Beste vegaburger, wat ben je toch een zielige, zwakzinnige sukkel. Vlees is gewoon lekker, en ontkennen helpt niet. Pluk de dag, tik een eitje, eet een geitje.

Zo is het niet geformuleerd, maar het lijkt de achterliggende gedachte van de rechter die een vegaslager (lol) heeft verboden nog langer vlees gerelateerde namen voor zijn producten te gebruiken. Nu is een term als gehacktbal voor een hap sojacompositie wel dusdanig imbeciel dat ik het niet nodig vinden zou daar een andere naam op te plakken. Om over gerookte speckjes voor fraai gekleurd karton maar te zwijgen. Maar rechters vallen over letters. Dit is wat je de letter van de wet noemt. Afijn, dat ziet die megaklager van zendelingenclub de Vegetarische Slager dus anders. Als je die dingen geen namen mag geven die lijken op vleesnamen, dan merken die klanten sneller dat het niet lekker is. En de rechter wil die arme consumenten daar tegen beschermen, ocharme.

Zelf zou ik nooit en nepbanaan consumeren, maar wie zo graag wil moet het zelf weten. En mij maakt het niet uit of het baenaen, banaan of plastic nepworst heet: als het geen banaan is en er niet naar smaakt, dan moet ik het niet. Duvel op met je nepworstjes. Voor mij is een vegaslager gewoon een groenteboer die het te hoog in zijn bol gekregen heeft, en je tegen woekerprijzen wijs probeert te maken dat het helpt tegen dierenleed en voor het milieu. Oh, en Global Warming zal er ook wel iets mee te maken hebben.

“We proberen de smaak en structuur van vlees dan ook zoveel mogelijk te kopiëren”, legt hij uit. “Door het gebruik van een dierennaam in het product maken we de consument duidelijk wat voor product hij kan verwachten.”

De eerste keer dat ik een speciaal geproduceerde vegahap consumeerde – een Javaanse schijf, zaliger nagedachtenis – vond ik het een niet onsmakelijk gekruid stuk karton. Bij nadere bestudering bleek het precies dàt te zijn. De snackbar op de hoek wilde ook eens wat anders proberen, en de laatste drie stukken uit die eerste doos bleven triestig achter op het schaaltje. Zelfs de hond haalde er uiteindelijk zijn neus voor op. Klanten van snackbars weten wel beter dan zich door vegaslagers in de luren te laten leggen.

En dan die hemeltergende smoesjes:

Dat zijn bedrijf nu door de NVWA op de vingers is getikt noemt hij “heel vreemd”. Volgens Korteweg is het overduidelijk dat het om vegetarische producten gaat en sterker nog, “het laatste dat wij willen is dat er verwarring ontstaat want wij bieden een in verhouding duur product aan, duurder vaak dan vlees uit de bio-industrie. We willen dus dat het voor de consument gewoon duidelijk is dat het om een vegetarisch product gaat.”

Het is hysterie.

Ze willen iets met de bite, smaak en beleving van vlees, maar zonder het dierenleed.

Meer zeggen hoeft eigenlijk niet. Het is emotioneel gejank van mensen die de oorlog niet hebben meegemaakt. Zoals mijn goede vader ooit zei tegen een oude vriend die vertegenwoordiger in bloembollen geworden was in de USA: Nou Aad, jij kunt je klanten tenminste vertellen hoe ze smaken!

En ze namen nog een zelfgemaakte kroket van een sublieme rundvleesragout op de goede afloop.