De toekomst van de Eurozone, muntunie, bankenunie alsook de EU zelf, hangen nog maar van één ding af: de bereidheid van Otto Normalverbraucher zich te laten plunderen ten behoeve van het grote Europese ideaal. Want Otto N. is de enige die nog voldoende pluimen heeft om interessant te zijn voor de plukkers die thans Europa kaaltrekken.

Frankrijk is niet alleen afgevallen, maar heeft binnen afzienbare tijd mogelijk zelf steun nodig, Nederland heeft steeds grotere problemen nog bij te kunnen dragen aan het financieren van de eurocrisis, Finland wil al een hele tijd niet meer en Oostenrijk en Luxemburg zijn te klein. Dat laat van de financieel draagkrachtigen die uiteindelijk het gewicht van een bailout voor Griekenland, Ierland, Portugal, nogmaals Griekenland, en nog eens Griekenland, Cyprus en de Spaanse banken alleen nog Duitsland over.

Tot nog toe betaalt Duitsland inderdaad. Maar aangezien dit een verkiezingsjaar is, zijn de Duitse kiezers iets alerter dan onder gebruikelijke omstandigheden. Zo is nog maar 16% van de Duitsers bereid mee te betalen aan een bailout voor Cyprus. Vanwege het zwarte geld, weet u wel? Nette mensen zoals Otto N. willen niets met dergelijke maffiosi te maken hebben.

Resteert de vraag wanneer tot Otto N. c.s. door gaat dringen dat de Zuid-Europese politici aan wie de regering in Berlijn telkenmale vele miljarden ter hand stelde om hun economie overeind te houden (en daarmee dus de euro, zo zei men), weinig anders zijn dan eenzelfde soort maffiosi. Aangestuurd door het hoofd van de ECB, dat nota bene het hoofdkwartier in Frankfurt heeft. Als de EU een rol gaat spelen in de Duitse verkiezingsstrijd, kan dit hele verhaal bovenkomen. Maar toegegeven, tot nog toe lijkt dat niet te gaan gebeuren, al is het nog ruim zessenhalve maand tot aan de Bondsdagverkiezingen.

Niettegenstaande het dociele betalen door Otto N. en zijn vrienden en familie, worden Duitsers in Zuid-Europa in toenemende mate met de nek aangekeken. Een paar kleine relletjes deze zomer, met jeugdige vakantiegangers die onvriendelijk een paar Spaanse of Griekse discotheken worden uitgesmeten, en er brandt een lontje. De huidige generatie Duitsers zal het onmogelijk kunnen waarderen te worden uitgemaakt voor nazi, terwijl de laatsten die de oorlog nog bewust hebben meegemaakt in rolstoelen wegrotten in verzorgingssanatoria. Wat ik maar zeggen wil: er is een grens aan het schuldgevoel dat je mensen kunt aanpraten.

Nu heeft Frankrijk aangekondigd pas voor de begroting van 2014 weer eens te gaan kijken waarmee de begroting nog zou kunnen worden gestut. Bezuinigen op de Franse welvaartsstaat? Zit er niet in. En dat ondanks dat het begrotingstekort de pan uitrijst (Bruxelles? Daar spreken ze ook Frans, toch?), en de vooruitzichten van de stokkende Franse economie abject zijn.

Duitsers die – na een jaar hard werken in Duitsland – van een welverdiende vakantie willen genieten, zullen deze zomer ook in dat land ontdekken dat men hen minder en minder aardig begint te vinden. Niet meer dan nèt te verdragen eigenlijk, zolang men betalen blijft, vanzelfsprekend.

Waar dan nog bijkomt dat de gezondheid van de Franse economie direct van groot belang is voor die van de Duitse. 13,4% van de Duitse exporten gaan naar Frankrijk, variërend van machines tot chocolade in bulkhoeveelheden. Een Franse ineenstorting kan de Duitse economie eigenlijk niet hebben op dit moment.

Maar overigens is de Europese Commissie van mening dat de crisis voorbij is. Leuk, maar niet om te lachen.

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.