niet alleen leert een mens daarvan, maar bovendien zien die rechters dan ook weer eens gewone mensen. Ik heb geregeld het gevoel dat dat helemaal geen kwaad zou kunnen.