Kun je zeggen dat de manier waarop Afrikanen de EU-landen binnendringen sterke overeenkomsten vertoont met verkrachting? Het klinkt nogal pathetisch en hysterisch. Tot je de mechanismen er achter gaat bekijken.

Verkrachting – zijn wij als beschaafde mensen vergeten – is de ultieme bevestiging van verovering. Het bezegelt met een daad de volkomen dominantie van de veroveraar over de veroverde. Historisch gezien konden vrouwen in kastelen of steden die gewapenderhand onder de voet werden gelopen kiezen tussen zelfmoord of verkracht worden. Pas de discipline binnen de West-Europese legers vanaf circa 1600 kreeg hier greep op, waarna het ‘verschijnsel’ in de westerse maatschappij begon te verdwijnen. Dat daar in Oost-Europa minder aandacht aan werd besteed werd de Duitse bevolking van de oostelijke delen van het Duitse rijk bij de verovering door de Sovjet-unie gewaar. Een gedocumenteerde schandvlek waarover nog steeds nauwelijks gesproken kan worden. De Joegoslavische Burgeroorlog was een nog recenter voorbeeld van hetzelfde mechanisme.

Het is ook – van de andere zijde bezien – de ontlading van strijdende mensen die ‘vieren’ dat ze het overleefd hebben. Dat is geen excuus voor de Russische wandaden in 1944-5, maar een pijnlijk feit dat we maar al te eenvoudig vergeten. Er zit namelijk ook een biologische component aan vast. Waarom bevechten wij mensen mensen tot de dood? Meestal om toekomstige voortplanting van de ‘eigen’ stam veilig te stellen. Het is primitief, maar beschaving is nooit (de komende 14.000 jaar in ieder geval) meer dan een dun laagje vernis.

En het aantal verkrachtingen in de EU-landen neemt toe. Enorm zelfs. Het wordt ook nog eens gecompenseerd door dalende cijfers onder autochtonen, maar in het grotere geheel speelt dat nauwelijks een rol. Het stelt wel de mensen die niet willen weten welk mechanisme speelt in staat te wijzen op de misdaden van de ‘witte mens’ – in de ogen van wie de wereld niet kennen wil de bron van alle kwaad.

De verkrachting deze week van een jonge uitwisselingsstudente in de Rotterdamse wijk De Esch is een herkenbaar voorbeeld wat zeker nooit als zodanig benoemd zal worden. De bruutheid van de daad (inclusief de fietsketting die haar om de hals geslagen werd, en kennelijk haar strottehoofd heeft beschadigd) wijst op een heel onbeschaafde aanpak, een rauwheid die primair te noemen is? Uit alle macht wordt vervolgens weggehouden wat voor iemand de gearresteerde 18-jarige verdachte is. Een man uit Rotterdam. Maar tijdens de eerste paniek van opsporingsbevelen werd duidelijk dat het gaat om een jonge zwarte man.

Zou het hier gaan om een ‘Surinamer’? We gaan hier verder geen ‘Blokje’ over doen: dit is de daad van een doorgedraaide psychopaat of een onbeschaafde veroveraar. Natuurlijk zouden zich onder de onbeschaafde veroveraars doorgedraaide psychopaten kunnen bevinden, maar de statistiek van de aantallen vrouwen in EU-landen die met verkrachting te maken kregen wijzen in een andere richting. In Italië zijn ook vrouwen van (zeer) gevorderde leeftijd verkracht. Maar dat willen we ineens allemaal niet meer weten. Nu er een verdachte is gearresteerd zijn we bijna beschaamd dat hij een kleurtje heeft. Is dat niet ietwat schizofreen?

De schizofrenie wordt het meest duidelijk als we kijken naar wat gisteren in het nieuws was over Ceuta, Èn bezien hoe het zo gekomen is dat die grens niet effectief mag worden verdedigd.

Het is ook de schizofrenie van het heersende maatschappelijke paradigma over asielmigranten, en de impliciete aanname dat zij van huis uit beschaafder en netter zullen zijn dan de autochtone ‘witte man’. De Terug naar de natuur-gedachte is op de achtergrond herkenbaar – het racistische beeld van de nobele wilde. Welke laatste nog nimmer ergens werd aangetroffen, maar die in de illusies van onnozele schoolmeisjes  voortleeft als ideaal archetype. Als het tegendeel waar blijkt gaat het altijd om incidenten. Dat statistieken liegen is iedereen op school geleerd, dus worden alle argumenten die niet bevallen eenvoudig als incident weggezet. Ook wijzen de voorstanders van immigratie slechts honend op een gedocumenteerde geschiedenis van 5000 jaar ‘witte mannen’.

En het zijn altijd ‘de anderen’ die de rekening van ideologische overtuigingen betalen moeten. Kenmerkend voor ideologische verblinding van dit type is dat zij vooral voortkomt uit kringen waar vrijwel het enige risico op verkrachting door een man uit eigen kring is. Besef hoezeer dit feitelijk een signaal is van een gevorderde beschaving ontbreekt. Ook, omdat men onze beschaving niet zien wil als hoger en beschaafder dan die van veel andere culturen. In de westerse cultuur vindt verkrachting helaas maar al te vaak plaats door iemand uit de eigen kennissen- of zelfs familiekring. Nu zijn we op weg naar een samenleving waar dat nadrukkelijk begint te veranderen naar het risico op straat te worden gegrepen en verkracht.

De eerste signalen uit Duitsland en Zweden zijn onmiskenbaar, uit Nederland en de Benelux zijn ze iets minder duidelijk. Zelf zal ik weinig genoegen beleven aan de bevestiging van mijn gelijk over dertig jaar van iets dat duidelijk genoeg in gang is gezet, als die gevaren mijn familie en omgeving dagelijks bedreigen. Maar in de tussentijd worden de herkenbare elementen van wat gaande is weg gehouden uit de publieke opinie. Daarmee wordt – mede door te wijzen naar verkrachtingen die vooral binnen de kennissen- of zelfs familiekring plaatsvinden – de wandaden op straat ‘genormaliseerd’ en gemarginaliseerd.