“Dat is niet goed voor uw kind. Wij zouden graag zien dat U haar voortaan iets dat gezonder is meegeeft, want dat zij dit in de pauze consumeert kunnen wij helaas niet toestaan.”

Het is nog niet zo ver, maar het ministerie van onderwijs treft de eerste voorbereidingen. Want de PABO’s, broedplaatsen van officieel gesanctioneerd onbenul, zijn met een subsidie van het ministerie gestart met een pilotproject Specialist Sportieve en Gezonde School. Ik kreeg er prompt een allergische reactie van.

U dacht dat ik met die inleiding overdreef? De NOS meldde vanmorgen:

Zes pabo’s leiden speciale leerkrachten op, die basisscholen gezonder moeten maken. Want de leerlingen moeten meer bewegen, traktaties horen gezonder te zijn en de tussendoortjes die de kinderen meekrijgen van hun ouders zijn lang niet altijd even goed voor ze.

Ik heb het vertaald, maar in essentie staat er hetzelfde als hierboven. Nu is het ook op dit moment al zo dat op veel scholen een informeel verbod bestaat op lekkers bij het uitdelen op verjaardagen. Kaas en vooral worst (varkensvlees!!) staan ook op de lijst van ongezonde hapjes, zodat het ten tijde van de schooljaren van mijn kinderen nog een hele klus was om goedgekeurd en wel het klaslokaal te bereiken. Eenmaal binnen was het probleem voorbij – kinderen weten wat ze hebben willen, en als ze lekkers zien willen ze het hebben.

Na de laagste klassen was het probleem voorbij, de juf had in de hogere klassen over het algemeen te weinig gezag om problemen te maken met waarmee zou worden uitgedeeld. Ik geef toe dat dit allemaal ietwat militant klinkt, maar helaas staat het me allemaal nog te goed bij. Ik heb een wrokkig karakter, en doe niets liever dan het bot vieren op wie daartoe aanleiding geven. Zo wordt je columnist.

Maar goed, wat doet zo iemand de hele dag?

De nieuwe ‘gezonde’ leerkracht moet zowel ouders als collega-leraren zover krijgen mee te werken. Zo moeten ouders hun kinderen gezond eten meegeven naar school en leraren moeten de kinderen meer laten bewegen. Dat kan bijvoorbeeld door tijdens het buitenspelen een spel te verzinnen, door beweging als ‘tussendoortje’ tijdens de lessen of het geven van les in de buitenlucht.
(..)
Nu zijn het vooral de leraren die al iets met het thema hebben, die zich ervoor inzetten. “Aandacht voor gezondheid wordt niet altijd breed gedragen of het wordt niet voldoende uitgewerkt. Dan besteedt een school bijvoorbeeld aandacht aan gezonde voeding, maar worden bij dat project de ouders niet betrokken.”

Als een groepsleerkracht gezondheid als expertise heeft, kan er structureel wat veranderen.
(..)
Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) is blij met het project. Een gezondere levensstijl heeft op basisscholen al wel de aandacht, maar echt beleid is er nog niet. “Je ziet nu vaak dat een school een sportdag heeft of een projectweek. Maar dit onderwerp heeft langdurige aandacht nodig om echt effect te kunnen bereiken”, zegt Vivian Bos van het RIVM. “Door de aanwezigheid van deze speciale leerkracht wordt gezondheid geborgd binnen de school en is de school er ook zelf verantwoordelijk voor.”

Uiteindelijk doel van het pilotproject is het terugdringen van het aantal mensen met obesitas. Vorige week publiceerde het RIVM een onderzoek waaruit blijkt dat de gezondheid van generatie op generatie achteruitgaat.

Het enige wat een staatsopvoeding als deze nog tegen zal kunnen houden is geldgebrek. Gelukkig hebben scholen altijd geldgebrek, en kun je er op hopen dat deze ‘nieuwe mensen’ uiteindelijk gewoon voor de klas zullen eindigen, met te weinig energie voor onbelangrijke zaken als het eten van worteltjes als tussendoortje.

Zeker is dat niet. De ervaring leert dat elke generatie niet alleen aan gezondheidsniveau verliest, maar ook aan intelligentie. Dit project gaat daaraan niets verbeteren, wat de vraag oproept waarvoor het Ministerie van Onderwijs denkt dat we kinderen naar school sturen?

Maar goed, ik heb nog nooit zo vurig gehoopt dat er weer €1,2 miljoen door de plee zal blijken te zijn gespoeld.